Εναλλακτική πρόταση της “έκθεση Πισσαρίδη” παρουσίασε το ΙΝΕ -ΓΣΕΕ σε συνεργασία με το ΚΑΝΕΠ / ΓΣΕΕ. Η Έκθεση, σύμφωνα με τους συντάκτες της, αναδεικνύει ιδέες, κοινωνικές αξίες και προτάσεις πολιτικής για ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της εργασίας, όπως η βιομηχανική και η αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας, ο επαναπροσδιορισμός της δημοσιονομικής πολιτικής, οι αναγκαίοι μακροοικονομικοί μετασχηματισμοί, η αύξηση του όγκου και της ποιότητας της απασχόλησης, η θεσμοθέτηση κατώτατων μισθών αξιοπρεπούς διαβίωσης, οι δεξιότητες του εργατικού δυναμικού, η επαγγελματική κατάρτιση, η εκπαίδευση και η εκπαιδευτική πολιτική, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για τη μετάβαση της ελληνικής οικονομίας σε ένα βιώσιμο και διατηρήσιμο υπόδειγμα ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς.
Όπως αναφέρεται στην έκθεση του ΙΝΕ -ΓΣΕΕ “θα ήταν αναγκαίο για τη δημοκρατία μας η δημόσια συζήτηση που αφορά το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και την κατανομή των πόρων οι οποίοι θα εισρεύσουν στη χώρα τα αμέσως επόμενα χρόνια να γινόταν βάσει μιας ουσιαστικής αντιπαράθεσης εναλλακτικών προτάσεων που θα προσδιορίζουν με σαφήνεια τις κοινωνικές αξίες και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του νέου υποδείγματος ανάπτυξης που έχει ανάγκη η χώρα μας.
Αντί αυτού, η συζήτηση έχει, πολιτικά, εγκλωβιστεί στα θεωρητικά όρια, στις ιδεολογικές πεποιθήσεις και στις προτάσεις που περιλαμβάνονται στην Έκθεση Πισσαρίδη).
Με μια πρώτη και συνοπτική αξιολόγηση, η θεωρητική βάση της Έκθεσης Πισσαρίδη είναι ένα σύνολο συμβατικών μικροοικονομικών υποθέσεων και προτάσεων για τον “υγιή” ρόλο του επιχειρηματικού τομέα και την “άριστη” ανταπόκρισή του σε ένα σύστημα αποτελεσματικών κινήτρων και διορθωτικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση των ατελειών των αγορών.
Η θεωρητική αυτή βάση, που περιγράφει πώς λειτουργεί μια υποθετική οικονομία, συμπληρώνεται και διανθίζεται από κοινότοπες διαπιστώσεις για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, το οποίο περιλαμβάνει τη δημόσια διοίκηση, την υγεία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, την αγορά εργασίας, τις επιχειρηματικές επενδύσεις, το τραπεζικό σύστημα κ.ά., που έχουν κατά καιρούς καταγραφεί στη συντηρητική βιβλιογραφία για την ελληνική οικονομία.
Όπως προαναφέρθηκε, η ισχυροποίηση της δημοκρατίας μας χρειάζεται μια ουσιαστική αντιπαράθεση εναλλακτικών προτάσεων και αναπτυξιακών υποδειγμάτων.
Σκοπός της παρούσας Έκθεσης είναι η ανάδειξη ιδεών, κοινωνικών αξιών και προτάσεων πολιτικής για ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της εργασίας, όπως η βιομηχανική και η αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας, ο επαναπροσδιορισμός της δημοσιονομικής πολιτικής, οι αναγκαίοι μακροοικονομικοί μετασχηματισμοί, η αύξηση του όγκου και της ποιότητας της απασχόλησης, η θεσμοθέτηση κατώτατων μισθών αξιοπρεπούς διαβίωσης, οι δεξιότητες του εργατικού δυναμικού, η επαγγελματική κατάρτιση, η εκπαίδευση και η εκπαιδευτική πολιτική, που, κατά την άποψή μας, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για τη μετάβαση της ελληνικής οικονομίας σε ένα βιώσιμο και διατηρήσιμο υπόδειγμα ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς σε βάθος δεκαετίας.
Πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο υπόδειγμα είναι το κοινωνικά επιθυμητό, και θα έπρεπε να ήταν το πολιτικά επιδιωκόμενο. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η Έκθεσή μας διαφέρει θεμελιακά από την Έκθεση Πισσαρίδη ως προς τη μέθοδο ανάλυσης, τις κοινωνικές αξίες που υπηρετεί, τη διάγνωση των βασικών αιτιών της αποτυχίας του σημερινού υποδείγματος ανάπτυξης, καθώς και ως προς τα συστατικά της θεραπείας και των αναγκαίων οικονομικών και θεσμικών παρεμβάσεων για τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό της οικονομίας”.
Πηγή
