Οι διαφωνίες μεταξύ των παιδιών είναι κάτι κοινό. Είναι απλά κομμάτι του να μεγαλώνεις μέσα σε μία οικογένεια. Όταν η διαφωνία ενταθεί και γίνεται επιθετική, τότε έχουμε τσακωμό, ο οποίος ξεκινά συνήθως επειδή τα παιδιά κρίνουν άδικη μία κατάσταση ή επειδή θέλουν να διατηρήσουν τα δικαιώματά τους. Μπορεί να βλέπουν κάτι διαφορετικά και ό,τι είναι αστείο για το ένα, να είναι ενοχλητικό για το άλλο.
Οι διαφωνίες και οι καυγάδες όμως αποτελούν ευκαιρίες για το παιδί να εξασκήσει τις κοινωνικές δεξιότητές του. Αν δεν τραυματίζεται κανείς, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να λύνουν προβλήματα και να διαπραγματεύονται. Επίσης σέβονται την ιδιοκτησία και τα δικαιώματα των άλλων.
Όπως είναι αναμενόμενο, κάποια παιδιά τείνουν να μαλώνουν περισσότερο από άλλα. Αυτό οφείλεται στο ταπεραμέντο κάθε παιδιού και γι αυτό κάποια παιδιά θυμώνουν πιο εύκολα αλλά δεν γεννιούνται με την ικανότητα της διαπραγμάτευσης. Είναι σημαντικό να θέτετε δίκαιους κανόνες και να καθοδηγείτε τα παιδιά σας στο πώς να επικοινωνούν. Εσείς είστε το πρότυπό του και από εσάς μαθαίνει πώς να συνεργάζεται, να παραμένει ψύχραιμο, να μην αντιδρά ακατάλληλα και να ακούει την οπτική των άλλων.
Συγκρούσεις σε παιδιά κάτω των 2 ετών: τείνουν να τσακώνονται για παιχνίδια και όταν κάποιος τους τα παίρνει, δυσκολεύονται με το να περιμένουν τη σειρά τους και δεν κατανοούν γιατί πρέπει να ακολουθούν οδηγίες. Τα παιδιά 3-4 ετών μαθαίνουν σιγά σιγά αλλά θέλουν συνεχή υπενθύμιση, τα παιδιά που ξεκινούν το σχολείο θέλουν ενθάρρυνση ενώ οι προέφηβοι γίνονται πιο κοινωνικοί και ανήκουν σε κάποια κοινωνική ομάδα.
Πηγή
