Η τελειομανία περιλαμβάνει προσπάθεια για τελειότητα, την οποία απαιτούμε τόσο από τον εαυτό μας όσο και από τους άλλους. Τα χαρακτηριστικά που την περιγράφουν είναι οι αρνητικές αντιδράσεις σε λάθη, η σκληρή αυτοκριτική και οι συνεχείς αμφιβολίες για τις ικανότητές μας.
Η νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Dalhousie υποστηρίζει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για προσπάθειες αποτροπής αυτής της τάσης. Οι σκληρές και αυταρχικές μέθοδοι των γονιών και οι κοινωνικοοικονομικές επιρροές, όπως οι μη ρεαλιστικές εικόνα στα Μέσα, συμβάλουν σημαντικά στην τελειομανία.
Η έρευνα συμπεριέλαβε 25.000 συμμετέχοντες με τα 2/3 να είναι γυναίκες, από τον Καναδά, τις Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το ηλικιακό φάσμα ήταν από 15 έως 49 ετών. Αυτό σημαίνει ότι οι σημερινοί νέοι παλεύουν με την τελειομανία περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές με τα αίτια είναι αρκετά σύνθετα. Το αυστηρό και απαιτητικό μεγάλωμα των παιδιών και η δύναμη των social media με τα απρόσιτα standards της τελειότητας συνδέονται με το άγχος, το στρες, την κατάθλιψη, τις διατροφικές διαταραχές αλλά και την αυτοκτονία.
Οι τελειομανείς άνθρωποι γίνονται περισσότερο νευρωτικοί όσο μεγαλώνουν και λιγότερο οργανωτικοί, αποτελεσματικοί και αξιόπιστοι. Το κυνήγι της τελειότητας οδηγεί σε υψηλότερο ποσοστό αποτυχιών και αφήνει τους ανθρώπους να σκέφτονται νευρωτικά την έλλειψη της αξίας τους. Τα ποσοστά ήταν κοινά μεταξύ ανδρών και γυναικών και αυτό αποδεικνύει ότι οι μοντέρνες δυτικές κοινωνίες δεν κάνουν φυλετικούς διαχωρισμούς στο κομμάτι της τελειομανίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι να ανταποκριθούμε σε αυτήν την επιδημία μέσα από το πρίσμα της κοινωνίας και του οικογενειακού περιβάλλοντος. Οι γονείς πρέπει να είναι λιγότερο ελεγκτικοί, επικριτικοί και υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους δίνοντας αγάπη άνευ όρων. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι η τελειότητα και οι εικόνες που βλέπουν στα Μέσα είναι απλώς ένας μύθος.
Πηγή
