ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα
«Ο χορός των σκιών» ίσως να είναι ένας απλοϊκός -ή ακόμα και γενικόλογος- τίτλος. Υπόσχεται πολλά, μα δεν αφήνει τίποτα να υποπέσει στην αντίληψη του αναγνώστη. Όπως όλα τα βιβλία που κρύβουν τρομερά μυστικά, οφείλει κανείς να πάρει το ρίσκο να το ξεφυλλίσει, αν επιθυμεί να μεταλάβει την απαγορευμένη του γνώση. Ακόμα κι αν το κάνει όμως αυτό, θα διαπιστώσει ότι οι δυνάμεις που εσωκλείονται στις σελίδες του δεν δραστηριοποιούνται σε κάποια μακρινή χώρα.
Η προέλευσή τους μπορεί να είναι άγνωστη και φαντασιακή, αλλά οι προεκτάσεις τους καταλήγουν σε χώρους απροσδιόριστα οικείους• τα ομιχλώδη βουνά της Ηπείρου, τις ερημικές ακτές της Εύβοιας, το ηλιόλουστο αττικό τοπίο… την Ελλάδα του χθες και του σήμερα. Ωστόσο, το άγγιγμά τους διαβρώνει κάθε τι γνώριμο, δημιουργώντας μία στρεβλή πραγματικότητα που είναι παράλληλη με τη δική μας.
Όσο για τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτό το απόκοσμο δράμα, θα έλεγε κανείς πως δεν τα διακρίνει τίποτα το ξεχωριστό. Είναι καθημερινοί, ανυποψίαστοι άνθρωποι με μόνο συνεκτικό στοιχείο τη μνημειώδη κακοτυχία που προκαλεί η ερευνητικότητα της ανθρώπινης φύσης. Ο θρύλος δεν πρόκειται να αφηγηθεί τα παθήματά τους και ο κινηματογράφος δε θα επιχειρήσει να αποδώσει τις περιπέτειές τους. Αντίθετα, η ανάμνηση της ύπαρξής τους, με κάθε πόνο, κάθε βάσανο κι απώλεια, είναι καταδικασμένη να την καταπιεί η λήθη.
Ο λόγος που εγώ διάλεξα να καταγράψω τις ανησυχίες τους ήταν για να μοιραστώ το θεμελιώδη φόβο της ματαιότητας, για να προβώ σε έναν προσωπικό εξορκισμό του ασύλληπτου τρόμου που καταλαμβάνει τον άνθρωπο, μπροστά στη συνειδητοποίηση πως όλα του τα έργα θα παρέλθουν και θα ξεχαστούν. Αυτό ακριβώς το αναπόφευκτο του εκμηδενισμού λαμβάνει παράξενες μορφές κι επιστρέφει ξανά και ξανά για να μολύνει τις σκέψεις μου.
Άλλοτε με την όψη ενός γλοιώδους τέρατος που αναδύεται από απύθμενα βάθη κι άλλοτε με τους υπαινιγμούς μίας αποκρουστικής Μεγάλης Μητέρας που καραδοκεί στις χαραμάδες του χρόνου, οι καταχθόνιες δυνάμεις εισβάλουν στον κόσμο μας και αποκαλύπτουν πόσο σαθρά είναι τα θεμέλιά του στους ατυχείς εκλεκτούς. Εκείνοι, ως ήρωες αρχαίας τραγωδίας, εισέρχονται σε ένα φαύλο κύκλο που μπορεί να έχει μία μόνο κατάληξη.
Η μοίρα τους παραπέμπει σε εκείνη των ηρώων του Πόε και κυρίως του Λάβκραφτ, από τις νοσηρές διηγήσεις του οποίου αντλείται και ο βασικός άξονας αυτού του βιβλίου. Πέρα όμως από το έργο των μεγάλων δασκάλων, την τελική του μορφή καθόρισαν οι σπουδές μου στα Γιάννενα, έναν τόπο που φημίζεται τόσο για το πανεπιστήμιο όσο και για τα ατμοσφαιρικά του απογεύματα. Εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους που, σε συνδυασμό με τις προσωπικές αναζητήσεις που έχει κανείς την πολυτέλεια να κάνει όσο είναι φοιτητής, μου παρείχαν τα εφόδια για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Γι’ αυτό θα τους είμαι πάντοτε ευγνώμων.
Βασίλης Οικονόμου
Η συλλογή διηγημάτων Κοσμικού Τρόμου του Βασίλη Οικονόμου Ο χορός των σκιών κυκλοφορεί, στη σειρά Escape, από την Anima Εκδοτική (σελ.:188, τιμή: 14.90 €).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στο κατώφλι της πόρτας, στεκόταν μία κυρτή μορφή, η οποία κοιτούσε, προς το μέρος μου. Τα χαρακτηριστικά της δεν ήταν διακριτά, μα απέπνεε μία τερατώδη οικειότητα, που δεν μπορούσα ν’ αγνοήσω. Χωρίς να σαλέψει, το ον συνέχισε να με κοιτάζει, από το ημίφως, όσο οι ψίθυροι μεταβάλλονταν σε μία παράφωνη Βαβέλ, από την οποία δε μπορούσε να ξεχωρίσει τίποτα. Χαχανητά και θρήνοι είχαν πλημμυρίσει το δωμάτιο, που έδειχνε, πλέον, να βουλιάζει στην άβυσσο, ενώ οι κραυγές των νυκτόβιων πλασμάτων συνέθεταν ένα φρικιαστικό μοιρολόι, για ν’ αναγγείλουν το χαμό μου.
Τότε, έλαβε χώρα το γεγονός, που έκρινε ολόκληρη τη μετέπειτα παραμονή μου κι, απ’ ότι φαίνεται, έδωσε το έναυσμα για την αναπόφευκτη κατάπτωση. Είχα αρχίσει, ειλικρινά, να πιστεύω πως είχα πεθάνει κι ότι όσα συνέβαιναν, γύρω μου, αποτελούσαν τη μετάβασή μου στον κόσμο των νεκρών. Μεταξύ των ετερόκλητων ήχων, όμως, εκείνη τη στιγμή, ξεχώρισε μια γνώριμη και βραχνή φωνή, η οποία μ’ αποκάλεσε, με τ’ όνομά μου, και με ρώτησε τι γύρευα, εκεί. Μπορούσα να νιώσω το χρώμα μου να χάνεται, καθώς το αίμα, στις φλέβες μου, αποτραβιόταν. Το άδειο στομάχι μου επιμηκύνθηκε και η καρδιά μου άρχισε να σφυροκοπά, στο στήθος, μόλις αναγνώρισα τη φωνή του πατέρα μου!
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Βασίλης Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1994, και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στα Γιάννενα. Συνεχίζει τις σπουδές του στο ΕΚΠΑ και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στα Φανταστικά Χρονικά και τη Στρατιωτική Ιστορία. Θαυμάζει τους μεγάλους δασκάλους του Φανταστικού και του Τρόμου και Ο Χορός των Σκιών είναι το πρώτο του βιβλίο.
Πηγή
