Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που ζουν κοντά σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους

Οι ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τη δρα Πολίν Μεντόλα, ερευνήτρια στο Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Ανάπτυξης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα περιβαλλοντικής έρευνας «Environmental Research», διαπίστωσαν επίσης ότι τα παιδιά εγκύων που είχαν εκτεθεί σε υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα ατμοσφαιρικών ρύπων (πολύ μικρά εισπνεόμενα σωματίδια και όζον), έχουν ελαφρώς αυξημένη πιθανότητα να εκδηλώσουν καθυστερήσεις στην ανάπτυξη κατά τη βρεφική και πρώιμη παιδική ηλικία.

Σύμφωνα με τα δεδομένα προηγούμενων ερευνών, η έκθεση σε ατμοσφαιρικούς ρύπους κατά την εγκυμοσύνη έχει συσχετισθεί με λιποβαρή νεογνά, με το φαινόμενο της θνησιγένειας, με πρόωρους τοκετούς, με μειωμένη γνωστική λειτουργικότητα, καθώς και με αυξημένο κίνδυνο αυτισμού. Μέχρι σήμερα πάντως τα ευρήματα των ερευνών δεν είχαν καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα για το πώς η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει την ανάπτυξη του παιδιού.

Δεδομένου ότι μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες -και όχι μόνο- ζει κοντά σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους, που αποτελούν σημαντική πηγή ρύπανσης του αέρα, αναδείχθηκε η ανάγκη να επανεξετασθεί σε ποιο βαθμό η διαβίωση κοντά σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη των παιδιών.

Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα για 5.825 παιδιά ηλικίας οκτώ μηνών έως τριών ετών. Η εξέλιξη των παιδιών εξεταζόταν κάθε τέσσερις ή έξι μήνες με ένα εργαλείο μέτρησης που περιλαμβάνει τους πέντε βασικούς τομείς της ανάπτυξης του παιδιού: λεπτή κινητικότητα, αδρή κινητικότητα, επικοινωνία, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και προσωπική κοινωνική λειτουργικότητα.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όσο πιο κοντά σε αυτοκινητόδρομο ζει κάποιο παιδί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες υστέρησης του σε βασικούς τομείς της ανάπτυξης, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η προγεννητική έκθεση ενός παιδιού σε ατμοσφαιρικούς ρύπους έχει σαφώς μικρότερη επίδραση από ό,τι η έκθεση του στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Με βάση τα παραπάνω, η δρ Μεντόλα δήλωσε: «Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι είναι πιθανώς σκόπιμο να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση σε ατμοσφαιρικούς ρύπους κατά την προγεννητική, βρεφική και πρώιμη παιδική ηλικία, που είναι περίοδοι ‘κλειδιά’ για την ανάπτυξη του εγκεφάλου».