Από τα πρώτα πράγματα που θα πρέπει να αναφέρετε στο παιδί είναι και κάποια που θεωρείτε αυτονόητα, τα οποία βέβαια για εκείνο δεν είναι.
Όπως, λόγου χάρη, ότι θα υπάρξουν φορές που θα έχει πολλές επιλογές, άλλες με ελάχιστες και κάποιες που θα κληθεί να πάρει μια απόφαση κάτω από δύσκολες συνθήκες και με πίεση χρόνου.
Να καταλάβει δηλαδή ότι δε θα είναι πάντα ιδανικές οι συνθήκες, χωρίς όμως να του το παρουσιάσετε με τρόπο που θα το τρομοκρατήσει.
Θα χρειαστεί επίσης να του λέτε συχνά ότι, πριν πάρει μια απόφαση, θα πρέπει να κοιτάξει τα θέλω του και αυτό να είναι βασικό κριτήριο.
Να έχει βέβαια και στο μυαλό του ότι τα θέλω δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που κρίνει μια απόφαση, αλλά δεν πρέπει κιόλας να τα αφήνει συστηματικά σε δεύτερο πλάνο.
Διαβεβαιώστε το ότι και λάθος αποφάσεις να πάρει, δε θα το αγαπάτε λιγότερο, ούτε θα σας απογοητεύσει.
Οι αποφάσεις που θα κληθεί να πάρει στη ζωή του για τη ζωή του αφορούν τη δική του, προσωπική ευτυχία.
Αν χρειάζεται χρόνο να «ζυγίσει» καλύτερα τα πράγματα, να μη διστάζει να το κάνει (όποτε είναι εφικτό) και να ζητάει τη βοήθειά σας όποτε νιώθει την ανάγκη.
Προσοχή όμως γιατί δεν πρέπει τελικά να αποφασίζετε εσείς εξ’ονόματός του επειδή φοβάται να αναλάβει την ευθύνη μιας απόφασης, αλλά να λειτουργήσετε υποβοηθητικά όταν είναι μπερδεμένο.
Όσο σωστή μπορεί να είναι μια απόφαση, άλλο τόσο σωστή πρέπει να είναι και η συναισθηματική διαχείριση κάποιας λανθασμένης και την απογοήτευσης που τη συνοδεύει. Και στις δύο περιπτώσεις δε χρειάζονται ακραία συναισθήματα.
Τέλος, εν όψει λίγο πιο δύσκολων αποφάσεων που τυχόν θα κληθεί να πάρει, χρήσιμο θα ήταν δια της μαιευτικής μεθόδου να καταλήξει μόνο του σε αυτήν που θεωρεί σωστή για εκείνο.
Βοηθήστε το να δει όλες τις πτυχές του προβλήματος, όλες τις πιθανές λύσεις και να αποφασίσει μόνο του όπου είναι εφικτό.
Πηγή
