Η κ. Ζωγραφιά ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που βρέθηκε στον τόπο της τραγωδίας στα Τέμπη, και περιέγραψε τι βίωσαν οι διασώστες.
«Πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένας μόνιμος ψυχολόγος σε αυτές τις υπηρεσίες. Εμείς ήμασταν το πρώτο ασθενοφόρο που φτάσαμε με διαφορά λεπτού από τα επόμενα. Δεν ξέραμε που να σταματήσουμε ακριβώς, σταματήσαμε στα πίσω βαγόνια, δεν ξέραμε τι συνέβαινε. Μας περικύκλωσαν οι τραυματίες, σε άλλους δώσαμε τις πρώτες βοήθειες, τρία άτομα τα παραλάβαμε. Ο ένας από αυτούς ήταν ένα παιδί που προσπαθούσε να σώσει την κοπέλα του από το βαγόνι. Εκεί καταλάβαμε το μέγεθος της τραγωδίας χωρίς να έχουμε εικόνα», είπε αρχικά.
«Μας είπε ότι πετάχτηκε από το παράθυρο. Τον ρώτησα πως έγινε αυτό και μου είπε ότι πλάγιασε και την κατέβασαν. Είχε μπει καπνός σε αυτό το βαγόνι είχε εγκαύματα στα χεριά. Προσπάθησε να την μεταφέρει σε ένα σημείο για να έρθουν οι διασώστες να την απεγκλωβίσουν. Βγήκε έξω να ζητήσει βοήθεια και όταν ήθελε να ξαναγυρίσει, δεν τον άφηναν να ξαναγυρίσει.Προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερο, γιατί σκέφτομαι ότι εάν ήταν κάποιος δικός μου άνθρωπος τι θα ήθελα να κάνουν στον δικό μου άνθρωπο.», επεσήμανε η κ. Ζωγραφιά.
Ποιά ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που βίωσε ως διασώστρια;
«Όταν κατεβήκαμε κάτω και είδαμε όλη την τραγωδία. Είχε καπνό, συντρίμμια, από μία στιγμή και μετά οι πυροσβέστες μας έφερναν σορούς. Εκεί ήταν το πιο τραγικό. Ήταν δύσκολο για εμάς γιατί δεν μπορούσαμε να προσφέρουμε κάτι άλλο», κατέληξε.
Πηγή
