Το παρακάνουν με τα δώρα για μια αποδεκτή συμπεριφορά του παιδιού. Έτσι λοιπόν, σχεδόν χρησιμοθηρικά, το παιδί μαθαίνει να λειτουργεί διεκπεραιωτικά μόνο και μόνο για να κερδίσει κάτι.
Δεν αφήνουν τα παιδιά ούτε στιγμή χωρίς βοήθεια. Αυτή η στάση κάνει το παιδί άβουλο, χωρίς δημιουργικότητα και θάρρος να πειραματιστεί, με βάση τη δική του ψυχοσύνθεση.
Έχουν υπερβολικές απαιτήσεις, οι οποίες «γονατίζουν» τα παιδιά από την πίεση και τα αναγκάζουν να κινούνται πάντα εντός των ασφυκτικών πλαισίων που τους έχουν χαράξει. Καμία πρωτοτυπία, καμία αυτενέργεια, κανένα περιθώριο για δημιουργική προσέγγιση ενός θέματος από το παιδί.
Φορτώνουν το ημερήσιο πρόγραμμα των παιδιών με υποχρεώσεις και δεν τους δίνουν το δικαίωμα επιλογής δραστηριοτήτων που τα ευχαριστούν και ενισχύουν τη δημιουργικότητά τους.
Δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα στο λάθος κι ας είναι κάτι απόλυτα λογικό, στην προσπάθειά τους να αντιληφθούν τον κόσμο γύρω τους. Σε ακραίες περιπτώσεις, τα επιπλήττουν ακόμα και για μια μη άρτια ζωγραφιά!
Πηγή
