Ακόμα και οι πιο έμπειροι οδηγοί λυγίζουν από φόβο όταν έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με την γέφυρα Alam στο Πακιστάν που δεν πληροί καμιά προδιαγραφή ασφαλειας.
Σκουριά, πρόκες που ξεπροβάλουν από τα τις ξύλινες πλάκες και έντονες αναταράξεις. Αυτό είναι το σκηνικό τρόμου με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι όσοι συστήνονται για πρώτη φορά με την κρεμαστή γέφυρα Alam στο Πακιστάν.
Κατασκευασμένη το 1978 από Κινέζους και Πακιστανούς μηχανικούς, η γέφυρα μήκους 300 μέτρων συνεχίζει να δεσπόζει πάνω από τον παραπόταμο Gilgit του ποταμού Ινδού, συνδέοντας τις περιοχές Gilgit και Baltistan.
Τα σημάδια γήρανσης, ωστόσο, της γέφυρας δεν περνούν απαρατήρητα. Οι συνεχείς τριγμοί, ο τρομακτικός θόρυβος κατά τη διέλευση των οχημάτων, το ανύπαρκτο πλάτος του καταστρώματος, και η εικόνα εγκατάλειψης κατακλύζουν με φόβο ακόμα και τους πιο έμπειρους οδηγούς, οι οποίοι έχουν εκφράσει επανειλημμένως την ανησυχία τους στους αρμόδιους φορείς.
Για να καταλαγιάσει η οργή των οδηγών έχουν υιοθετηθεί μεσοβέζικες λύσεις, όπως είναι η συνεχής αστυνόμευση της γέφυρας ώστε να αποτρέπεται η κίνηση επί του καταστρώματος σε υψηλή ταχύτητα, αλλά και για να υψώνεται «ΣΤΟΠ» στα οχήματα που ζυγίζουν πάνω από 20 τόνους.
Κανένα, ωστόσο, ημίμετρο δεν κρίθηκε αρκετό προκειμένου να αποτρέψει την πρόκληση κάποιων ατυχημάτων, σαν αυτό που είχε σημειωθεί τον Δεκέμβριο του 2014, όταν ένα τμήμα της γέφυρας «βυθίστηκε», εγκλωβίζοντας στις ξύλινες δοκούς ένα διερχόμενο φορτηγό.
Στο τελευταίο επέβαιναν δύο άνδρες οι οποίοι κατάφεραν να αποβιβαστούν από το όχημα και να διασχίσουν πεζή την τρομακτική γέφυρα.
«Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί (σ.σ. το ατύχημα), δεδομένου ότι η γέφυρα δεν είναι σχεδιασμένη να εξυπηρετεί τις ανάγκες τόσο πολλών περιοχών για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα», είχε επισημάνει χαρακτηριστικά ένας κάτοικος του Baltistan.
«Πρόκειται για τη μόνη γέφυρα που συνδέει το Baltistan με τη χώρα, και θα έπρεπε να αντικατασταθεί με μια γέφυρα σκυροδέματος, εδώ και πολλά χρόνια».
Πηγη: carandmotor
