«Έφαγα πολύ ρατσισμό, πολλές φάπες. Οι κριτικές οι περισσότερες ήταν όχι απαξιωτικές, πιο πολύ συμβουλευτικές. Υπήρχαν και διάφοροι τυχάρπαστοι οι οποίο γράφανε άλλα ντ’ άλλων. Εντάξει, δεν βαριέσαι. Είχα μεγάλη στεναχώρια με το θέμα με τους “Πέντε ανέμους” και ξαφνικά σε δύο χρόνια βρέθηκα στο ΣΕΦ με 25.000 κόσμο. Δεν τρελάθηκα ευτυχώς γιατί είχα πολλά φρένα από τη μάνα μου και τον πατέρα μου.
Καλάμι, καλάμι όχι. Εκεί που πήγα ίσως ενδεχομένως λίγο κατέβηκα. Δεν είχα μόνο θαυμάστριες, είχα και θαυμαστές και ήταν όλων των ηλικιών. Υπήρχαν περιπτώσεις παρέμβασης τρελής. Φωνάζανε έξω από το σπίτι κάτι τρελές ώρες. Έπρεπε να αλλάζω συνεχώς σπίτια. Είμαι ένας άνθρωπος που προχωράω. Δεν σκίζουμε τις σελίδες μας από το παρελθόν, αλλά δεν πρέπει μονίμως να γυρνάμε στα πίσω.
Κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει ένα θέμα υγείας αρχίζει να σκέφτεται λίγο διαφορετικά. Αντιμετωπίζω την αρρώστια μου με ψυχραιμία. Έχω πολύ καλό γιατρό, έχω ανθρώπους γύρω μου που με καθοδηγούν. Περνάω ένα ζόρι που το περνάνε πολλοί άνθρωποι. Δυστυχώς αυτή η αρρώστια έχει γίνει πολύ “μοδάτη”. Μιλάμε για καρκίνο, δεν πρέπει να φοβόμαστε να πούμε αυτή τη λέξη, έχει γίνει πλέον καθημερινότητα», είπε μεταξύ άλλων ο Στέφανος Κορκολής.
