Ενώ μερικές φορές μπορεί να μας φαίνεται αστείο ή θετικό το γεγονός ότι το μικρό μας έχει μια ισχυρή προσωπικότητα, ως γονείς πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, όταν το παιδί μάς αγνοεί και κάνει ό,τι θέλει; Οι φωνές όχι μόνο χαλούν τη σχέση μας μαζί του, αλλά μπορούν ακόμη να το ωθήσουν σε πιο ακραίες συμπεριφορές ως αντίδραση. Το κλειδί είναι να βρούμε μια μέση λύση, έτσι ώστε να βοηθήσουμε το παιδί να καταλάβει τη σημασία των ορίων και μάθει να τα τηρεί.
Ορίστε μερικοί τρόποι να βάλουμε όρια στο ανυπάκουο παιδί.
*Παίρνουμε τον έλεγχο της κατάστασης
Το παιδί πρέπει να έχει την αίσθηση ότι είμαστε υπεύθυνοι, γιατί αυτό το κάνει να νιώθει ασφαλές. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνουμε εμείς τις αποφάσεις σχετικά με πράγματα όπως το τι ώρα θα κοιμηθεί και πόσο χρόνο μπορεί να περνάει μπροστά στον υπολογιστή. Αυτό σημαίνει επίσης ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να διατηρούμε τον έλεγχο της κατάστασης, χωρίς να έχουμε συναισθηματικές εκρήξεις.
*Διαλέγουμε τις μάχες μας
Όταν το παιδί είναι ανυπάκουο, είναι σημαντικό να διαλέγουμε τις μάχες μας, διαφορετικά θα εξαντληθούμε σύντομα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να χωρίσουμε τα σημεία σύγκρουσης σε τρεις κατηγορίες: στα κόκκινα, τα πράσινα και τα κίτρινα. Τα κόκκινα είναι τα μη διαπραγματεύσιμα, όπως το να φοράει πάντα ζώνη ασφαλείας στο αμάξι, να πλένει τα χέρια του μόλις επιστρέψει στο σπίτι και να κοιμάται μια συγκεκριμένη ώρα. Αυτές τις μάχες πρέπει να τις κερδίζουμε κάθε φορά. Τα κίτρινα είναι για πράγματα όπως η ώρα του μπάνιου και το βούρτσισμα των δοντιών. Εκεί μπορούμε να αφιερώσουμε μια στιγμή αν το παιδί διαφωνεί, προτού δώσουμε μια απάντηση. Δεν πρόκειται να έρθει το τέλος του κόσμου αν κάνει μπάνιο μία ώρα πιο μετά, επομένως μπορούμε να είμαστε λίγο ευέλικτοι. Και τέλος υπάρχουν τα πράσινα: δεν θα γίνει κάτι τρομερό αν τα ρούχα του για την παιδική χαρά δεν ταιριάζουν ή αν θέλει να πάρει μαζί του στο εστιατόριο δύο παιχνίδια αντί για ένα.
*Διατηρούμε την ψυχραιμία μας
Ενώ για εμάς οι εντάσεις μπορεί να είναι άβολες, για το μικρό μας μπορεί να είναι διασκέδαση. Γι’ αυτό όταν έχουμε πάρει μια απόφαση, μένουμε σταθεροί σε αυτήν χωρίς παράλληλα να χάνουμε την ψυχραιμία μας. Η λύση δεν είναι να βάλουμε τις φωνές ή τα κλάματα.
*Του δίνουμε προκαθορισμένες επιλογές
Είναι σημαντικό να δίνουμε στο παιδί επιλογές, ώστε να νιώθει ότι μετράει η γνώμη του. Ωστόσο, οι επιλογές πρέπει να είναι περιορισμένες. Αποφεύγουμε ανοιχτές ερωτήσεις όπως «τι θες να φορέσεις σήμερα;» ή «τι να φάμε το βράδυ;» και του δίνουμε προκαθορισμένες επιλογές. Για παράδειγμα, «θα φορέσεις το πράσινο ή το μπλε μπλουζάκι» ή «θες να φάμε κοτόπουλο ή μπιφτέκια το βράδυ;». Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσουμε το παιδί να παίρνει αποφάσεις, θα ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του, θα αποφύγουμε τους καυγάδες και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
*Το ενημερώνουμε για το αποτέλεσμα των πράξεών του
Κάθε δράση έχει μια αντίδραση: αν συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, επιλέγεις αυτήν τη συνέπεια. Για παράδειγμα, «Πάμε στο εμπορικό κέντρο. Αυτή είναι η συμπεριφορά που θέλω από εσένα. Αυτή τη συμπεριφορά περιμένω. Πώς μπορώ να σε βοηθήσω να την πετύχεις;». Εξηγούμε επίσης τις συνέπειες εκ των προτέρων και φροντίζουμε να είναι λογικές – σε αυτήν την περίπτωση, να επιστρέψουμε το παιδί στο σπίτι ή να το αφήσουμε να κάτσει στο αυτοκίνητο με τον άλλο γονιό.
