Αυτή την εβδομάδα ο αγαπημένος των παιδιών «Ντάμπο» παίρνει σάρκα και οστά σε μια live actiοn εκδοχή διά χειρός του Τιμ Μπάρτον.
Η ιστορία του Λεξικού της Οξφόρδης μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη με τον Μελ Γκίμπσον και τον Σον Πεν, ενώ ο Λουίς Ορτέγκα με τη συμβολή του Πέδρο Αλμοδοβάρ αφηγείται την ιδιαίτερη ιστορία ενός serial killer.
Ντάμπο (Dumbo)
Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον
Παίζουν: Εύα Γκριν, Κόλιν Φάρελ, Ντάνι ΝτεΒίτο, Μάικλ Κίτον
Ο Ντάμπο, ένα γλυκό, νεογέννητο ελεφαντάκι με τεράστια αυτιά, είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη στο ρημαγμένο τσίρκο του Μαξ Μέντιτσι. Αρχικά, η διαφορετικότητά του είναι πηγή προβληματισμού για τον εκκεντρικό διευθυντή, που υπολόγιζε σε ένα χαριτωμένο ελεφαντάκι για να προσελκύσει τα πλήθη, μέχρι που ο Ντάμπο ανακαλύπτει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα τεράστια αυτιά για να πετάξει. Όταν του στερούν την πολυαγαπημένη του μητέρα, καταλήγει μόνος και φοβισμένος, ενώ την ίδια στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ενός φαντασμαγορικού λούνα παρκ που ονομάζεται Dreamland.
(Προβάλλεται και μεταγλωττισμένο)
Σχεδόν ογδόντα χρόνια μετά από την πρώτη θρυλική ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, o αξιολάτρευτος Ντάμπο, το πιο διάσημο ελεφαντάκι του κόσμου, επιστρέφει ανανεωμένος σε μία live-action φαντασμαγορική περιπέτεια, που φέρει την υπογραφή του σπουδαίου παραμυθά Τιμ Μπάρτον.
Ο Ντάμπο ήταν από τις πιο αγαπημένες ιστορίες του ίδιου του Ντίσνεϊ. Εδώ ο Μπάρτον χρησιμοποιεί το γνωστό μύθο με κάποιες παρεμβάσεις, που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του και του δίνουν μια πιο ενήλικη χροιά, αλλά κι ένα ενδιαφέρον σχόλιο σχετικά με την βιομηχανία του θεάματος
Εδώ λοιπόν πρωταγωνιστεί ο Χολτ Φάριερ ένας πρώην σταρ του τσίρκου και σπουδαίος αναβάτης, του οποίου η ζωή ανατρέπεται, όταν επιστρέφει από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να διαπιστώσει ότι έχει χάσει τη γυναίκα του, αλλά και το νούμερο του, αφού τα άλογά του έχουν πουληθεί. Ενώ παλεύει να συνδεθεί με τα δυο του παιδιά, τη Μίλι και τον Τζο, ο ιδιοκτήτης τσίρκου τού ζητάει να φροντίσει ένα νεογέννητο ελεφαντάκι με υπερμεγέθη αυτιά. Ο Χολτ δεν ενθουσιάζεται, σε αντίθεση με τα παιδιά του, που θα ανακαλύψουν ότι το νέο μέλος της οικογένειάς τους μπορεί να πετάξει. Αυτό θα χαρίσει στον Ντάμπο μεγάλη φήμη, που αποφασίζει να χρησιμοποιήσει για να κερδίσει πίσω τη μητέρα του, όταν ένας μεγάλος επιχειρηματίας θα ενδιαφερθεί για την απόκτησή του.
Ο Τιμ Μπάρτον, θέλοντας να ακολουθήσει και να τιμήσει το μινιμαλιστικό ύφος και τη λογική της πρώτης ταινίας, εμπνέεται από την ατμόσφαιρα των φιλμ νουάρ και τη δική του παραμυθένια αισθητική που ισορροπεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι κι έτσι στήνει ένα απολαυστικό υπερθέαμα πολλών αξιώσεων που μαγνητίζει. Σε μια εποχή μάλιστα που τα παιδιά σπανίως έχουν την ευκαιρία να δουν ένα αληθινό παραμύθι, η ψηφιακή εκδοχή του Ντάμπο με τα γαλάζια θλιμμένα μάτια, που θυμίζει λίγο τους ήρωες του βωβού σινεμά, προκαλεί μια τρυφερότητα που πλέον τείνει να εκλείψει.
Όμως ο Μπάρτον δεν αρκείται μόνο στον εντυπωσιασμό, αλλά αναδεικνύει την ουσία της ιστορίας, φτιάχνοντας τελικά έναν ύμνο στο διαφορετικό, στον κόσμο του τσίρκου και των αλλόκοτων πλασμάτων που διασκεδάζουν το κοινό, ενώ υποφέρουν, στη σημασία της αγάπης και της αληθινής οικογένειας, ενώ δεν φοβάται να σχολιάσει και το πώς ο κόσμος του θεάματος προσπαθεί να εξαγοράσει μια « φωνή» αλλιώτικη από τις άλλες και να την ενσωματώσει στα δικά του πρότυπα.
Ο μελαγχολικός Κόλιν Φάρελ, η εκθαμβωτική Εύα Γκρην που εκτελεί και υπέροχα ακροβατικά, ο συναισθηματικός Ντάνι Ντε Βίτο, αλλά και ο σκοτεινός και για τις ανάγκες του ρόλου εντυπωσιακά μεταμορφωμένος Μάικλ Κίτον, μαζί με τους μικρούς συμπρωταγωνιστές τους, αποτελούν ένα λαμπερό καστ που υποστηρίζει στο έπακρο μια συγκινητική και ταυτόχρονα υπογείως καυστική ιστορία.
Ο καθηγητής και ο Τρελός (Τhe professor and the madman)
Σκηνοθεσία: Π. Μπ. Σέμραν
Παίζουν: Μελ Γκίμπσον, Σον Πεν, Νάταλι Ντόρμερ, Έντι Μάρσαν, Τζένιφερ Ιλ, Τζέρεμι Ίρβιν, Στιβ Κούγκαν
Λονδίνο 1872. Ο καθηγητής Τζέιμς Μάρεϊ αρχίζει να συγκεντρώνει ορισμούς με αφορμή την πρώτη έκδοση του Λεξικού της Οξφόρδης για την αγγλική γλώσσα. Eνώ η εργασία του παρουσιάζει δυσκολίες , μια μέρα ξαφνικά λαμβάνει πάνω από 10.000 λήμματα από κάποιον δόκτορα Γουίλιαμ Μάινορ , ο οποίος είναι τρόφιμος σε άσυλο φρενοβλαβών εγκληματιών.
Βασισμένη στο best seller του Σάιμον Γουίντσεστερ «The surgeon of Crowthorne», η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του Λεξικού της Αγγλικής Γλώσσας της Οξφόρδης, ένα εγχείρημα που ξεκίνησε το 1857 και υπήρξε ένα από τα πιο φιλόδοξα και επαναστατικά έργα του ανθρώπινου πνεύματος.
Το 1892, ο καθηγητής Τζέιμς Μάρεϊ αναλαμβάνει να συγκεντρώσει ορισμούς λέξεων καθώς και τη διαδρομή τους ανά τους αιώνες για το πρώτο Λεξικό της Οξφόρδης. Η εργασία του συναντάει αρκετά εμπόδια, ενώ ταυτόχρονα η αφοσίωσή του στο δύσκολο έργο του τον αποξενώνει από την πολυμελή οικογένειά του. Όταν τα πράγματα φαίνεται πως έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, ο ευαίσθητος καθηγητής λαμβάνει ξαφνικά ένα μεγάλο δώρο: κάποιος δόκτωρ Μάινορ του στέλνει χιλιάδες λήμματα μέσα από ένα φρενοκομείο.
Ακολουθώντας δυο παράλληλες ιστορίες, του Μάρεϊ και του Μάισον, που αν και ιδιοφυής εμφανίζει σημάδια ψυχασθένειας και μετά τη δολοφονία ενός άνδρα βρίσκεται πλέον έγκλειστος σε άσυλο, ο Π. Μπ. Σέμραν- πρόκειται ουσιαστικά για τον Ιρανό Φαρχάντ Σαφίνια- αν και δεν μένει πιστός στα ακριβή ιστορικά γεγονότα αλλά σε όσα περιγράφει το βιβλίο του Γουίντσεστερ, αφηγείται με σύγχρονο τρόπο μια ιστορία εποχής, εστιάζοντας στη δυνατή φιλία δύο ξεχωριστών ανδρών, αλλά τις εσωτερικές πορείες των ηρώων του, επιμένοντας στο θέμα της συγχώρεσης και της κάθαρσης.
Με μια μοντέρνα κινηματογράφηση, αλλά χωρίς να αποφεύγει τον ακαδημαϊσμό που εκ των πραγμάτων του επιβάλλει το θέμα του, καταδύεται στην παράνοια και την ιδιοφυΐα, εμπιστευόμενος κατά κύριο λόγο τις δυνατές ερμηνείες του Μελ Γκίμπσον (ο οποίος, αν κι επί δύο δεκαετίες πάλευε για το συγκεκριμένο εγχείρημα, πλέον έχει αποκηρύξει την ταινία μετά από διαμάχη με την εταιρεία παραγωγής) και του Σον Πεν, που υποδύονται ιδανικά δυο μεγάλες προσωπικότητες.
Το θέμα της γλώσσας θίγεται όσο αντέχει μια ταινία που ποντάρει στην εμπορικότητα, οπότε αναπόφευκτα το βάρος πέφτει στο συναισθηματικό μέρος της ιστορίας, που βρίθει από παιχνίδια εξουσίας, ερωτικά πάθη, συνομωσίες και αγνό ρομαντισμό, πράγμα που αναμφίβολα θα ικανοποιήσει όσους δεν ενδιαφέρονται για τη γλωσσολογία.
Ο Άγγελος (El angel/ The angel)
Σκηνοθεσία: Λουίς Ορτέγκα
Παίζουν: Λορέντζο Φέρο, Σεσίλια Ροθ, Λουίς Νέκο, Μερσέντες Μοράν
Η αληθινή ιστορία του νεαρού Αργεντίνου serial killer, που έμεινε γνωστός ως «Άγγελος του Θανάτου» και είναι ο εγκληματίας με τα περισσότερα χρόνια κράτησης στην ιστορία της χώρας.
Ο Αργεντίνος Λουίς Ορτέγκα, έχοντας στο πλευρό του τον Πέδρο Αλμοδοβάρ, που έχει αναλάβει την παραγωγή, αφηγείται με βιτριολικό χιούμορ την ιστορία ενός διαβόητου δολοφόνου με αγγελική μορφή.
Στο Μπουένος Άιρες της δεκαετίας του ’70, ο Καρλίτο – δηλαδή ο Κάρλος Ρομπλέδο Πουτς- είναι ένας νεαρός με γλυκό πρόσωπο, ξανθές μπούκλες και απαράμιλλο στυλ. Ο ίδιος, αρνούμενος την έννοια της ιδιοκτησίας, κλέβει συνεχώς μικροπράγματα, τα οποία στη συνέχεια χαρίζει για να γίνει αρεστός. Όταν συναντά στο σχολείο του τον Ραμόν, που ο πατέρας του είναι μικροαπατεώνας, ο Καρλίτο γοητεύεται και γρήγορα γίνεται μέλος της οικογενειακής τους σπείρας. Οι ληστείες δίνουν και παίρνουν , μέχρι που ο νεαρός αρχίζει να δολοφονεί ανενδοίαστα όποιον μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες- νομικές και ηθικές – των πράξεών του. Όταν τελικά συλλαμβάνεται, η αγγελική του μορφή τραβά την προσοχή του τύπου και της κοινής γνώμης. Το προσωνύμιο που του δίνεται είναι «Άγγελος του Θανάτου» και η φήμη του εκτοξεύεται στα ύψη, ενώ του αποδίδονται πάνω από σαράντα ληστείες και έντεκα δολοφονίες. Σήμερα μετά από 45 χρόνια εγκλεισμού, ο Καρλίτο είναι ο εγκληματίας με τα περισσότερα χρόνια κράτησης στην ιστορία της Αργεντινής.
Βγάζοντας γλώσσα όχι μόνο στις επικρατούσες την εποχή εκείνη θεωρίες του Λαμπρόζο, σύμφωνα με τις οποίες μόνο άσχημοι άνθρωποι, ταπεινής καταγωγής γίνονται δολοφόνοι, αλλά και στις σύγχρονες εγκληματολογικές αναλύσεις, η περίπτωση του Καρλίτο ελκύει τον Ορτέγκα και τον Αλμοδοβάρ που με αφορμή την ιστορία ενός δολοφόνου, φτιάχνουν ένα αμοραλιστικό fun movie, όπου ο φόνος μοιάζει σχεδόν με πράξη ελευθερίας. Γοητευμένος από τον κεντρικό ήρωά του αλλά και τον ταλαντούχο του πρωταγωνιστή, Λορέντζο Φέρο, ο Ορτέγκα με επιρροές από τον Σκορσέζε και με γνήσια αλμοδοβαρική τρέλα , στήνει ένα πολύχρωμο παραμύθι που εκτυλίσσεται στους κόλπους της παρανομίας, τοποθετημένο στα 70’s, για την περίπτωση ενός παράξενου αγοριού, που δεν ανεχόταν τις συμβάσεις.
Βέβαια, οι πράξεις του Καρλίτο στην εκδοχή του Ορτέγκα συχνά χάνουν το ειδικό τους βάρος κι έτσι και ο ίδιος ο ήρωας δεν μοιάζει τόσο με μια χαμένη ψυχή, αλλά περισσότερο με ποπ είδωλο, που κερδίζει ανενδοίαστα τη συμπάθεια του θεατή. Η σκηνοθεσία έχει δύναμη και νεύρο, η αισθητική της ταινίας αναδύει ένα ιδιαίτερο vintage χρώμα, όμως συχνά το ιδεολόγημά της καθώς και η κάμερα που αφήνεται γοητευμένη στις εκφράσεις και τις ερωτικές κινήσεις του λαμπερού Φέρο, αγιοποιούν χωρίς λόγο μια διαταραγμένη προσωπικότητα.
Mektoub, Αγάπη Μου (Mektoub, My Love: Canto Uno)
Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς
Παίζουν: Σαΐν Μπουμεντίν, Οφελί Μπάου, Σαλίμ Κεσιούς
Καλοκαίρι, 1994: Ένας νεαρός σεναριογράφος, ο Αμίν, μετά από έναν χρόνο διαμονής του στο Παρίσι, επιστρέφει στη γενέτειρά του, μια παραλιακή πόλη της Γαλλίας, για να δει συγγενείς και φίλους. Εκεί παρέα με τον ξάδερφό του, τον Τόνι, και την παιδική του φίλη Οφελί, ο Αμίν περνάει τον χρόνο του μεταξύ του τυνησιακού εστιατορίου των γονιών του, των διαφόρων μπαρ και βέβαια της παραλίας. Κι ενώ αρχικά μένει παρατηρητής της καλοκαιρινής ανεμελιάς, όταν έρχεται η ώρα να ερωτευτεί, μονάχα το πεπρωμένο μπορεί να καθορίσει την πορεία της ζωής του, καθώς οι πειρασμοί είναι πολλοί.
Ο Αμπντελατίφ Κεσίς ( «Ζωή της Αντέλ» ) διασκευάζει το μυθιστόρημα «La Blessure, La Vraie», του συγγραφέα του «Ανάμεσα στους Τοίχους», Φρανσουά Μπεγκοντό, αποσπώντας τη σημαντική υποψηφιότητα Χρυσού Λέοντα καλύτερης ταινίας, καθώς και το βραβείο Mouse d’ Oro στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Ο εσωστρεφής Αμίν, που έχει παρατήσει τις σπουδές του στην ιατρική για να γίνει σκηνοθέτης, επιστρέφει το καλοκαίρι στη γενέτειρά του. Είναι από εκείνους τους νέους που περισσότερο παρατηρούν τη ζωή, σε αντίθεση με την παιδική φίλη, την Οφελί, που θέλει να ζει με πάθος. Οι γονείς του διατηρούν ένα παραλιακό εστιατόριο, ο ξάδερφος του ο Τόνι τον παρασύρει σε μπαρ και φλερτ, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζει τη Σελίν και τη Σαρλότ.
«Μεκτούμπ» στα αραβικά σημαίνει «πεπρωμένο» κι επειδή ο έρωτας είναι η μοίρα μας τελικά, ο Κεσίς τουύαφιερώνει αυτό το πρώτο μέρος ενός δίπτυχου που ετοιμάζει, καταγράφοντας με νωχελικούς ρυθμούς και ακόμα πιο ηδονοβλεπτική διάθεση από τη « Ζωή της Αντέλ» ένα καλοκαίρι ενηλικίωσης στην παραλιακή πόλη Σετ τηςΤυνησίας.
Σε ένα θαλασσινό τοπίο, ο Κεσίς, εστιάζοντας στα ερωτικά σώματα των πρωταγωνιστών του, δημιουργεί ένα ατέρμονο γαϊτανάκι σχέσεων, αφήνοντας κατά μέρους τα « δύσκολα» θέματα που τον απασχολούσαν , σαν να μοιράζεται με τον θεατή μια προσωπική του ανάγκη για ξεγνοιασιά κι ελαφρότητα. Μέσα σε τρεις ώρες αυτή η έλλειψη κεντρικού θέματος και η απλοϊκή ιστορία που ο Γαλλο-τυνήσιος σκηνοθέτης έχει επιλέξει να αφηγηθεί δεν αντέχει για περαιτέρω αναλύσεις, όμως η δύναμη της εικόνας του θα σας κάνουν να νοσταλγήσετε το καλοκαίρι, ακόμα κι αν δεν είναι η αγαπημένη σας εποχή.
Ευτυχισμένος Λάζαρος (Ηappy As Lazzaro / Lazzaro Felice)
Σκηνοθεσία: Αλίτσε Ρορβάχερ
Παίζουν: Αντριάνο Ταρντιόλο, Λούκα Τσικοβάνι, Άλμπα Ρορβάχερ, Σέρζι Λόπεζ, Νικολέτα Μπράτσι
Αυτή είναι η ιστορία του Λάζαρο, ενός νεαρού χωρικού τόσο καλόκαρδου, που περνιέται για αφελής, και του Τανκρέντι, ενός νέου αριστοκρατικής καταγωγής, καταραμένου από την ίδια του τη φαντασία. Ένας ισχυρός δεσμός δημιουργείται ανάμεσά τους, όταν ο Τανκρέντι ζητά από τον Λάζαρο να τον βοηθήσει να σκηνοθετήσει την ίδια του την απαγωγή. Η περίεργη κι απρόσμενη συμμαχία τους είναι μια αποκάλυψη για τον νεαρό χωρικό, που μέσα από ένα ταξίδι στον χώρο – και στον χρόνο – σε αναζήτηση του Τανκρέντι, θα βρεθεί για πρώτη του φορά στη σύγχρονη μεγαλούπολη.
Μετά το «Ουράνιο Σώμα» και «Τα Θαύματα», η πολυβραβευμένη δημιουργός Αλίτσε Ρορβάχερ επιστρέφει με μια αντισυμβατική αλληγορία, αποσπώντας το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στις Κάννες.
Σε μια επαρχία της Νότιας Ιταλίας μια ομάδα αγροτών ζει απομονωμένη στο κτήμα μιας περίεργης Μαρκησίας, που τους έχει πείσει ότι της ανήκουν. Θύματα εκμετάλλευσης οι ίδιοι, με τη σειρά τους εκμεταλλεύονται τον νεαρό και πάντα πρόθυμο να τους εξυπηρετήσει Λάζαρο. Όταν η Μαρκησία θα τους επισκεφτεί με τον ιδιόρρυθμο γιο της, τα δυο νεαρά παιδιά θα αναπτύξουν μια ιδιαίτερη φιλία. Ο επαναστάτης αριστοκράτης θα πείσει τον Λάζαρο να τον βοηθήσει να σχεδιάσει την απαγωγή του, ώστε να ξεφύγει από την καταπίεση της μητέρας του, πράγμα που θα πυροδοτήσει μια σειρά από περίεργα γεγονότα. Ο Λάζαρο χρόνια μετά, ανατρέποντας τους κανόνες του χωροχρόνου, θα βρεθεί στη μεγαλούπολη, αναζητώντας τον παλιό του φίλο.
Με στοιχεία ποιητικού ρεαλισμού και παζολινική διάθεση, η Αλίτσε Ρορβάχερ -μικρότερη αδελφή της σπουδαίας Ιταλίδας ηθοποιού Άλμπα Ρορβάχερ, που πρωταγωνιστεί στην ταινία- ξεκινώντας από ένα πραγματικό περιστατικό- η ιστορία της Μαρκησίας έχει συμβεί στην Ιταλία – φτιάχνει μια αλληγορία για την εξουσία και την ανθρώπινη φύση που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να καταπιέζει και να καταπιέζεται, για να υμνήσει τελικά όσους μπορούν να ζουν πραγματικά ελεύθεροι από οποιαδήποτε σύμβαση. Αν και μερικές φορές οι συμβολισμοί αλλά και το ιδεολόγημά της παραείναι απλοϊκά, η Ιταλίδα δημιουργός κινείται επιδέξια ανάμεσα στον ρεαλισμό και στη φαντασία, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένη σύμπαν, μέσα στο οποίο λάμπει η καλοσύνη του Λάζαρο.
Ο ίδιος ταξιδεύει στον χρόνο και ενώνει δυο διαφορετικές περιόδους μεταξύ τους, που όμως έχουν τόσα κοινά, κι έτσι μέσα από αυτό το μαγικό πέρασμα η Ρόρβαχερ δείχνει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται σε έναν αέναο κύκλο και πώς τελικά το παρελθόν έχει την δική του αξία, σε μια εποχή που επιθυμεί να εξαφανίσει τη μνήμη.
Η Τρύπα (The hole in the ground)
Σκηνοθεσία: Λι Κρόνιν
Παίζουν: Σεάνα Κερσλέικ, Τζέιμς Κόσμο, Σιμόν Κίρμπι, Στιβ Γουόλ
Μια νεαρή μητέρα μετακομίζει με τον γιο της σε ένα απομακρυσμένο σπίτι. Ο μικρός θα εξαφανιστεί στιγμιαία στο κοντινό δάσος, όμως η μητέρα του θα τον ανακαλύψει, και μαζί με αυτόν και μια μυστηριώδη τρύπα. Μετά από αυτό το γεγονός, η συμπεριφορά του παιδιού αλλάζει δραματικά.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Λι Κρόνιν, που εντυπωσίασε στο φεστιβάλ του Σάντανς διαχειρίζεται μια αρχετυπική ιστορία.
Η Σάρα μετακομίζει με τον μικρό της γιο στο απομονωμένο νέο τους σπίτι σε μια επαρχιακή πόλη, ελπίζοντας να κάνουν μια καινούργια αρχή, έπειτα από μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Όμως η συνάντησή τους με την αλλόκοτη νέα τους γειτόνισσα και η προσωρινή εξαφάνιση του μικρού Κρις στο γειτονικό δάσος, θα φέρουν στα όριά της τη Σάρα, η οποία θα ανακαλύψει μια τεράστια μυστηριώδη τρύπα στο έδαφος, καθώς τον αναζητά. Το αγόρι θα επιστρέψει σύντομα, ωστόσο θα είναι διαφορετικό, κάνοντας τη μητέρα του να αναρωτηθεί αν πρόκειται πραγματικά για το ίδιος της το παιδί.
Η ιδέα των δαιμονισμένων παιδιών και οι αγώνες που δίνουν οι γονείς τους ενάντια στο κακό, καθώς και οι δοκιμασίες της μητρότητας που δεν αναγνωρίζει το σπλάχνο της δεν είναι πρωτότυπη. Έτσι ο Κρόνιν πατάει ακριβώς σε αυτή τη δοκιμασμένη συνταγή, τιμώντας με τον τρόπο αυτό τις ταινίες τρόμου που τον έχουν εμπνεύσει. Με σεβασμό στο είδος που υπηρετεί αλλά χωρίς καινοτόμες ιδέες κι ανατροπές, ο Ιρλανδός δημιουργός χτίζει σταδιακά την αγωνία μέσα από μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, δεν τα καταφέρνει όμως το ίδιο καλά στο να μας τρομάξει, αργεί να μπει στο κυρίως θέμα και κυρίως δεν εμβαθύνει στους χαρακτήρες, ούτε προσφέρει κάποια σημαντική αλλαγή που θα εξέπληττε έναν μυημένο στο σινεμά του τρόμου θεατή.
Πόλη υπό Κατοχή (Captive State)
Σκηνοθεσία: Ρούπερτ Γουάιατ
Παίζουν: Άστον Σάντερς, Βέρα Φαρμίγκα, Τζον Γκούντμαν, Κίκι Λέιν
Στο Σικάγο του μέλλοντος, το έγκλημα έχει εξαλειφθεί, η ανεργία είναι στα χαμηλότερα επίπεδα της εδώ και δεκαετίες κι όλα μοιάζουν να κυλούν αρμονικά από την στιγμή που μια καινούρια «Νομοθεσία» ορίστηκε δέκα χρόνια πριν, από μια αρχή που όπως όλα αφήνουν να εννοηθεί δεν είναι γήινη.
Ο Ρούπερτ Γουάιατ («Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση») επιστρέφει μετά από τέσσερα χρόνια στη σκηνοθεσία με μια μεγαλόπνοη ιδέα.
Μια εξωγήινη δύναμη έχει καταλάβει τον πλανήτη, σκλαβώνοντας τους πολίτες υπό το προσωπείο μιςα ειρηνικής συνύπαρξης. Οι άνθρωποι έχουν χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: από τη μια πλευρά βρίσκονται εκείνοι που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής και από την άλλη όσοι αντιστάθηκαν, όταν ο «Νόμος» που είχε φέρει ειρήνη στις τάξεις τους αλλάζει. Στις γειτονιές του Σικάγο, ο αστυνόμος Μάλιγκαν έχει αναλάβει την αποστολή να ενώσει τον κόσμο για να αγωνιστούν κατά της τυραννίας. Στο πλευρό του στέκεται ο Γκάμπριελ, ο νεαρός αδερφός ενός νεκρού αντιστασιακού.
Στηριζόμενος σε μια εξαιρετικά πολύπλοκα ιστορία που πιθανόν θα σας πάρει ώρα να βάλετε σε μια σειρά, με παρά πολλούς χαρακτήρες που δεν αναπτύσσονται επαρκώς, ο Γουάιατ κινούμενος στον χώρο της επιστημονική φαντασίας διατυπώνει μια ενδιαφέρουσα ιδέα, που προτάσσει την ελευθερία ως μέγιστη αξία στη ζωή κι όχι την τάξη, την ασφάλεια και την υλική ευημερία, ειδικά αν όλα τα παραπάνω στηρίζουν ένα καθεστώς φόβου. Συχνά όμως ο ρυθμός του κάνει κοιλιά κι ο Γουάιατ μοιάζει να μην μπορεί να αποφασίσει τι θα ήθελε τελικά να κάνει, παραμένοντας ως το τέλος ασαφής και διεκπεραιωτικός.
Στιγμιαία Οικογένεια (Instant Family)
Σκηνοθεσία: Σον Άντερς
Παίζουν: Μαρκ Γουόλμπεργ, Ρόουζ Μπερν, Ιζαμπέλα Μονέρ, Γκουστάβο Κιρόζ
Ο Πιτ και η Έλι αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια κι εξετάζουν την επιλογή της υιοθεσίας. Όταν θα γνωρίσουν τρία αδέρφια, συμπεριλαμβανομένης μιας δεκαπεντάχρονης που κάνει την επανάστασή της, θα διαπιστώσουν ότι από εκεί που δεν είχαν κανένα παιδί βρέθηκαν μέσα σε μια νύχτα με τρία. Τώρα, ο Πιτ και η Έλι θα προσπαθήσουν να μάθουν τι σημαίνει να είσαι γονιός με ξεκαρδιστικό τρόπο και την ελπίδα να αποκτήσουν μια πραγματική οικογένεια.
Ο Σον Άντερς («Γύρισε ο Μπαμπάς», «Ξαναγύρισε ο Μπαμπάς») χρησιμοποιεί τις προσωπικές του εμπειρίες σε μια οικογενειακή κομεντί που θίγει το « δύσκολο » θέμα της υιοθεσίας.
Ένα ζευγάρι σαραντάρηδων διακοσμητών, ο Πιτ και η Έλι, θεωρώντας ότι πλέον είναι μεγάλοι για να γίνουν γονείς, αποφασίζουν να καταφύγουν στη λύση της υιοθεσίας, για να αποκτήσουν οικογένεια. Οι αντιδράσεις του περιβάλλοντός τους τελικά θα ισχυροποιήσουν την απόφασή τους και έτσι θα βρεθούν σε μαθήματα ανάδοχων γονέων. Εκεί θα γνωριστούν με τρία αδέρφια- το ένα εξ αυτών μια προβληματική έφηβη- που θα αναλάβουν με την ελπίδα να γίνουν οι γονείς τους.
Ο Άντερς με τη γυναίκα του έχουν υιοθετήσει τρία παιδιά, και με τη συνδρομή της Μάριντ Γκριν, μιας κοπέλας που επίσης υιοθετήθηκε στα δεκατρία της και έχει συνδράμει στο σενάριο, μεταφέρουν τις περιπέτειες μιας αμερικανικής οικογένειας που βιώνει μια ανάλογη συνθήκη με χιούμορ, αλλά και αρκετά ωραιοποιημένη διάθεση. ότι δεν περιγράφουν τα προβλήματα μιας υιοθεσίας, όμως οι δύσκολες καταστάσεις εξομαλύνονται, η νοοτροπία περί political correct βγαίνει μπροστά και τελικά η όλη προσπάθεια αν και συμπαθητική, θυμίζει περισσότερο διαφήμιση που προσπαθεί να πείσει τους αναποφάσιστους να κάνουν το μεγάλο βήμα και να αναλάβουν τελικά ένα η και ή περισσότερα παιδιά.
Ελεύθερο θέμα (Free subject / Sujet Libre)
Σκηνοθεσία: Στέλλα Θεοδωράκη
Παίζουν: Θεοδώρα Τζήμου, Δημήτρης Κίτσος, Laurent Sauvage, Αντώνης Καρυστινός, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου, Δημήτρης Θεοδωρίδης, Πάνος Κούγιας, Μάρθα Λαμπίρη, Ιωάννα Μούσουρα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ναταλία Ρήγα
Η Ίρις, καθηγήτρια σε μια Σχολή Καλών Τεχνών, δίνει στους οκτώ φοιτητές της μια άσκηση ελεύθερου θέματος με σκοπό τη βαθύτερη ωρίμανσή τους σε μια περίοδο κρίσης. Οι εικοσάχρονοι φοιτητές ενθουσιάζονται με την ιδέα της ελεύθερης επιλογής και δημιουργούν ένα «εργαστήριο φαντασίας» χωρίς περιορισμούς. Την αρχή κάνει ένας από τους φοιτητές, ο Γιώργος, που βρίσκει τυχαία το κινητό της Ίριδας και βασίζει την εργασία του στη ζωή της. Η επιλογή του ελεύθερου θέματος ως άσκηση, αλλά και ως πρόταση έρευνας, εξετάζει τα αμφίβολα όρια της ατομικής ελευθερίας στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
Η Στέλλα Θεοδωράκη μετά τα « Ημερολόγια Αμνησίας» εξετάζει τις διαστάσεις της ελευθερίας μέσα από τη ματιά της νέας γενιάς.
Μια αντισυμβατική καλλιτέχνης, η Ίρις, διδάσκει στην Σχολή Καλών Τεχνών. Η ίδια παλεύει να επουλώσει το τραύμα μιας συντριπτικής απώλειας, αλλά και να βρει το νόημα στις σχέσεις της ζωής της. Όταν αποφασίζει να δώσει στους φοιτητές της την ελευθερία να πειραματιστούν, θα ανακαλύψει πως τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη τέχνη είναι ρευστά, ενώ θα γνωρίσει πιο βαθιά τους μαθητές της, με έναν εκ των οποίων θα αναπτύξει μια ιδιαίτερη επαφή.
Η φιλόδοξη ιδέα της Στέλλας Θεοδωράκη ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά καταιγιστικών εικόνων, που έχουν ως στόχο να μας προβληματίσουν σχεδόν για κάθε θέμα που θα μπορούσε να απασχολεί έναν σύγχρονο άνθρωπο: διαφορετικότητα, μοναξιά, μετανάστευση, η θέση της γυναίκας σήμερα, νεοφασισμός, φιλελευθερισμός, έρωτας, θάνατος, κρίση, οικογένεια, σεξ, ακόμα και σεξουαλικές παρενοχλήσεις μπερδεύονται στο μυαλό των ηρώων και της δημιουργού, που αν και γενναία κινηματογραφικά, αδυνατεί να βρει έναν συγκεκριμένο άξονα, οπότε συχνά καταφεύγει στην παγίδα του ακαδημαϊσμού – που ενισχύεται από τους βαρύγδουπους και γεμάτους φιλοσοφικές αναλύσεις διαλόγους- προκειμένου να δώσει σχήμα και μορφή στα ερωτηματικά της.
Έτσι όμως στερεί την αλήθεια και τη ζωή από τις ρεαλιστικές σκηνές της ταινίας, με αποτέλεσμα όταν επιχειρεί να τις συνδυάσει με αφαιρετικά και ποιητικά πλάνα να μην μπορεί να διαφοροποιήσει πλήρως τους δυο κόσμους. Τελικά φαίνεται πως η ελευθερία του θέματος καταλήγει σε ένα άναρχο χάος- ίσως αυτή να ήταν και η πρόθεση της δημιουργού,- όμως η εκτέλεση της ιδέας και η μεγάλη διάρκεια της ταινίας δεν την υποστηρίζουν επαρκώς.
Κωδικός Κολίμπρι (The Hummingbird Project)
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Κιμ Νουέν
Παίζουν: Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Τζέσι Αϊζενμπεργκ, Σάλμα Χάγιεκ, Μάικλ Μάντο
Ο Βίνσεντ ετοιμάζει ένα μυστικό σχέδιο , που θα επιτρέψει στον ίδιο και τον ξάδερφό του Άντον να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους σε μια χρηματιστηριακή εταιρία. Ο Βίνσεντ προσπαθεί να διαψεύσει τον πατέρα του, ενώ ο Αντόν ονειρεύεται να ζήσει σε ένα σπίτι στο βουνό, περιτριγυρισμένος από κολίμπρια, μακριά από τους ανθρώπους. Εμπόδιο όμως στο πλάνο τους θα σταθεί το αφεντικό τους.
Χρηματιστηριακό θρίλερ με τους Τζέσε Άιζενμπεργκ και Σάλμα Χάγιεκ, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Ο Κιμ Νουέν εκθέτει και ξεσκεπάζει την αδίστακτη εποχή του ψηφιακού μας κόσμου με κυνικό, σκληρό και τρυφερό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει στοιχεία της ανθρωπότητας μέσα από το πρίσμα των μικροκυμάτων και των νετρονίων, των στοιχείων δηλαδή που μας ενώνουν με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά ταυτόχρονα και μας χωρίζουν.
Δύο ξαδέρφια από τη Νέα Υόρκη, ο Βίνσεντ και ο Άντον δραστηριοποιούνται στις διεθνείς αγορές και στις Συναλλαγές Υψηλής Συχνότητας, όπου το κέρδος βγαίνει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το όνειρό τους είναι να φτιάξουν μια οπτική ίνα από το Κάνσας μέχρι το Νιου Τζέρσι που θα τους προσφέρει εκατομμύρια. Σε αυτό θα τους εμποδίσει, η Εύα Τόρες, μια παρανοϊκή επενδύτρια και πρώην εργοδότριά τους, η οποία βρίσκεται συνεχώς στον δρόμο τους και δεν θα σταματήσει μέχρι να τους δει να καταστρέφονται. Ο Βίνσεντ και ο Άντον όμως είναι αποφασισμένοι να διασχίσουν την Αμερική για να βρουν τη λύτρωση, όχι μέσω υλικών αγαθών, αλλά μέσω της οικογένειας και της επανασύνδεσής τους με τη γη.
Επιστροφή στην κορυφή (Ντοκιμαντέρ)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Στρατής Χατζηελενούδα
Η αληθινή ιστορία του Λεωνίδα, ο οποίος αποφασίζει να ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου με αναπηρικό αμαξίδιο.
(Οι προβολές είναι προσβάσιμες σε ΑΜΕΑ και το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί με υπότιτλους για κωφούς και βαρύκοους)
Η απίστευτη, εμψυχωτική ιστορία ζωής του τριανταπεντάχρονου Λεωνίδα, ο οποίος μολονότι χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο μετά από ατύχημα, αποφασίζει να ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου: το βουνό που είχε κατακτήσει αρτιμελής δύο φορές και μετά τον τραυματισμό του δεν έπαψε να το επισκέπτεται στα όνειρά του. Με τη βοήθεια των φίλων του, επιδιώκει μια επική αναμέτρηση με τη φύση, υπερβαίνοντας τα ανθρώπινα όρια.
Η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο του 24ου Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας (Ειδικές Προβολές) και του CineDoc, όπου χειροκροτήθηκε τόσο για την τόλμη του ριψοκίνδυνου Λεωνίδα, όσο και για τη θέληση των φίλων του, αλλά και του κινηματογραφικού συνεργείου, που επί τρεισήμισι χρόνια ετοιμάζονταν να κάνουν μαζί αυτή την παράτολμη αναρρίχηση.
Επαναπροβολή
Clandestinos (1987)
Σκηνοθεσία Φερνάντο Πέρεζ
Παίζουν: Λουίς Αλμπέρτο Γκαρσία, Ιζαμπέλ Σάντος, Σουζάνα Πέρεζ
Πριν από το ξέσπασμα της κουβανικής επανάστασης, μια ομάδα οργανώνεται ενάντια στο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα και στήνει πολύμορφες δράσεις για να ρίξει την εξουσία, πληρώνοντας το αντίστοιχο τίμημα.
Σε σενάριο του καθηγητή φιλοσοφίας, συγγραφέα και σκηνοθέτη Jesus Diaz, η ταινία καταγράφει τη δύσκολη περίοδο πριν από την Επανάσταση, αλλά και σημαντικές στιγμές του αγώνα ενάντια στο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα.
Μια ομάδα αγωνιστών μάχεται το καθεστώς. Ο αρχηγός της, φυλακισμένος και αφού έχει υποστεί βασανιστήρια, δέχεται μια παράξενη επίσκεψη που θα του αναστατώσει τη ζωή: μια νεαρή γυναίκα που μεταφέρει ένα μήνυμα.
Πρόσωπα που διαμορφώνουν τα γεγονότα και αλλάζουν την καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων, οι ήρωες της ταινίας επιλέγουν να ζουν στην κόψη του ξυραφιού και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Ο Πέρεζ όμως πέρα από το πολιτικό υπόβαθρό ρίχνει μια ευαίσθητη ματιά στις ιδιωτικές πλευρές των προσώπων του, στους έρωτες και τις σχέσεις τους ακόμα και σε κωμικά συμβάντα , υπενθυμίζοντας συνεχώς ότι πίσω από την Ιστορία υπάρχουν άνθρωποι με επιθυμίες και ελπίδα για ζωή.
Πηγή
