Στην αρχή ο δικηγόρος εξήγησε: «Ο νόμος αντιμετωπίζει τους ανήλικους με μεγάλη επιείκεια γιατί δεν τους θεωρεί απολύτως υπεύθυνους. Ακόμα και αν ένας ανήλικος διαπράξει δολοφονία μέχρι τα 10 έτη είναι ποινικά αδιάφορο».
Και συμπλήρωσε: «Ο νόμος δεν θεωρεί υπεύθυνους πλήρως υπεύθυνους αλλά ότι βρίσκονται στη σφαίρα των γονέων. Ο μονόδρομος είναι να αφεθούν ελεύθεροι και να οριστεί μια δικάσιμος και οι ποινές συνήθως είναι τα αναμορφωτικά μέτρα. Προσδιορίζεται ένα δικαστήριο και μετά ουσιαστικά κάνουν ελάχιστες συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Αν κάτι συμβεί στο σχολείο θα διωχτούν οι καθηγητές αλλά από την εμπειρία μου τα σχολεία απλά δεν θέλουν να χαλάσουν το όνομά τους. Όσες φορές και διαπράξει αδίκημα ένας ανήλικος πάντα θα αντιμετωπίζεται ως ανήλικος δεν υπάρχει επαυξανόμενη ποινή.
Μάλιστα ο κ. Δημητρίου μοιράστηκε τι του είχε συμβεί σε μία δική του υπόθεση: «Σε δική μου υπόθεση έκανα ασφαλιστικά μέτρα έτσι ώστε τα παιδιά να μην συναντώνται στο προαύλιο. Οι γονείς των δραστών σπάνια ζητούν συγνώμη και ούτε επιπλήττουν τα παιδιά τους».
Πηγή
