Είναι σημαντικό να αναζητήσετε βοήθεια εγκαίρως αν νομίζετε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει κατάθλιψη. Όσο περισσότερο συνεχίζεται, τόσο πιο πιθανό είναι να διαταραχθεί η ζωή του παιδιού σας και να μετατραπεί σε ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα.
Τα συμπτώματα της κατάθλιψης στα παιδιά συχνά περιλαμβάνουν:
- Θλίψη ή χαμηλή διάθεση που δεν υποχωρεί
- Είναι ευερέθιστα και διαμαρτύρονται όλη την ώρα
- Δεν ενδιαφέρονται για τα πράγματα που απολάμβαναν παλιότερα
- Αισθάνεται κούραση και εξάντληση για αρκετό χρόνο την ημέρα
Το παιδί σας μπορεί επίσης να:
- Έχει πρόβλημα στον ύπνο ή να κοιμάται περισσότερο από το συνηθισμένο
- Μην μπορεί να συγκεντρωθεί
- Αλληλεπιδράει λιγότερο με τους φίλους και την οικογένεια
- Να είναι αναποφάσιστο
- Μην δείχνει εμπιστοσύνη
- Τρώει πολύ λιγότερο, ή πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο
- Έχει μεγάλες αλλαγές στο σωματικό του βάρος
- Μην μπορεί να χαλαρώσει, ή να είναι πιο ληθαργικό από ό,τι συνήθως
- Εκφράζει συναισθήματα ενοχής ή αναξιότητας
- Κάνει κουβέντες για αυτοκτονία ή αυτοτραυματισμό
Μερικά παιδιά έχουν προβλήματα με το άγχος και με την κατάθλιψη. Ορισμένα εκδηλώνουν επίσης φυσικά συμπτώματα, όπως είναι ο πονοκέφαλος και ο πόνος στην κοιλιά.
Τα προβλήματα στο σχολείο μπορεί να είναι ένα σημάδι της κατάθλιψης σε παιδιά και εφήβους και τα προβλήματα συμπεριφοράς είναι μια εξωτερίκευση αυτών των θεμάτων, ειδικά στα αγόρια. Τα μεγαλύτερα παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη ενδέχεται να κάνουν κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ.
Τι να κάνετε αν νομίζετε ότι το παιδί σας έχει κατάθλιψη
Αν νομίζετε ότι το παιδί σας μπορεί να είναι καταθλιπτικό, είναι σημαντικό να μιλήσετε μαζί του. Προσπαθήστε να μάθετε τι το απασχολεί και πώς αισθάνεται. Ό,τι και είναι αυτό που του προκαλεί πρόβλημα, πάρτε το σοβαρά. Μπορεί να μην φαίνεται κάτι σημαντικό για εσάς, αλλά θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για το παιδί σας.
Εάν το παιδί σας δεν θέλει να σας μιλήσει, πείτε του ότι νοιάζεστε πολύ για το πώς νιώθει και ότι θα είστε εκεί για εκείνο όποτε και αν σας χρειαστεί. Ενθαρρύνετέ το να μιλήσει με κάποιον άλλο που εμπιστεύεται, όπως ένα άλλο μέλος της οικογένειας, ένας φίλος, ή κάποιος στο σχολείο. Μπορεί να σας βοηθήσει να μιλήσετε με άλλους ανθρώπους που γνωρίζουν το παιδί σας, συμπεριλαμβανομένου κάποιου καθηγητή ή κάποιου άλλου γονέα φίλου/φίλης του παιδιού σας.
Πηγή: iatropedia.gr
