Μέχρι την ηλικία των 10-11 ετών, τα παιδιά χρειάζονται απόλυτη ενήλικη επίβλεψη όταν περπατούν στους δρόμους, τις λεωφόρους και τα πάρκινγκ με ασφάλεια. Πρέπει πάντα να κρατάτε το χέρι του όταν βρίσκεται κοντά σε αυτοκίνητα αλλά και να μιλάτε με κάθε ευκαιρία για τους κανόνες των πεζών. Το βασικότερο όλων είναι το πώς φέρεστε εσείς ως πεζός. Το παιδί σας βλέπει και αντιγράφει τις κινήσεις σας. Αν, για παράδειγμα, περάσετε το φανάρι με κόκκινο, θα θεωρήσει ότι είναι οκ να το κάνει κι εκείνο.
Τα πολύ μικρά παιδιά μπορεί να μην αντιληφθούν καν την επικινδυνότητα των αμαξιών και να είναι απορροφημένα καθώς παίζουν κοντά σε δρόμο. Αν είστε εσείς ο οδηγός, να ελέγχετε πάντοτε αν υπάρχουν παιδιά κοντά. Αν το παιδί σας παίζει έξω, μην το αφήνετε δίπλα στο δρόμο. Διαχωρίστε το σημείο παιχνιδιού για να γνωρίζει τα όριά του. Όταν βάζετε το παιδί στο αμάξι, να το κάνετε από τη μέσα πλευρά και όχι από εκείνη του δρόμου. Έτσι θα συνηθίσει και θα το κάνει μόνο του. Όταν περπατάτε και έχει κίνηση, να μην αφήνετε ποτέ το χέρι του και να σταματάτε ακόμα και στις διαβάσεις των πεζών για να σιγουρευτείτε ότι μπορείτε να περάσετε με ασφάλεια.
Πώς ξέρετε ότι είναι έτοιμο να είναι μόνο του στο δρόμο; Σε γενικές γραμμές, όταν ξέρει τους κανόνες ασφαλείας στο δρόμο. Όταν ξέρετε ότι θα προσέχει 100% και δεν θα αφαιρείται. Και φυσικά όταν μπορεί να ξεχωρίσει τους ασφαλείς δρόμους για να περάσει. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσετε να μιλάτε για την οδική ασφάλεια και να λύνετε κάθε απορία του.
Πηγή
