Η Τσέλσι προκρίθηκε στον τελικό του FA Cup εις βάρος της Μάντσεστερ Σίτι και ο Τόμας Τούχελ αποδεικνύεται ο κόουτς που χρειαζόταν.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μόλις στα τέλη Ιανουαρίου ανέλαβε, ο Τόμας Τούχελ έχει πετύχει πράγματα σπουδαία, πράγματα τρανά στον πάγκο της Τσέλσι. Ας το πάμε περιφραστικά, εν αρχή: Έχει νικήσει τον Ζοσέ Μουρίνιο, τον Ντιέγκο Σιμεόνε (δις), τον Γιούργκεν Κλοπ, τον Κάρλο Αντσελότι και πλέον και τον Πεπ Γκουαρντιόλα – ακολουθεί άραγε ο Ζινεντίν Ζιντάν με τη Ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά του Champions League; Και βεβαίως, έχει οδηγήσει την νέα του ομάδα από την 9η στην 5η θέση (με ματς λιγότερο), στα ημιτελικά του Champions League και πλέον, στον τελικό του FA Cup. Γκρεμίζοντας το όνειρο της Μάντσεστερ Σίτι για quadruple και μάλιστα με περισσή όσο και εντελώς απρόσμενη ευκολία.
Οι «μπλε» ολοένα παγιώνονται στις συνειδήσεις ως μια ομάδα που οι αντίπαλοι θα πρέπει να φοβούνται. Τους λείπει ένας καθαρόαιμος γκολτζής και ναι, αρκετά συχνά είναι περισσότερο κυνικό παρά όμορφο ως εικόνα. Αλλά κυριαρχεί, αναντίρρητα, το θετικό feeling. Ομάδα και προπονητής έχουν βρει χημεία και τα αποτελέσματα συνδυάζονται με τις καλές εμφανίσεις, με τη σκληρή ομαδική δουλειά. Τα πολλά αμυντικά κενά του πρόσφατου παρελθόντος ανήκουν στη λήθη του χρόνου.
Τα όρια του Φρανκ Λάμπαρντ
Το ότι ο ρομαντισμός έχει πεθάνει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όσο και αν το αντιπαλεύει κανείς ως άποψη, προκύπτουν συνεχώς πράγματα που το επαληθεύουν. Η απόλυση του Φρανκ Λάμπαρντ ήταν ένα από αυτά. Δεν ήταν απλώς ένας προπονητής της Τσέλσι. Ήταν, είναι πιο σωστά, ένας θρύλος της Τσέλσι. Στην πράξη, αυτό απλά του έδωσε λίγο παραπάνω χρόνο. Αν ήταν άλλος στη θέση του, θα είχε «χαιρετήσει» προ πολλού.
Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς «έβραζε» από καιρό βλέποντας την επένδυσή του (πάνω από 200 εκατ. ευρώ έδωσε το καλοκαίρι για μεταγραφές) να καταβαραθρώνεται. Προσπάθησε να το κάνει κάπως πιο εύπεπτο, βγάζοντας ανακοίνωση μετά το διαζύγιο – δεν το είχε κάνει ποτέ και για κανέναν, ούτε για τον Ζοσέ Μουρίνιο. Στάθηκε στην «εξαιρετική διαπροσωπική σχέση» που είχε με τον 42χρονο, τον αποκάλεσε «είδωλο του κλαμπ» και δικαιολογήθηκε λέγοντας πως ήταν οι «τρέχουσες δυσάρεστες καταστάσεις» που επέφεραν την απόφαση.
Όσο και αν έγινε απόπειρα να χρυσωθεί το χάπι, ήταν εξέλιξη από καιρό δρομολογημένη. Απλώς κάπως έπρεπε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις του κόσμου. Να μην κυριαρχήσουν «φωνές» όπως αυτή που εξέφραζε το αξέχαστο το πανό που εμφανίστηκε λίγο πριν το τέλος στις άδειες κερκίδες του «Στάμφορντ Μπριτζ» («Εμπιστευόμαστε τον Φρανκ. Τότε. Τώρα. Για πάντα»). Οι «μπλε» άλλωστε, τα είχαν βρει σχεδόν σε όλα με τον Τούχελ από την επόμενη στιγμή που αυτός έφυγε από την Παρί Σεν Ζερμέν. ‘Η μάλλον, τον έδιωξαν.
Ξεχνώντας το Παρίσι
Ο Γερμανός κόουτς κατέφτασε στο Λονδίνο γεμάτος όρεξη για απαντήσεις. Στο Παρίσι είχε πιεστεί πολύ, είχε κουραστεί με τα γύρω-γύρω. Ότι έπρεπε δηλαδή να κάνει πολλά περισσότερα από «απλώς» τον προπονητή. Ήθελε να βρει ξανά την εργασιακή χαρά, τη δημιουργία. Για να δείξει ότι ήταν οι ακατάλληλες συνθήκες και όχι οι δικές του ελλείψεις, που δεν τον άφησαν να κάνει όσα ήθελε και πίστευε.
Παραμένει μεγάλο ερωτηματικό αν σε βάθος χρόνου και αν (όταν) τα αποτελέσματα στραβώσουν, πώς θα αντιδράσει. Θα βάλει άραγε νερό στο κρασί του; Πρόκειται για εκρηκτικό χαρακτήρα, δεν έχει μάθει να υποχωρεί. Του έχει κοστίσει, αλλά δεν έχει δείξει ποτέ διατεθειμένος να αλλάξει. Ακόμα… τρέμουν οι τοίχοι στο γραφείο του προπονητικού κέντρου της Παρί, εκεί όπου ο Λεονάρντο είχε ανακοινώσει στον Τόμας Τούχελ ότι απολύεται. Αυτό λέγεται επίσης ότι ήταν η αιτία που η Μπάγερν δεν προχώρησε ποτέ την περίπτωσή του, πριν πάει στη Γαλλία.
Προς το παρόν ωστόσο, ο 47χρονος τεχνικός έχει βρει τη γαλήνη στο Λονδίνο. Η δουλειά του, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είναι αξιοσημείωτη και αξιοθαύμαστη. Μπορεί μάλιστα και κάλλιστα να επικυρωθεί λίαν συντόμως με ένα ή περισσότερα τρόπαια. Ενισχύοντας την αίσθηση ότι η Τσέλσι βρήκε τον προπονητή που έψαχνε.
