Οι συχνές τρομοκρατικές επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών και η δημιουργία ισλαμικού «χαλιφάτου» σε εδάφη του Ιράκ και της Συρίας έχουν εισάγει τον όρο «τζιχάντ» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο….
Τζιχάντ: Στη Δύση οι περισσότεροι τον ταυτίζουν με την έννοια του «ιερού πολέμου» εναντίον της χριστιανοσύνης και του δυτικού πολιτισμού.
Στο μουσουλμανικό κόσμο σήμερα πολλοί ισλαμιστές διανοούμενοι τον θεωρούν ως το μοναδικό μέσο για την επιβολή του ισλαμικού κράτους.
Πολιτικές ισλαμικές ηγεσίες επίσης, καλύπτουν πίσω απ’ αυτόν τον όρο τον αυταρχικό τους χαρακτήρα και την επιθετική εξωτερική τους πολιτική.
Στην πραγματικότητα ο όρος «τζιχάντ» έχει τρεις παραμέτρους. Στην αραβική γλώσσα σημαίνει προσπάθεια, αγώνας (τζάχαντα=αγωνίζομαι) με τρεις στόχους.
Την ψυχική μου ανάταση.
Την εξάλειψη του κακού από τον κόσμο και την επικράτηση του καλού.
Εδώ όμως αρχίζουν οι παρανοήσεις, καθώς το κακό ταυτίζεται με την αδικία αλλά και την αθεΐα, την πολυθεΐα, την ειδωλολατρία κ.α.
Την επικράτηση του Ισλάμ σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς όμως τα βίαια μέσα που μετέρχονται οι ισλαμιστές.
Στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνιο, η τζιχάντ έχει κατά βάση αμυντικό χαρακτήρα.
Ο Προφήτης Μωάμεθ αναγνώριζε το δικαίωμα πολέμου για την πίστη, αλλά συνιστούσε να αποφεύγουν οι πιστοί να προκαλέσουν πρώτοι: «αγωνιστείτε για την άμυνα της πίστης, (2. 245).
Επίσης δεν θεωρούσε τον πόλεμο ως κατάλληλο μέσο προσηλυτισμού: «μην χρησιμοποιείς βία για να τους κάνεις να ασπαστούν τον ισλαμισμό, (50.44)».
Ωστόσο, σε μια σούρα (κεφάλαιο) διαβάζουμε τα εξής: «Θα σας καλέσουμε να πολεμήσετε εναντίον ενός ισχυρού και φιλοπόλεμου έθνους. Θα το πολεμήσετε έως να ασπαστεί τον ισλαμισμό…, (48.16).
Το έθνος αυτό είναι το εβραϊκό! Σύμφωνα με το Κοράνιο ο πόλεμος αυτός είναι αναπόφευκτος, αφού οι «Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες είναι οι πιο σφοδροί εχθροί των πιστών (5.85)».
Πέρα λοιπόν από τα σαφή γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της πολύχρονης αντιπαλότητας μεταξύ Ισραήλ και μουσουλμάνων, προστίθεται και το θρησκευτικό στοιχείο, το οποίο μεγαλώνει το χάσμα.
Ωστόσο, ο όρος επειδή έχει υποκειμενικές ερμηνείες χρησιμοποιείται κατά το δοκούν για δολοφονικές ενέργειες και για τρομοκρατικές πράξεις.
Αντίθετα πολλοί ψύχραιμοι μουσουλμάνοι επισημαίνουν, ότι τζιχάντ είναι ο ειρηνικός και ήπιος αγώνας για την εφαρμογή της ισλαμικής πίστης και την ανάδειξη των λόγων του προφήτη, χωρίς ακρότητες, αλλά με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.
Αυτοί δεν είναι λίγοι, αλλά η φωνή τους πνίγεται στις ιαχές όσων ερμηνεύουν στρεβλά τον όρο για να φανατίσουν και να στρατολογήσουν νέους πολεμιστές.
Πηγή: περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, τεύχος 9/ mixanitouxronou.gr
