Το χρονικό
26 Δεκεμβρίου 2004. 9,1 Ρίχτερ προκαλούν φονικό τσουνάμι με κύματα ύψους ακόμη και 20 μέτρων στον Ινδικό Ωκεανό. Ήταν μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας.
Τα πελώρια κύματα πλήττουν 14 χώρες και φτάνουν μέχρι τα παράλια της ανατολικής Αφρικής. Τα θύματα ξεπερνούν τις 220.000.
20 χρόνια μετά, σειρήνες ήχησαν στην Ινδονησία καθώς επιζώντες και οικογένειες θυμάτων άρχισαν τις εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων της τραγωδίας. Τραγικές φιγούρες όσοι επέζησαν, οι οποίοι θρηνούν για τους συγγενείς και τους φίλους που χάθηκαν άδικα.
Η 64χρονη Σαούντα στην Ινδονησία έχασε τον γιο της μέσα από την αγκαλιά της όταν ένα κύμα την παρέσυρε μακριά.
«Έτρεξα προς το τζαμί, τότε ο γιος μου Σιντίκ μου ζήτησε να τον αφήσω να τρέξει μόνος του αλλά επέμεινα να μην το κάνω. Όταν φτάσαμε στο τζαμί, τον άφησα να φύγει, τότε το νερό από αριστερά και δεξιά μας χτύπησε και το κύμα με παρέσυρε και τότε χωρίσαμε».
Ο Νούρκαλις έχασε σύζυγο, παιδιά και γονείς όταν τα πελώρια κύματα κάλυψαν τα πάντα.
«Παρόλο που πέρασε καιρός, το ίδιο συναίσθημα μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα, ειδικά όσους από εμάς έχασαν την οικογένειά τους εκείνη την εποχή».
Το τσουνάμι έγινε η αφορμή για την ανάγκη δημιουργίας συστήματος προειδοποίησης για τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό, αλλά και εντατικοποίηση των ασκήσεων αντιμετώπισης τσουνάμι παγκοσμίως.
Πηγή
