Ο τραυλισμός μπορεί να συνδεθεί με αισθήματα ανασφάλειας, με βιώματα τρόμου, με συγκρούσεις στο οικογενειακό περιβάλλον, με καταπιεστική συμπεριφορά των γονιών ή ακόμα και με αλλαγή στο ρυθμό της ζωής για παράδειγμα αλλαγή στο ρυθμό της ζωής για παράδειγμα αλλαγή κατοικίας, σχολείο κ.α.
Στην παραδοχή αυτή βασίζεται και η σύγχρονη αντιμετώπιση του προβλήματος, στόχος της οποίας είναι μια πρόοδος προς την καλυτέρευση της ευφράδειας λόγου και μια αίσθηση επιτυχίας στην επικοινωνία. Το σίγουρο είναι, ότι το πρόβλημα τραυλισμού, αν και ορισμένες φορές δεν μπορεί να θεραπευτεί εντελώς, μπορεί σαφώς να βελτιωθεί. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ερευνητών, το 1% του πληθυσμού στις δυτικές χώρες αντιμετωπίζει μεγάλο ή μικρό πρόβλημα με την εκφορά του λόγου.
Το φαινόμενο παρατηρείται συχνότερα σε άνδρες (περίπου 80% των πασχόντων είναι άντρες) παρά σε γυναίκες. Ο τραυλισμός εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας 3 έως 6 ετών. Περίπου το 60% με 80% των περιπτώσεων, καταφέρνει να διαχειριστεί με επιτυχία τα προβλήματα στην εκφορά του λόγου, ενώ ένα μικρότερο ποσοστό δεν μπορεί να τα ξεπεράσει.
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με το πρόβλημα, δεν έχουν εντοπίσει ακόμα αν υπάρχουν και κάποια βιολογικά αίτια που προκαλούν τον τραυλισμό. Όμως μελέτες που παρουσιάστηκαν πριν λίγα χρόνια, υποστήριξαν ότι υπεύθυνα είναι τα μεταλλαγμένα γονίδια τα οποία περνούν από γενιά σε γενιά, επηρεάζοντας την ικανότητα του εγκεφάλου να ελέγχει τους μυς της φωνής.
Πάντως οι απόψεις συγκλίνουν στο ότι η εμφάνιση τραυλισμού σχετίζεται με νευρολογικά ή ψυχολογικά αίτια. Μάλιστα υποστηρίζουν, ότι μπορεί να ευθύνονται οι πιέσεις της παιδικής ηλικίας – συμπεριλαμβανομένων της πολύ αυστηρής ανατροφής του παιδιού, της προσπάθειας αντιμετώπισης της αριστεροχειρίας του και της υποβολής του σε επώδυνες θεραπείες. Το σίγουρο είναι ότι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγου και βρίσκονται υπό πίεση, πολλές φορές βρίσκονται αντιμέτωποι με την επιδείνωση του προβλήματός τους.
Αξιοπρόσεκτη είναι η διαπίστωση που έχει γίνει, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι που τραυλίζουν ξέρουν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τι θέλουν να πουν. Παρόλα αυτά, έχουν προβλήματα έκφρασης, που εμφανίζονται με τις μορφές επανάληψης φθόγγων, συλλαβών ακόμη και ολόκληρων λέξεων, ενώ συχνά παρατηρούνται και παρατεταμένα κενά μεταξύ των λέξεων.
Πάντως αν κάποιος γονιός διαπιστώσει ότι το παιδί του αρχίζει να τραυλίζει, θα πρέπει να αναζητήσει μια επιστημονική εκτίμηση του προβλήματος, χωρίς να αρχίσετε να ανησυχείτε. Τα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν την έλλειψη ροής στην ομιλία τους από μόνα τους, ενώ άλλα δεν μπορούν. Το σίγουρο είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί εάν δοθεί η κατάλληλη βοήθεια σε μικρή ηλικία και ότι με τη βοήθεια ειδικών λογοθεραπευτών-ψυχοθεραπευτών, τα άτομα με τραυλισμό μπορούν να βελτιώσουν την ομιλία τους.
