Η εικόνα ανήκει στον τύπο της δεξιοκρατούσας και φέρει ασημένιο κάλυμμα εξαιρετικής τέχνης. Το ύφος της εικονιζόμενης Παναγίας είναι χαριτωμένο και καταδεκτικό. Φυλάσσεται στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό του Σταυρού Φαρσάλων.
Το Ιερόν Προσκύνημα της Παναγίας της Δεμερλιώτισσας βρίσκεται στο Σταυρό Φαρσάλων (παλιό Δεμερλί, απ’ όπου και ονομάστηκε). Στο σημείο αυτό διασταυρώνονται οι σιδηροδρομικές γραμμές Βόλου – Καλαμπάκας και Αθηνών – Θεσσαλονίκης. Το Ιερό Προσκύνημα ανήκει πολιτικά και γεωγραφικά στην επαρχία Φαρσάλων του Νομού Λαρίσης, ενώ εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
Η ιερά και θαυματουργική εικόνα της Παναγίας της Δεμερλιώτισσας έχει διαστάσεις 64X48 εκ. Στοιχεία για την προέλευση της εικόνας δεν γνωρίζουμε. Σύμφωνα με την παράδοση είναι μία από τις 70 εικόνες της Παναγίας που αγιογράφησε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς.
Η εικόνα ανήκει στον τύπο της δεξιοκρατούσας και φέρει ασημένιο κάλυμμα εξαιρετικής τέχνης. Το ύφος της εικονιζόμενης Παναγίας είναι χαριτωμένο και καταδεκτικό. Φυλάσσεται στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό του Σταυρού Φαρσάλων. Η Χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου έκανε αμέτρητα θαύματα μέσω της εικόνας της Παναγίας της «Δεμερλιωτίσσης» γι’ αυτό και ο λαός την αποκαλεί «Ελεούσα».
Ο Ιερός Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με εξωνάρθηκα. Κτίστηκε το 1778 μ.Χ. και αγιογραφήθηκε το 1786 μ.Χ. με έξοδα ευσεβών χριστιανών και με τη συνδρομή του Αιδεσιμωτάτου παπα-Ρίζου και Αθανασίου ιερέως και Γεραποστόλη του Πίκλην Νταούτη επιτρόπου, επί Μητροπολίτου Λαρίσης Μελετίου του Γ’, όπως μαρτυρεί η επιγραφή πού υπάρχει πάνω από τη νότια είσοδο του Ναού.
Η αγιογράφηση του Ναού έγινε κατά το έτος 1786 μ.Χ. από τους αγιογράφους Γεώργιο Γεωργίου από το χωριό Μαβρίλο Τυμφρηστού και Γεώργιο Αναγνώστου από τα Φουρνά Ευρυτανίας. Η τεχνοτροπία της αγιογράφησης ακολουθεί την παράδοση της Κρητικής σχολής και έχει ομοιότητες με έργα του Θεοφάνους του Κρητός (16ος αιώνας μ.Χ.). Το όλο έργο της αγιογράφησης χωρίζεται σε 5 ζώνες και καλύπτει όλο τον εσωτερικό χώρο του ναού. Αρχίζοντας από κάτω προς τα άνω, στην πρώτη ζώνη, της οποίας σώζεται ένα μικρό τμήμα η Ποδεία. Στη δεύτερη ζώνη απεικονίζονται ολόσωμα Άγιοι, στην τρίτη στηθάρια Αγίων που συνδέονται με κληματαριά, στην τέταρτη οι 24 οίκοι του Ακάθιστου Ύμνου και στην πέμπτη ζώνη διακρίνονται παραστάσεις από το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου. Στο δυτικό τοίχο του ναού διακόπτεται η σειρά των απεικονίσεων από την παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και από σκηνές της παιδικής ηλικίας της.
Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και κατασκευάστηκε ενδεχομένως το δεύτερο τέταρτο του 19ου αιώνα μ.Χ. Έχει φύλλο χρυσού με σκαλιστές παραστάσεις και φθάνει μέχρι την οροφή του Ναού. Στην κορυφή τού τέμπλου και στο κέντρο υψώνεται ο Σταυρός με τον Εσταυρωμένο Κύριο, ενώ δεξιά και αριστερά βρίσκονται η Θεοτόκος και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Στο τέμπλο σώζονται επίσης οι κρίκοι πού τοποθέτησαν οι Τούρκοι στα χρόνια της σκλαβιάς, όταν χρησιμοποίησαν το Ναό για στάβλο για να δένουν τα ζώα τους. Όμως η Υπεραγία Θεοτόκος δεν επέτρεψε να βεβηλωθεί το σπίτι της και έτσι την πρώτη φορά που εισήλθαν οι άπιστοι Τούρκοι για να δέσουν τ’ άλογά τους άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες δυνατά μόνες τους. Μ’ αυτό το θαύμα οι αλλόθρησκοι και ασεβείς κατακτητές τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ ώστε δεν έφεραν ξανά τα ζωντανά τους στον ιερό χώρο.
