Η Μελίνα Μερκούρη έφυγε από τη ζωή μια μέρα σαν αυτή, πριν από 27 χρόνια και θαρρείς πως θα έπρεπε να κάνει υπομονή δυο μέρες ακόμα, για να μπορεί να συμπέσει η ημέρα που θα την μνημονεύουμε περισσότερο με την Γιορτή της Γυναίκας.
Η γυναίκα – σύμβολο που κατάφερε να κάνει όλο τον κόσμο να μιλάει για εκείνη και για την χώρα της φυσικά, πέρασε στο πάνθεο της αιωνιότητας και θα μνημονεύεται για πάντα -ακόμα και από εκείνους που δεν ζήσανε ούτε δευτερόλεπτο στην εποχή που πάταγε εκείνη τα πόδια της στον πλανήτη – μέσω των συγκλονιστικών αποφθεγμάτων της.
Μια τέτοια μέρα δεν μπορείς να μην ανακαλέσεις στη μνήμη σου όλα όσα είπε εκείνη -όλα αιώνες μπροστά από εποχή της- και να την φαντάζεσαι να τα περιγράφει με ένα τσιγάρο στο στόμα.
Εικόνα στιβαρή και σταθερή που σε έκανε να φαντάζεσαι πως ήταν εκείνη που κράταγε στους ώμους της τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Μίλησε για την Ελλάδα που τόσο λάτρεψε με λόγια που δεν άφηναν περιθώριο αμφισβήτησης, πως αυτή η αγάπη είναι άσβεστη και μοναδική.
«Η Ελλάδα είναι η πραγματική μου δύναμη, ο πραγματικός καημός μου»
«Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό θα είμαστε κανείς.
Μιλούσε για τα πρότυπα και την οπτική της πολιτικής της καριέρας
«Την επιτυχία δεν την αισθάνθηκαν σαν Υπουργός, την αισθάνθηκα σαν σταρ του Μπρόντγουει.»
«Η Γκάρμπο είναι το πλάσμα για το οποίο έγινα ηθοποιός»
Μιλούσε για την αγάπη που τόσο αποζητούσε
«Δεν προσποιήθηκα. Η προσποίηση για μένα είναι κάτι χυδαίο. Απλά και μόνο μίλησα όπως ήθελα. Χωρίς να υπολογίσω τίποτα και κανέναν»
«Είναι υπέροχο πράγμα να μπορείς να αγαπάς. Είναι πράγμα θείο»
«Νομίζω ότι φοβόμουν την αρρώστια, αλλά τελικά φοβομουν την στιγμή που δεν θα με αγαπούν πια»
Και φυσικά, μίλησε για την υπόσχεση της να επιστρέψει…όταν γίνει αυτό για το οποίο πολέμησε με κάθε της δύναμη
«Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα να επιστρέφουν στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν μετά,εγώ θα ξαναγεννηθώ»
Μια μέρα σαν αυτή, η Μελίνα πήρε την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο της, ξάπλωσε στα σεντόνια του Memorial και πέρασε για πάντα στην πλευρά που ανήκει. Στην αιωνιότητα.
