Ένας διαβόητος serial killer της Αμερικής είχε δώσει ο ίδιος στον εαυτό του το όνομα με το οποίο ήθελε να τον αποκαλούν εφημερίδες και αστυνομία.
Ως BTK Strangler ήθελε να περάσει στα μαύρα κατάστιχα του εγκλήματος και το «BTK» ήταν το ακρωνύμιο της διεστραμμένης δράσης του (δέσε, βασάνισε, σκότωσε – bind, torture, kill).
Μεταξύ 1974-1991, ο Dennis Rader έδεσε, βασάνισε και σκότωσε 10 ανθρώπους στο Κάνσας των ΗΠΑ, στέλνοντας ανατριχιαστικές περιγραφές σε Τύπο και διωκτικές αρχές για τα σκοτεινά καμώματά του.
Και μετά σταμάτησε ξαφνικά. Μόνο που πάνω από μια δεκαετία αργότερα, το 2004 συγκεκριμένα, άρχισε να ξαναστέλνει τα ανατριχιαστικά γράμματά του και την επόμενη χρονιά τον έπιασαν.
Ήταν το 2005 όταν η κόρη του, Kerri Rawson, πληροφορήθηκε με πάσα επισημότητα από πράκτορα του FBI ότι ο BTK Killer δεν ήταν άλλος από τον πατέρα της. Και στα θύματά του περιλαμβάνονταν μάλιστα και πολλές νεαρές κοπέλες, όπως εκείνη.
Το σοκ για την 26χρονη ήταν άμεσο. Δεν είχε υποψιαστεί ποτέ και τίποτα. Η Kerri είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια με αγάπη και το μόνο που θυμόταν από τα παιδικά της χρόνια ήταν στιγμές ευτυχίας και οικογενειακής θαλπωρής.
Ο καλόκαρδος πατέρας της την πήγαινε για ψάρεμα και ποδήλατο και στόλιζαν μάλιστα πάντα μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ήταν παράδοση να το κάνουν πατέρας και κόρη.
Το 2005 όμως ο κόσμος της γκρεμίστηκε. Η 26χρονη πληροφορήθηκε ότι ο άνθρωπος που είχε βυθίσει το Κάνσας στον τρόμο και το πένθος ήταν ο μπαμπάς της.
Ο διεστραμμένος κατά συρροή φονιάς που αρεσκόταν να δένει, να βασανίζει και να σκοτώνει. Και να κοκορεύεται κατόπιν για τα εγκλήματά του.
Η εικόνα που είχε η 26χρονη Kerri για τον πατέρα της ήταν αυτή του καλού οικογενειάρχη, του τρυφερού πατέρα που ήταν πάντα εκεί για κείνη. Πολύ μακριά δηλαδή από την εικόνα ενός serial killer που κατακρεουργούσε ανθρώπους και κατέφευγε σε μακάβρια εγκλήματα.
Όταν το FBI έπιασε τελικά τον δράστη και τον κατηγόρησε για 10 υποθέσεις φόνου πρώτου βαθμού, αυτό σήμαινε ότι η κόρη έπρεπε να ξαναδεί όλη τη ζωή της υπό αυτό το πρίσμα.
Πλέον ήταν κόρη serial killer. Serial killer που είχε ακόμα και δυο παιδιά στα θύματά του. Πώς επιβιώνεις έπειτα από αυτό; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Kerri Rawson, η κόρη του BTK Killer
Η Kerri Rawson γεννήθηκε στη Γουιτσιτά, τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας του Κάνσας, το 1978. Το είδωλό της ήταν ο πατέρας της, πρόσκοπος στα μικράτα του και πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου της ενορίας του.
Στα 60 του πια και με εμφανή την αραίωση των μαλλιών του, ήταν ο τυπικός αμερικανός μπαμπάς. Και τα είχε καταφέρει καλά στη ζωή του. Στο πανεπιστήμιο πήγε στα 30 του και έκανε πολλές δουλειές για να ζει με αξιοπρέπεια την οικογένειά του, τη σύζυγο, την κόρη και τον γιο του.
Πώς να μη νιώθει περήφανη η Kerri για τον μπαμπά της; Και τότε, μια αποφράδα μέρα, χτύπησε η πόρτα. Και αυτό το χτύπημα θα τα άλλαζε όλα.
«Ήταν μια τυπική μέρα. Κοιμόμουν ακόμα», όπως ανακαλούσε σε συνέντευξη που έδωσε το 2019 στο δίκτυο ABC News, «ήμουν αντικαταστάτρια καθηγήτρια και είχα πάρει ρεπό εκείνη τη μέρα. Είχα ήδη σηκωθεί και αναρωτιόμουν ‘‘ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος στην πολυκατοικία μου;’’. Και τότε μου είπε πως είναι το FBI».
Και συνέχισε: «Με ρώτησε ‘‘ξέρετε ποιος είναι ο BTK;’’. Κι εγώ του είπα ‘‘εννοείτε τον άνθρωπο που καταζητείται για φόνους στο Κάνσας;’’. Και αυτός είπε μετά ‘‘ο πατέρας σας συνελήφθη ως BTK’’»…
Η γέννηση ενός serial killer
Οι γονείς της Rawson γνωρίστηκαν στην εκκλησία. Λίγο μετά τη γνωριμία τους μάλιστα η Paula Dietz είπε το μεγάλο «ναι» στην πρόταση γάμου και οι δυο τους παντρεύτηκαν το 1971. Πλέον ξέρουμε ότι μέχρι εκείνο το σημείο ο Rader είχε παθιαστεί με τους serial killers και είχε δείξει τα πρώτα δείγματα της διαστροφής του.
Ο ίδιος ομολόγησε χρόνια αργότερα πως οι σκοτεινές παρορμήσεις του είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. «Όταν ήμουν στο Δημοτικό, είχα κάποια προβλήματα. Σεξουαλικά, σεξουαλικές φαντασιώσεις. Πιθανότατα περισσότερο από το κανονικό. Όλα τα αρσενικά περνάνε κάποιου είδους σεξουαλικές φαντασιώσεις. Οι δικές μου ήταν μάλλον πιο παράξενες από του περισσότερου κόσμου».
Ο έφηβος Rader φανταζόταν γυναίκες δεμένες και αβοήθητες. Έτσι έλεγε τουλάχιστον σε κάποια γράμματά του στην αστυνομία. Μπορούσε ωστόσο στην εφηβεία του να συγκρατεί αυτές τις ορμές. Το 1966 μπήκε εξάλλου στην Πολεμική Αεροπορία και όταν σταμάτησε να υπηρετεί το 1970, γνώρισε αμέσως τη γυναίκα του.
«Καλοσυνάτο» και «ευγενικό» τον αποκαλούσαν όσοι τον γνώριζαν προσωπικά. Και έτσι τον έμαθαν και τα παιδιά του, η Kerri και ο Brian. Όταν ήταν περίπου στην ηλικία τους, μικρό παιδί κι αυτός, ένα αθώο περιστατικό έμελλε να διαδραματίσει κεφαλαιώδη ρόλο στην ψυχοσύνθεσή του.
Μια μέρα η δική του μητέρα είχε ένα μικρό ατύχημα. Η βέρα της πιάστηκε σε ένα ελατήριο του καναπέ και δεν μπορούσε να απεγκλωβιστεί. Αυτό το γεγονός, να τη βλέπει ακινητοποιημένη και αβοήθητη, του έδωσε τόση χαρά που άρχισε να το σκέφτεται συνεχώς.
Κι αυτό το ξέρουμε από άλλο γράμμα του στην αστυνομία. Όπως ξέρουμε ότι οι σαδιστικές του τάσεις εκδηλώθηκαν πρώτα σε μικρά ζώα. Ήδη από πιτσιρικάς έκλεβε τα ρούχα από τις γειτόνισσές του και ντυνόταν γυναικεία στο δωμάτιό του.
Τώρα όμως οι ψυχοσεξουαλικές του ορμές είχαν βρει διέξοδο στη βία και τον φετιχισμό. Δεν θα κρατούσε άλλο τις φαντασιώσεις του στο μυαλό του. Μεταξύ 1974-1991, θα περνούσε στην πράξη. Σε μια διεστραμμένη, δολοφονική πράξη κάτω από τις μύτες της οικογένειάς του…
Τα ανατριχιαστικά εγκλήματα του Dennis Rader
Ο BTK Killer τρομοκράτησε τους ανθρώπους της Γουιτσιτά και των περιχώρων για περισσότερο από 3 δεκαετίες. Ο στραγγαλιστής παρέμενε ελεύθερος, κι έτσι ο κίνδυνος δεν είχε περάσει ποτέ.
Τα περισσότερα εγκλήματά του έλαβαν χώρα στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, με ένα ανεξήγητο διάλειμμα μεταξύ 1986-1991.
Όσο βασάνιζε και σκότωνε κόσμο, είχε πάντα πρώτο μέλημα να παίζει τη γάτα και το ποντίκι με τις αρχές, στέλνοντας στην αστυνομία και τις τοπικές εφημερίδες επιστολές, σχέδια και ποιήματα, αναζητώντας αναγνώριση και επικύρωση της δολοφονικής του μανίας.
Ακόμα και το γεγονός ότι έδωσε μόνος του το όνομα με το οποίο θα έμενε γνωστός αυτό ακριβώς δείχνει, έναν άνθρωπο που θέλει να ξεχωρίσει. Με ό,τι τρόπο μπορεί.
Τα πρώτα θύματά του ήταν μια οικογένεια. Οι Joseph και Julie Otero και δύο από τα πέντε παιδιά τους, τον Ιανουάριο του 1974. Αργότερα εκείνη τη χρονιά θα σκότωνε την 21χρονη Kathryn Bright. Και δύο ακόμα γυναίκες (Shirley Vian και Nancy Fox) το 1977.
«Είμαι θύμα εγκλήματος πριν καν γεννηθώ», είπε κάποια στιγμή ο γιος του, «γεννήθηκα το 1978. Ο πατέρας μου δολοφόνησε μια νεαρή κοπέλα όταν η μητέρα μου ήταν τριών μηνών έγκυος σε μένα. Οπότε αυτό με κάνει θύμα εγκλήματος επειδή ζούσαμε με έναν εγκληματία».
Το όγδοο θύμα του, η γειτόνισσά τους Marine Hedge, δέθηκε, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 1985. Το ένατο, η Vicki Wegerle, έφυγε από τη ζωή με τον ίδιο ανατριχιαστικό τρόπο τον επόμενο Σεπτέμβριο.
Η Dolores Davis έγινε το δέκατο και τελευταίο του θύμα τον Ιανουάριο του 1991…
Είχε η οικογένεια ενδείξεις;
«Αν είχαμε οποιαδήποτε ένδειξη ότι ο πατέρας μου έβλαψε κάποιον, πόσο μάλλον ότι σκότωσε κάποιον, πόσο μάλλον δέκα, θα είχαμε ουρλιάξει από αυτή εδώ την πόρτα στο αστυνομικό τμήμα», είπε κάποια στιγμή η κόρη του. «Ζούσαμε μια φυσιολογική ζωή. Μοιάζαμε με φυσιολογική αμερικανική οικογένεια επειδή ήμασταν μια φυσιολογική οικογένεια. Και τότε ήρθαν τα πάνω κάτω».
Σε περσινή συνέντευξή της στο CBS, θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια να στέκεται στην κουζίνα του σπιτιού της το 2005, με τα μάτια της καρφωμένα σε ένα σοκολατένιο κέικ, όσο ο πράκτορας του FBI της έλεγε ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας της.
«Σοκάρεσαι και δεν ξέρεις τι πήγε τόσο στραβά με σένα, το δωμάτιο γίνεται κυριολεκτικά φωτεινότερο. Και μετά γίνεται σκοτεινό. Σαν να περιστρέφεται … Κι έτσι επικεντρώνεσαι σε πράγματα όπως οι τσελεμεντέδες ή μια τσάντα, επειδή μπαίνεις σε κατάσταση τραύματος και δεν το ξέρεις και θες να πιαστείς από κάπου».
Θυμάται πως ζήτησε από τον πράκτορα την ταυτότητά του. Έτσι της έλεγε πάντα ο μπαμπάς της, να ζητά αποδείξεις για το ποιος λέει ότι είναι ένας άγνωστος. Ο καθένας μπορεί εξάλλου να παριστάνει πως είναι κάποιος άλλος. «Και ο πατέρας μου έμπαινε στα σπίτια του κόσμου κάνοντας ακριβώς αυτό».
Εκείνη τη μέρα μέσα σε μερικά λεπτά της ώρας, σε ένα διαμερισματάκι του Μίσιγκαν, ένας τυπικός πατέρας θα βαφτιζόταν κατά συρροή φονιάς. Και όπως της είπε το FBI, ένας από τους πλέον διαβόητους serial killers της σύγχρονης εποχής.
«Εκείνος [ο πράκτορας] με ρωτούσε για τον πατέρα μου, για ημερομηνίες και πράγματα. Κι εγώ προσπαθούσα σχεδόν να του δώσω άλλοθι. Του έλεγα συνεχώς ‘‘ο πατέρας μου είναι καλός άνθρωπος’’. Ο πατέρας που ξέρω δεν είναι ικανός για τέτοια πράγματα»
Πώς είναι σήμερα η ζωή της τραγικής κόρης
Η Rawson έγραψε τελικά ένα βιβλίο («A Serial Killer’s Daughter: My Story of Hope, Love and Understanding») εν είδει κάθαρσης, όπου προσπαθεί να ξεδιαλύνει τον πατέρα πίσω ή καλύτερα πέρα από τον serial killer.
Η πορεία της έκτοτε ήταν μια σωστή οδύσσεια για να συμφιλιώσει μέσα της αυτές τις δύο μορφές: τον πατέρα που λάτρευε και τον δολοφόνο που απεχθάνονται όλοι. Για μια «μακρά περίοδο που προσπαθούσα να αναρρώσω» κάνει λόγο:
«Είχα την οικογένειά μου. Είχα τον άντρα μου. Έκανα ψυχοθεραπεία. Αλλά ουσιαστικά είσαι μόνη. Είναι ένα πολύ μοναχικό, το χειρότερο κλαμπ που μπορείς να φανταστείς ότι ανήκεις, είσαι η κόρη ενός serial killer».
Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, φαίνεται ότι ακόμα ακροβατεί μεταξύ πατέρα και φονιά. Γράφει ότι ο πατέρας της ήταν αυτός που της έμαθε να προσέχει πολύ τους αγνώστους. Της δίδαξε πώς να κρατά το κλειδί ανάμεσα στα δάχτυλά της όταν περπατά μόνη στα σκοτεινά.
«Προσπαθούσε πάρα πολύ να μας προστατεύσει, καταλάβαμε όμως πως προσπαθούσε να μας προστατεύσει από ανθρώπους σαν κι αυτόν».
Και λέει επίσης ότι αμφιταλαντεύτηκε πολύ ώσπου να πιστέψει πως ο BTK ήταν ο δικός της μπαμπάς. Ώσπου την έβαλαν να ακούσει τα ηχογραφημένα μηνύματα που έστελνε στην αστυνομία και αναγνώρισε τη φωνή του.
Και ήταν μάλιστα η ίδια που τον έπεισε να ομολογήσει την ενοχή του, μπας και ξαλαφρώσει τις οικογένειες των θυμάτων από το βάρος της δικαστικής διαμάχης. Κι ενώ αρνήθηκε αρχικά, δήλωσε τελικά ένοχος την πρώτη κιόλας μέρα της δίκης.
Καταδικάστηκε δέκα φορές ισόβια και ο 75χρονος σήμερα serial killer θα παραμείνει σε φυλακές του Κάνσας για όχι λιγότερα από 175 χρόνια. Η ίδια, στην προωθητική εκστρατεία για το βιβλίο της, έγινε ακόμα και στόχος κριτικής.
Ήξερε πως ο πατέρας της την έβλεπε από τη φυλακή, καθώς μέχρι τότε (από το 2012) είχαν αναπτύξει μια συχνή επικοινωνία με γράμματα.
Όπως εξομολογήθηκε σε μια από τις συνεντεύξεις της, κατάφερε να βρει τη δύναμη στη χριστιανική πίστη της και να τον συγχωρέσει. Αυτή η δήλωση έφερε νέα κατακραυγή και μια καινούρια εκστρατεία σπίλωσής της στα κοινωνικά μέσα.
«Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει πως όταν συγχωρείς κάποιον, δεν λες πως ό,τι έκανε ήταν εντάξει, επειδή τίποτα από όσα έκανε ο πατέρας μου στις εφτά αυτές οικογένειες δεν ήταν εντάξει. Προσπαθώ να συγχωρέσω αυτά που έκανε στη δική μου οικογένεια. Έπρεπε να το αφήσω να περάσει γιατί με έτρωγε. Με σκότωνε».
Όταν τη ρώτησε η δημοσιογράφος αν αγαπά τελικά τον πατέρα της, η Kerri Rawson απάντησε ως κόρη. Είπε ότι αγαπά τον πατέρα που τη μεγάλωσε.
«Συνεχίζω να αγαπώ τον πατέρα μου σήμερα. Αγαπώ τον άνθρωπο που ήξερα. Δεν ξέρω κανέναν ψυχοπαθή. Δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που γνώρισα και αγάπησα».
