Στα Μνημόσυνα (τρίμερα, εννιάμερα, σαράντα, χρόνια, τρίχρονα κ.λ.π.) πάμε την προσφορά μας, για να τελεσθεί η θεία Λειτουργία και να μνημονευθεί το όνομα του πεθαμένου μας, αλλά κάνουμε και κόλλυβα με σιτάρι, δια να μας υπενθυμίζονται οι λόγοι του Κυρίου.
Το πρόσφορο προσφέρουν οι Χριστιανοί δια την τέλεση της θείας Λειτουργίας. Είναι η αντιπροσφορά μας στον Κύριον, για τις δικές του πολλές και ιδιαίτερες δωρεές. Μάλιστα η εκ σίτου προσφορά μας έχει και αυτόν τον συμβολισμό· Όπως οι κόκκοι του σίτου αλέσθηκαν και έγιναν όλοι μαζί αλεύρι, με το οποίον έπειτα ζυμώθηκε η προσφορά, έτσι και ένας – ένας όλοι εμείς οι Χριστιανοί συγκεντρωμένοι κατά την θεία Λειτουργία, κοινωνούντες του Σώματος και Αίματος του Χριστού γινώμεθα ένα μαζί του.
Κανονικά κάθε φορά που εκκλησιαζόμαστε, πάμε και την προσφορά μας, την οποίαν καλόν είναι να κάνουμε εμείς μόνοι μας, στο σπίτι μας με ανάλογη προετοιμασία και προσευχές, ανεξάρτητα αν θα κάνεις ή όχι μνημόσυνο. Κατά την θεία Λειτουργία είναι παρούσα ολόκληρη η Εκκλησία.
Δηλαδή η στρατευομένη (=εμείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι) και η θριαμβεύουσα (οι κεκοιμημένοι). Γι’ αυτό με την λειτουργιά μας δίνουμε να διαβασθούν ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων.
Στα Μνημόσυνα (τρίμερα, εννιάμερα, σαράντα, χρόνια, τρίχρονα κ.λ.π.) πάμε την προσφορά μας, για να τελεσθεί η θεία Λειτουργία και να μνημονευθεί το όνομα του πεθαμένου μας, αλλά κάνουμε και κόλλυβα με σιτάρι, δια να μας υπενθυμίζονται οι λόγοι του Κυρίου· «Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει· Εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάννου ΙΒ 24). Διάβασε και το χωρίον Α Κορινθίους ΙΕ 35-58.
Συγχρόνως όμως η προσφορά των κολλύβων κατά τα μνημόσυνα είναι έκφρασις αγάπης και προσφοράς προς τους πτωχούς υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων, ασχέτως αν σήμερα λίγοι τα τρώμε. Θυμάμαι, όταν ήμουνα παιδί, τα ψυχοσάββατα μας πήγαινε ο Δάσκαλος στην Εκκλησία, μας έβαζε στην σειρά και οι γυναίκες περνούσαν και μας έδιναν κόλλυβα και «τσουρουλάκια» και πεινασμένα εμείς συγχωράγαμε μέσα από την ψυχή μας τους πεθαμένους.
