Σε μία «πυραμίδα», οι νέοι συμμετέχοντες, γνωστοί και ως η «βάση», καταβάλλουν χρήματα σε όσους βρίσκονται πιο πάνω από τους ίδιους, «αγοράζοντας» την ευκαιρία να αναρριχηθούν κι οι ίδιοι εγγράφοντας νέα μέλη.
Είχαμε κλείσει ραντεβού μεσημέρι σε ένα καφέ κοντά στη δουλειά. Μου είχε τηλεφωνήσει προ ημερών με αφορμή ένα ρεπορτάζ. «Θέλω να σας μιλήσω για ένα σοβαρό θέμα, αλλά θα πρέπει να γίνει από κοντά», είχε πει. Ηταν ένας κύριος γύρω στα 55. Συνοδευόταν από τη σύζυγό του, μια νεότερη, όμορφη γυναίκα, που μιλούσε σπαστά ελληνικά. «Σας ακούω», ξεκίνησα. «Μη βιάζεστε», απάντησε εκείνος. «Πείτε μου λίγο για εσάς. Είστε ικανοποιημένη από τη δουλειά σας;» Απαντούσα γρήγορα και μονολεκτικά προκειμένου να επισπεύσω τη διαδικασία που έμοιαζε ότι θα πάρει αιώνες. «Βλέπω ότι βιάζεστε. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν», είπε ανοίγοντας ταυτόχρονα το iPad.
Στην εισαγωγή του, άρχισε να μιλάει για τον ίδιο και την οικογένειά του, το πόσο σημαντικό είναι να μην είναι κανείς υπάλληλος, αλλά να πάρει τη ζωή στα χέρια του, ότι έχει βρει τον τρόπο να ζει χωρίς να εργάζεται. «Είναι πολύ απλό, θα σας δείξω», είπε πατώντας την έναρξη σε μια παρουσίαση power point. Με διαφόρων ειδών διαγράμματα, άτσαλα μεταφρασμένα από τα αγγλικά, προσπαθούσε να μου αποδείξει ότι ψωνίζοντας απλώς από ένα συγκεκριμένο μαγαζί τα προϊόντα του νοικοκυριού θα μπορούσα να βγάλω ένα έξτρα χαρτζιλίκι. Εάν, δε, φρόντιζα να φέρω κι άλλους στο «σύστημα», μπορεί να έκανα μια μικρή περιουσία. Ηταν σαφές από την αρχή ότι μου παρουσίαζε μία «πυραμίδα», τα γνωστά συστήματα στην οποία η «βάση», οι νέοι συμμετέχοντες, καταβάλλουν χρήματα στους παραπάνω, αγοράζοντας την ευκαιρία να αναρριχηθούν κι οι ίδιοι εγγράφοντας νέα μέλη.
Εάν γνώριζα ότι εκείνη η συνάντηση θα γινόταν αντικείμενο ρεπορτάζ, θα είχα συγκρατήσει περισσότερες λεπτομέρειες, ωστόσο εκείνη την ώρα απλώς έψαχνα χαραμάδα στη συζήτηση για να φύγω. Ραντεβού με ασφαλιστές είχαν κυλήσει λιγότερο άβολα.
Διηγούμενη ωστόσο αργότερα το περιστατικό σε φίλους και συναδέλφους, προέκυψε ότι δεν ήμουν η μόνη με αντίστοιχη πρόσφατη εμπειρία. «Παραλίγο να χάσω 400 ευρώ», μου ανέφερε μια φίλη. Ζευγάρι γνωστών την είχαν καλέσει για καφέ και, αφού ξεπέταξαν γρήγορα γρήγορα τα νέα τους, της είπαν ότι έχουν να της κάνουν μια πρόταση που θα της αλλάξει τη ζωή. Αυτήν τη φορά, το σύστημα δεν αφορούσε προϊόντα αλλά πακέτα διακοπών. Οπως της είπαν, εάν πλήρωνε 400 ευρώ «μπροστά» και επιπλέον 40 ευρώ τον μήνα, θα γινόταν μέλος και θα αποκτούσε πρόσβαση σε προνομιακές τιμές σε συγκεκριμένα ξενοδοχεία. Εάν ενέγραφε η ίδια τέσσερα νέα μέλη στην εταιρεία, θα σταματούσε να πληρώνει μηνιαίες δόσεις. Εάν ενέγραφε περισσότερα, θα άρχιζε να παίρνει προμήθεια. Για να πάρει πίσω το αρχικό κεφάλαιο, θα έπρεπε να «προσηλυτίσει» τουλάχιστον άλλους δέκα. «Ελα κι εσύ και άσε μας να σου δείξουμε πώς να βγάλεις τα προς το ζην… ζώντας» ήταν το μότο αυτής της εταιρείας. «Μου έδειξαν μέχρι και το βιβλιάριο καταθέσεών τους για να πειστώ ότι έχουν βγάλει χρήματα. Μετά άρχισαν τα “δεν μας πιστεύεις;”, “δηλαδή εμάς μας θεωρείς ηλίθιους;”. Πανικοβλήθηκα και τους είπα ότι θα το δοκιμάσω. Αφού κατέθεσα τα χρήματα όμως, το σκέφτηκα καλύτερα, έψαξα στο Ιντερνετ και είδα ακριβώς πώς λειτουργεί. Ευτυχώς το ποσό μού επεστράφη στο ακέραιο».
Συσσώρευση καταγγελιών
Ολα δείχνουν ότι οι εταιρείες που βασίζονται σε πυραμιδικά συστήματα έχουν επανακάμψει στη χώρα μας. Προφανώς η κρίση ευνοεί τη στρατολόγηση μελών που αναζητούν τρόπους να βγάλουν εύκολα και γρήγορα χρήματα. Ανάλογες μαρτυρίες με τις παραπάνω μπορεί κάποιος να βρει άφθονες online, ενώ μεγαλύτερη συσσώρευση καταγγελιών παρουσιάζει η Κρήτη, ο Βόλος, η Ρόδος.
«Σαν γυναίκα προς γυναίκα», πετάχτηκε η ξανθιά κυρία, βλέποντας ότι ο άνδρας της δεν τα πήγαινε τόσο καλά. «Σου λέω ότι λειτουργεί. Ο,τι χρειάζεσαι για το σπίτι -γυναίκες είμαστε, ξέρουμε- μπορείς να το βρεις σε αυτό το κατάστημα σε καταπληκτικές τιμές. Τα καλύτερα καθαριστικά μέχρι καλλυντικά, ό,τι χρειαστείς. Ψωνίζεις και βγάζεις λεφτά».
http://www.kathimerini.gr/
