Το χρονικό
Ένα σκουριασμένο αλιευτικό, ακατάλληλο να ταξιδέψει για εκατοντάδες μίλια, άκρως επικίνδυνο να μεταφέρει ανθρώπινες ψυχές.
Στο κατάστρωμα και στα αμπάρια περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς σωσίβια, ικέτες, με ανοιχτά χέρια στον ουρανό.
Τι συνέβη και οδηγηθήκαμε στη μεγαλύτερη, όπως όλα δείχνουν, ναυτική τραγωδία των τελευταίων χρόνων στη Μεσόγειο;
Το θρίλερ ξεκίνησε τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης. Η ακτιβίστρια Ναουάλ Σουφί, ενημερώνει το κέντρο συντονισμού στη Ρώμη ότι σκάφος με εκατοντάδες άτομα κινείται νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου.
Η Ρώμη ενημερώνει στις 11.00 το πρωί το ελληνικό κέντρο Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού (ΕΚΣΕΔ).
Άμεσα, σηκώνεται το πρώτο διαθέσιμο ελικόπτερο του Λιμενικού που βρίσκεται στη Μυτιλήνη.
Στις 14.00 το μεσημέρι, μέσω του θαλάμου επιχειρήσεων, γίνεται η πρώτη επικοινωνία με το αλιευτικό σκάφος.
Οι επιβαίνοντες δε ζητούν καμία συνδρομή. Το μόνο που θέλουν είναι να φθάσουν στην Ιταλία.
Μέχρι τότε το σκάφος πλέει με σταθερή πορεία και ταχύτητα και τίποτα δεν προμηνύει τον εφιάλτη.
Αρνήθηκαν τη βοήθεια
Παρά την άρνηση βοήθειας, το Λιμενικό δεν εγκαταλείπει. Παραπλέοντα σκάφη σπεύδουν στην περιοχή.
«Το πρώτο φορτηγό που πλησίασε το αλιευτικό, του παρείχε και τροφοεφόδια, αλλά από εκεί και έπειτα αρνήθηκαν κάθε άλλη βοήθεια. Προσέγγισε το σημείο και δεύτερο παραπλέον φορτηγό, το οποίο προσέφερε και αυτό τροφοεφόδια, όπου οι μετανάστες τα αρνήθηκαν, λέγοντας ότι δεν ήθελαν τίποτα άλλο από το να φτάσουν στην Ιταλία», αναφέρει ο εκπρόσωπος Τύπου του Λιμενικού σώματος, Νίκος Αλεξίου.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ενισχύονται οι δυνάμεις του Λιμενικού. Από το αλιευτικό εξακολουθούν να αρνούνται βοήθεια μέχρι τις 01:40 χθες τα ξημερώματα, όταν και το κέντρο Επιχειρήσεων ενημερώνεται για βλάβη στη μηχανή.
Στις 02:04 ο κυβερνήτης περιπολικού σκάφους βλέπει το αλιευτικό να παίρνει ξαφνικά κλίση και να βυθίζεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Εκατοντάδες χάνονται, 78 σοροί, 104 εκείνοι που τα κατάφεραν.
Τι οδήγησε στην τραγωδία
Θα μπορούσε να είχε σωθεί το πλοίο, με τη βοήθεια ρυμουλκών;
«Μιλάμε για μια απόσταση 47 μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου σε διεθνή ύδατα. Ένα ρυμουλκό δεν έχει την ίδια επιχειρησιακή ταχύτητα που έχει ένα παράκτιο περιπολικό σκάφος», σημειώνει ο Νίκος Αλεξίου.
To γεγονός ότι αρνήθηκαν οποιαδήποτε βοήθεια ήταν, όπως όλα δείχνουν, καθοριστικής σημασίας.
«Το να πας να κάνεις μια επιχείρηση με το ζόρι εκτροπής, το μόνο που θα καταφέρναμε είναι αυτή η μετατόπιση των ανθρώπων να γινόταν με ακόμα πιο βίαιο τρόπο και να προκαλούσαμε ένα ναυτικό ατύχημα με πολύ χειρότερα αποτελέσματα και να μην υπήρχε δυνατότητα να σωθούν όσοι σώθηκαν», συμπληρώνει.
Τα ηχητικά ντοκουμέντα
Ανατριχίλα προκαλεί το ηχητικό ντοκουμέντο που φέρνει στο φως το MEGA από την επικοινωνία που είχε η ακτιβίστρια που ειδοποίησε τις Αρχές, με πρόσφυγες λίγο πριν την τραγωδία.
Πρόσφυγας: Ένας άνθρωπος από το καράβι μου, λέει ότι 6 άτομα έχουν πεθάνει.
Ακτιβίστρια: Οι 6 άνθρωποι είναι ηλικιωμένοι ή βρέφη;
Πρόσφυγας: Δεν ξέρω.
Ακτιβίστρια: Εντάξει. Θεέ μου. Άσε με να μιλήσω με τον κυβερνήτη. Θα πρέπει να ηρεμήσουν, να μην αναπτύσσουν ταχύτητα γιατί το καράβι θα ντελαπάρει. Από εσένα θέλω το εξής, να με ενημερώνετε τι γίνεται. Να μου στέλνεις μήνυμα ή να με παίρνεις τηλέφωνο.
Κατά τη διάρκεια της ίδιας επικοινωνίας, η γυναίκα τούς δίνει οδηγίες.
Ακτιβίστρια: Ένας ή δύο ή τρεις μόνο θα παίρνουν το νερό ή τα σωσίβια και όλοι οι υπόλοιποι θα παραμείνετε στις θέσεις σας. Με κατάλαβες; Είμαι σίγουρη ότι θα σας εντοπίσουν και θα σας σώσουν. Κάντε υπομονή αυτό δε θα γίνει άμεσα, αλλά θα έρθουν.
Διακινητές, εγκληματίες, αδίστακτοι και από την άλλη απεγνωσμένοι άνθρωποι.
Ένα δράμα που δε λέει να τελειώσει.
Πηγή
