Του Σπύρου Συμεών στην Romfea.gr
Ο Άγιος Τριφύλλιος αποτελεί τον πολιούχο και προστάτη Άγιο της πρωτεύουσας της μεγαλονήσου Κύπρου, Της νήσου που ο εθνάρχης Μακάριος ο Γ’ αποκαλούσε Νήσο Αγίων.
Δεν είναι θα λέγαμε ιδιαίτερα γνωστός Άγιος στο ευρύ κοινό διότι όποιος μελετήσει τον βίο του θα δει ότι ο ίδιος προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από την ιδιαίτερη χάρη του Θεού που είχε σκεπάσει πλήρως τον γέροντά του Άγιο Σπυρίδωνα.
Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω και την προσπάθεια η οποία βρήκε αντίκρισμα στην ιστοσελίδα της Romfea.gr η οποία εδώ και χρόνια συμβάλει στην “ανάδειξη” του Αγίου αυτού και μάλιστα αρκετά χρόνια πριν δημοσίευσε ένα από τα πρώτα κείμενά μου που περιείχε ολόκληρο τον βίο του αγίου Τριφυλλίου βοηθώντας στο να γίνει γνωστός σε αρκετούς που δεν τον είχαν ξανακούσει.
Είχε για την εποχή εκείνη αλλά και για την σημερινή ιδιαίτερα υψηλές σπουδές ενώ διακρινόταν από διάκριση και ταπείνωση. Κι έτσι μόλις αντίκρυσε τον Άγιο Σπυρίδωνα αμέσως εντυπωσιάσθηκε και τον ακολούθησε.
Χειροτονήθηκε διάκος του και προσπαθούσε μέσω της τελείας υπακοής να διακονεί τον Άγιο Σπυρίδωνα αλλά και κάθε συνάνθρωπό του έχοντας ως κύριο μέλημα του την τήρηση του Ευαγγελίου και την μετατροπή του στην πράξη.
Και το πέτυχε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα και από την σεπτή καθοδήγηση του αγίου Σπυρίδωνα.
Κι εκείνη την εποχή, όπως και σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κυκλοφορούσαν πολλοί πλανεμένοι και πολλοί αιρετικοί. Τότε όμως το Ευαγγέλιο άρχιζε να μετουσιώνεται στην πράξη και να παίρνει “σάρκα και οστά” στην ανθρώπινη κοινωνία στην οποία εξαπλώνοταν ραγδαία παρά τις έως τότε διώξεις.
Μια από τις αιρέσεις ήταν κι αυτή του λογιότατου Αρείου, ιερωμένου εκείνης της εποχής και για να επιλυθεί συγκροτηθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο τον Άγιο και αυτοκράτορα της βυζαντινής αυτοκρατορίας η Α’ Οικουμενική Σύνοδος στην οποία συμμετείχαν ιεράρχες από όλη την τότε ορθοδοξία.
Μεταξύ αυτών και ο Κύπριος Άγιος ιεράρχης μαζί με τον διάκονο του Άγιο Τριφύλλιο κατά την διάρκεια της οποίας ο ταπεινός και ολιγογράμματος Άγιος Σπυρίδων διέπρεψε διαλύοντας κάθε αμφιβολία μα και συντρίπτοντας τον Άρειο και τους οπαδούς του με το θαύμα που συντελέστηκε με το κεραμύδι.
Μα ξεχώρισε και από όλους τους ιεράρχες που συμμετείχαν. Ο Θεός τον ανέδειξε μπροστά τους ενώ ο ίδιος ο Άγιος Σπυρίδωνας το θαύμα το έβλεπε ως κάτι καθημερινό και φυσιολογικό και όχι κάτι παράδοξο που μπορεί να πάει κόντρα σε κάθε φυσικό νόμο.
Εξάλλου για αυτό και πήρε το προσωνύμιο “θαυματουργός” εξαιτίας των πολυάριθμων θαυμάτων τα οποία αποτελούσαν καθημερινό βίωμα δικό του αλλά και όσων βρίσκονταν κοντά του έστω για κάποιες στιγμές.
Λίγο όμως πριν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο ένα αξιοθαύμαστο γεγονός έζησε πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα ο διάκος του, ο Άγιος Τριφύλλιος καθώς ταξίδευαν προς την Νίκαια.
Καθώς τους έπιασε το σούρουπο σταματήσανε ο Άγιος Σπυρίδωνας και ο Τριφύλλιος να διανυκτερεύσουν.
Ο Τριφύλλιος δένει τα δύο άλογα και πέφτουν να ξεκουραστούν. Τό πρωί ο Άγιος Σπυρίδωνας είπε στον διάκονό του, Τριφύλλιο:
-Πήγαινε παιδί μου, φέρε τα άλογα και τον σανό τους, τώρα που είναι πρωί να ξεκινήσουμε για τό μεγάλο ταξίδι μας. Ήταν δύο ώρες περίπου πρίν ξημερώσει. Πήγε στον σταύλο καί βρήκε τα ζώα σκοτωμένα.
-Πάτερα μου, γέροντά μου, αλλοίμονό μας, κακοί άνθρωποι σκότωσαν τα άλογα μας, έτρεξε προς τον γέροντά του αναφωνώντας. Και ο Γέροντας Άγιος Σπυρίδων γυρνάει και του λέγει, του Τριφυλλίου
– Αυτοί οι αρειανοί τό έκαμαν αυτό το έργο για να μην πάμε στη σύνοδο.
Πήγαινε καί βάλε τό κεφάλι τους στην θέση του σώματός τους καί έρχομαι κι εγώ. Ακόμη δεν είχε ξημερώσει.
Ο άγιος Τριφύλλιος, επειδή ήταν ακόμη σκοτάδι, τοποθέτησε τό λευκό κεφάλι στο σκουρόχρωμο άλογο και το σκουρόχρωμο κεφάλι στο άσπρο άλογο.
Όταν έφθασε και ο άγιος Σπυρίδων εκεί, τον ρώτησε:
-Παιδί μου, έκαμες αυτό που σου είπα;
-Τα έβαλα, Πάτερ.
-Που είναι;
-Να, εδώ.
Ἦταν όμως σκοτάδι και δεν έβλεπε τι είχε κάνει προηγουμένως ο διάκος.
Τότε ό Άγιος λέγει
-Να είσαι δεδοξασμένος Κύριε, Εσύ πού έδωσες ζωή σε ολόκληρη την κτίσι τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Αμέσως τά άλογα αναστήθηκαν καί κλωτσούσαν το ένα το αλλο από το ξαφνιασμα τους στην επαναφορά της ζωής. Δεν είχε δει ότι είχε κάμει λάθος ή μπορεί ο θεός να το επέτρεψε προκειμένου να φανερωθεί το θαύμα αυτό στα μάτια όλων αλλά και στα μάτια αυτών που έβλαψαν τα ζώα αυτά.
Λίγο μετά που το φως ξεπρόβαλε σιγά σιγά είπε στον Γέροντά του:
-Γέροντα, έκαμα κάποιο λάθος. Έβαλα κοντά το κεφάλι του άσπρου αλόγου στο σκουρόχρωμο άλογο και το ἀντίθετο.
-Εεε άφησε τα αυτά, παιδί μου, έτσι ήθελε ο Θεός! Άϊντε, ξεκινάμε με του Χριστού μας τήν εὐλογία.
Καί καθώς επήγαιναν, ἐξημέρωσε τελείως . Οι Ἀρειανοί είδαν το σκουρόχρωμο κεφάλι κολλημένο στο άσπρο άλογο και το άσπρο κεφάλι στο σκούρο άλογο και παραξενεύθηκαν. Έλεγαν μεταξύ τους γεμάτοι απορία:
-Ἰδού, κόψατε τό κεφάλι τού αλόγου; Ποιού ἀλόγου;
-Ναί, ναί, τά ἐκόψαμε.
-Αλλά κοιτάξτε μπροστά σας τα άλογα! Πώς αναστήθηκαν;
-Αυτός ο Επίσκοπος τα ανέστησε. Όταν έλθει στην σύνοδο, θα μάς κάνη σκόνη. Είναι μέγας θαυματουργός Άγιος!
Αυτό είναι ένα από τα πολυάριθμα θαύματα που έζησε πλάι στον διδάσκαλο του μα σίγουρα δεν γνωρίζουμε όλα τα θαύματα τα οποία έζησε αλλά ούτε και αυτά τα οποία μεσσίτευσε προς τον πανάγαθο Θεό.
Ο άγιος Τριφύλλιος αργότερα έγινε ο πρώτος επίσκοπος της Λευκωσίας, Λήδρας όπως την ονόμαζαν εκείνη την εποχή.
Το έργο του μεγάλο και η ταπεινότητα που του εμφύτευσε η βιοτή του δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα χαρακτηριστική.
Τιμάται στις 12 Ιουνίου έξι μήνες πριν τον γέροντα του.
Στην Λευκωσία στην οποία είναι πολιούχος και προστάτης τιμάται στις 13 Ιουνίου όπως και σε ένα άλλο μικρό νησάκι του ελλαδικού χώρου, στο Αιτωλικό.
Μπορεί όμως να είναι πολιούχος και προστάτης μιας ολόκληρης πόλης και μάλιστα μιας πρωτεύουσας χώρας αλλά δεν έχει οίκο εκεί για να υποδεχθεί και να δοξάσει μαζί με τους πιστούς τον Χριστό.
Παρά μόνο έναν μικρό ναΐσκο στον αύλειο χώρο του ιστορικού σχολείου Ελένειον.
Ίσως κάποια στιγμή θεού θέλοντος και ανθρώπων συνεργούντων να αποκτήσει κι αυτός ναό περικαλλή όπως συνηθίζεται σε κάθε πολιούχο Άγιο.
