Σπύρος Συμεών για την Romfea.gr
Οι άγιοι αποτελούν την υπαρκτή εφαρμογή του Ευαγγελικού Λόγου και το τρανό παράδειγμα της θεωρίας που γίνεται πράξη και μάλιστα ο καθένας τους με διαφορετικό έναυσμα αλλά με κοινό αποτέλεσμα την κατάκτηση της Ουράνιας Βασιλείας του Χριστού.
Πριν λίγα χρόνια γνώρισα τον π. Αγαθόνικο εφημέριο ενός ναού της ξακουστής και πολυταλαιπωρημένης Μακεδονίας.
Η γνωριμία μου μαζί του στάθηκε αφορμή να μου “φανερωθεί” ένας ακόμη άγιος…
Σε ένα από κοινού προσκύνημα μας προσκυνήσαμε λείψανο του Αγίου Αντωνίου του Νέου.
Του Νέου; Περιεργάστηκα αυτό το προσωνύμιο, δεν το είχα ακούσει ξανά.
-παππούλη, του λέγω, για τον Μέγα πρόκειται; Δεν έχω ακούσει άλλον άγιο με το όνομα του Αγίου Αντωνίου.
-για Μέγα πρόκειται, μου αποκρίνεται, αλλά όχι αυτόν που θαρρείς και μάλιστα συν-εορτάζουν.
Κι άρχισε να μου εξιστορεί τα του περί βίου του…
Ο Άγιος Αντώνιος γεννήθηκε στην Βέροια περί τον 10ο αιώνα και η οικογένεια του ήτο αρκετά πλούσια.
Από μικρός ήτο ευσεβής και τηρούσε τους Νόμους του Θεού και τις προτροπές των Αγίων Πατέρων.
Σε νεαρή ηλικία παρακεινούμενος ίσως και από τον διάλογο ενός πλούσιου νεαρού με τον Χριστό όπως αυτός αναφέρετε στο Ευαγγέλιο, όπου ο νεαρός ερώτησε τον Χριστό τι θα πρέπει να κάνει ο ίδιος για κερδίσει την αιωνιότητα και ο Κύριος του απάντησε αναφέροντας του κάποιες από τις Δέκα Εντολές που μπορεί η Βίβλος με την επίγεια Παρουσία Του να αλλάζει σελίδα και να εισέρχεται με την Καινή δια του Υιού και Λόγου του Θεού διδασκαλία αλλά πατάει πάνω στην ίδια βάση.
Ο νεαρός όμως πλούσιος, ακούγοντας τον Χριστό αντιλήφθηκε ότι όλα όσα του ανάφερε τα έπραττε και το ομολόγησε.
Ο Χριστός συνεχίζοντας του λέγει να αφήσει τα υπάρχοντα του, να τα μοιράσει στους φτωχούς και να Τον ακολουθήσει.
Ο νεαρός πλούσιος όμως αφού το συλλογίστηκε για λίγο κατάλαβε ότι δεν μπορεί να χάσει την μεγάλη του περιουσία κι έτσι έφυγε άπραγος…
Τι θα γινόταν όμως αν ακολουθούσε τον Χριστό και έδιδε όλα του τα υπάρχοντα;
Ο Άγιος Αντώνιος ο Νέος αν και από πλούσια οικογένεια αγνόησε τα πολλά υπάρχοντα του και ακολούθησε τον Χριστό δίδοντας μας δέκα αιώνες μετά μια ακόμη επιτυχή μετατροπή της θεωρίας στην βιωματική πράξη.
Γιατί όλα παρά τω Θεώ γίνονται δυνατά. Ακόμη και αν για κάτι είναι πιο πιθανό μια καμήλα να διέλθει από βελονότρυπα, αν αφεθείς ολοκληρωτικά στον Χριστό τότε όλα γίνονται.
Ξέρω δύσκολο, αλλά τουλάχιστον αξίζει η προσπάθεια…και η προσπάθεια επιβραβεύεται…
Κι έτσι ο νεαρός από την Βέροια εκάρη πολύ γρήγορα μοναχός σε μοναστήρι στην Σκήτη της Βέροιας όπου έζησε για περίπου 20 χρόνια.
Ύστερα με την άδεια και ευλογία του ηγουμένου αποσύρθηκε σε μια σπηλια κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα όπου ασκήτευε μέσα στην Κτίση.
Η νηστεία ήταν η χαρά του.
Έτρωγε ολίγα χόρτα που έβρισκε πλησίον της σπηλιάς κι αυτό μόνο μια φορά την εβδομάδα για να δαμάζει ευκολότερα τα γήινα πάθη που φθείρουν την ψυχή και την διάνοια.
Εκεί τον επισκέφθηκε και ο διάβολος με την μορφή ολόφωτου αγγέλου ο οποίος άρχισε να τον επαινεί για την ασκητικότητα του.
Οι Άγιοι όμως μέσα από το βίωμα τους ταπεινώνονται όχι για να τους εξυμνούν αλλά διότι αντιλαμβάνονται το ποσό λίγος είναι ο άνθρωπος μπροστά σε όλα αυτά που απλόχερα του χαρίζει ο Δημιουργός του.
Αντιλήφθηκε βέβαια ότι αυτό μόνο ως τέχνασμα διαβολικό θα μπορούσε να είναι μιας και ο εγωισμός είναι το χειρότερο πάθος και πάνω σε αυτό ο διάβολος χτίζει την βασιλεία του σκότους του.
Αφού ο άγιος δεν του έδωκε σημασία ο “άγγελος” έσκασε και εξαφανίσθηκε από μπροστά του αφήνοντας έναν δυνατό κρότο ενώ ταυτόχρονα ένα φως περιέλουσε τον άγιο και έλαμψε όλη η σπηλιά καλύπτοντας με την Θεία Χάρι από εκεί και ύστερα τον μέγα αυτόν ασκητή.
Κάποια στιγμή κάποιοι χωρικοί της περιοχής τον γνώρισαν και αντιλήφθηκαν την Θεία Χάρι πάνω του με αποτέλεσμα να το διαδώσουν, να γίνει γνωστό και αρκετοί να τον επισκέπτονται προκειμένου να τον συμβουλευτούν.
Ο άγιος απομακρύνθηκε στην πεδιάδα του ποταμού και όταν έφτασε σε γήρας λόγω των δυσκολιών και των κακουχιών που πέρασε, επέστρεψε στην σπηλιά όπου δεχόταν και πάλι όσους ήθελαν να τον συναντήσουν έως τις παραμονές κάποιων Χριστουγέννων όπου έλαβε μήνυμα ο άγιος να ετοιμασθεί για την προς ουρανόν αναχώρηση του.
Ευλόγησε τους επισκέπτες και τους ζήτησε να μην έρχονται προκειμένου να ειρήνευσει εν ηρεμία ενώ ειδοποίησε μέσω αυτών έναν ιερέα όπου ήρθε στην σπηλιά και τον κοινώνησε.
Στις 1 του Γενάρη ξάπλωσε στο μέσον της σπηλιάς και έψαλλε διάφορους ύμνους προς τον Θεό, σταύρωσε τα χέρια του και παρέδωσε την αγία του ψυχή. Από τότε και για 16 ημέρες μια ολόφωτη λυχνία αιωρούνταν πάνω από το σεπτό σκήνωμα του το οποίο ο χρόνος δεν άγγιξε.
Το σκήνωμα του το βρήκε ένας πλούσιος με την συνοδεία του ο οποίος είχε ανέβει στην περιοχή εκείνη για κυνήγι. Ενημέρωσαν αμέσως τους ιερείς και τον επίσκοπο οι οποίοι ανέβηκαν στην σπηλιά αλλά διαφωνούσαν ως προς τον τόπο ταφής του αγίου.
Τελικά κάποιος ανέφερε στους παρευρισκόμενους ότι θα έπρεπε να αφήσουν τον άγιο να τους φανερώσει τον τόπο ταφής του, τοποθετόντας τον σε ένα κάρο που το έσερναν βόδια και το είχαν ανεβάσει στο σημείο.
Πράγματι έτσι κι έγινε.
Ο άγιος με το κάρο πέρασαν από αρκετά μέρη της περιοχής τα οποία έλαβαν ονόματα σκετικά με τον τρόπο διέλευσης του αγίου σκηνώματος από εκεί για να καταλήξει στην Βέροια όπου τα βόδια έσπασαν τα δεσμά από το κάρο και έφυγαν αποκαλύπτοντας την επιλογή του αγίου.
Στην Βέροια και μάλιστα έξω από τον ναό της Παναγίας Καμαριωτίσσης και πλησίον της πατρικής οικίας του αγίου κάτω από μια μουριά.
Εκεί ενταφίασαν το σεπτό σκήνωμα του Αγίου.
Μετά από χρόνια τα λείψανα του μεταφέρθηκαν εντός του ναού της Παναγίας όπου φυλασσόταν έως το 1860 όπου ο ναός κάηκε.
Στην θέση του χτίσθηκε νέος ναός προς τιμήν του Αγίου αυτήν την φορά ο οποίος κάηκε εκ νέου για να χτισθεί στις αρχές του 20ου αιώνα ο μεγαλοπρεπής ναός ο οποίος σώζεται και σήμερα και αποτελεί το κέντρο της χριστιανικής ζωής των κατοίκων της Βέροιας σκεπάζοντας τους κατοίκους της αλλά και όσους του ζητάνε να μεσσιτεύσει στον Πανάγαθο Θεό.
Και κάπως έτσι μέσα από τον π. Αγαθόνικο γνώρισα έναν άγιο ο οποίος μπήκε έκτοτε στην ζωή μου.
Έναν άγιο ο οποίος συνεορτάζει με τον Άγιο του οποίου φέρει το όνομα του θέλοντας να μένει στην “σκιά” ενός Μέγα αλλά έλα που ο Χριστός Δοξάζει όσους θέλουν να παραμένουν αφανείς παρά τον παραδειγματικό τρόπο εφαρμογής του Λόγου του Θεού στην πράξη.
Έναν άγιο που έπραξε αυτό που δεν έπραξε ο νεαρός πλούσιος στην Ευαγγελική περικοπή. Δεν φοβήθηκε να χάσει τα επίγεια και να αφεθεί στον Χριστό ο οποίος ποτέ Του δεν τον άφησε.
Άραγε τι να απόγινε ο νεαρός του Ευαγγελίου; Εύχομαι να βρήκε τρόπο να κερδίσει κι αυτός τον παράδεισο και μια μέρα να καταφέρω να σταθώ κι εγώ πλάι του διά και των πρεσβειών του Αγίου Αντωνίου του Νέου
