Το καλό είναι ότι τα παιδιά έχουν έμφυτη την περιέργεια και γενικά ο νους τους βρίσκεται σε μόνιμη εγρήγορση. Το δύσκολο όμως είναι, όσο μεγαλώνει, να αναπτύξει κριτική σκέψη απέναντι στα πράγματα και να μη μένει μόνο στην επιφάνεια Κανένας δεν περιμένει από εσάς να καθορίσετε ή να επηρεάσετε τι σκέφτεται το παιδί, παρά τον τρόπο που σκέφτεται και το οποίο είναι αυτό που προαναφέραμε. Να αποκτήσει κριτική ματιά απέναντι σε κάτι που του κάνει εντύπωση και να μη βγάζει βιαστικά και προφανή συμπεράσματα, καθώς μπορεί να πέσει τελείως έξω. Δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ουσιαστικά τώρα θα τεθούν οι βάσεις για να το καταφέρει μεγαλώνοντας.
Πείτε στο παιδί να δίνει χρόνο στον εαυτό του πριν βγάλει ένα συμπέρασμα και να μη διστάζει να ρωτάει όπου έχει κενά σημεία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ντρέπεται για ένα αυτονόητο δικαίωμά του, το οποίο είναι να ζητάει βοήθεια για να κατανοήσει κάτι σωστά. Μαθαίνοντας να αμφισβητεί-εσωτερικά ή δηλώνοντάς το ευθέως με επιχειρήματα και παράθεση προβληματισμών-έχει τη δυνατότητα να σκέφτεται καθαρά και να εμβαθύνει στην ουσία του πράγματος. Και φυσικά δε μιλάμε να αντιδρά για την αντίδραση, ούτε να το κάνει σε μόνιμη βάση, θέλοντας να αναδείξει επιτηδευμένα τη διαφορετικότητά του.
Αποκτώντας κριτική σκέψη, αποκτά τη δύναμη να επηρεάζει και τρίτα άτομα που βρίσκονται παρόντες όταν λαμβάνει χώρα κάτι. Άρα ουσιαστικά λειτουργεί ως «φάρος» και για άλλους, οι οποίοι είτε δεν έχουν κριτική σκέψη, είτε δεν έχουν το σθένος να εκτεθούν δημόσια. Επίσης, βοηθώντας το παιδί να αναγνωρίσει, να κατανοήσει και να συνειδητοποιήσει ότι σε κάποιες περιπτώσεις ενθουσιάστηκε ή απογοητεύθηκε παραπάνω από όσο δικαιολογούσε αυτό που βίωσε, ταυτόχρονα του δείχνετε έμμεσα το δρόμο για την απόκτηση κριτικής σκέψης. Όταν ένας άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αναλύει και να εξηγεί τα συναισθήματά του, αυτό συνεπάγεται υψηλό βαθμό συνειδητότητας. Να ενθαρρύνετε το παιδί να έχει το θάρρος της γνώμης του και να μην τροποποιεί τα θέλω του με βάση τις συμβουλές των άλλων.
Να τις ακούει μεν, να τις λαμβάνει υπόψη του, όμως στο τέλος να πράττει κατά το δοκούν. Διδάσκοντας το παιδί να μαθαίνει από τα λάθη του και να τροποποιεί την προσέγγισή του σε μια αντίστοιχη κατάσταση στο μέλλον, με την προοπτική να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα, δε γίνεται αιρετικό. Τέλος, μην παραλείπετε να επιβραβεύετε το παιδί όταν βρίσκει λύσεις και απαντήσεις μόνο του, αφού πρώτα έχει επεξεργαστεί τι θα κάνει. Ανεξάρτητα αν ο στόχος επιτευχθεί, σημασία έχει να καταλάβει ότι είναι στο σωστό δρόμο.
Πηγή: mother.gr
