Η Τζούλι Μασίνο σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της μίλησε στο περιοδικό Λοιπόν για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω σημαντικών προβλημάτων.
Μου είχες πει ότι ήθελες πάντα οικογένεια και παιδιά, εξακολουθείς ακόμα να το θέλεις ή με την πάροδο του χρόνου έχεις αλλάξει;
Πάντα ήθελα οικογένεια και παιδιά, αλλά τώρα δεν είναι η ώρα να το σκεφτώ. Είμαι σε μια ηλικία που μπορώ να είμαι γιαγιά, όχι μάνα. Θ’ αγκαλιάσω τον άνθρωπο που θα έρθει και θα έχει δική του οικογένεια. Αν έχω τύχη από τη ζωή, να βρω τον σωστό άνθρωπο, κι έχει παιδιά, θα τα αγκαλιάσω σαν να είναι δική μου οικογένεια. Όλα αυτά που πέρασα τον τελευταίο χρόνο, όπως και όλοι, στους 10 μήνες, άλλαξε τόσο η ζωή μου που δεν μπορώ να σκεφτώ ρομαντικά. Χαίρομαι, γιατί δεν έχω τύψεις, δεν έχω χρέη, είμαι αξιοπρεπής κι ας μένω σε 37 τ.μ. σπίτι. Έχω περάσει δύο φορές μεγάλες οικονομικές καταστροφές, κι έχω φτάσει στον πάτο.
Η πρώτη φορά, ήταν όταν έπεσα από την πίστα και έσπασα τη μέση μου, τότε έκανα φυσικοθεραπεία, για δύο χρόνια, όπου η κάθε φορά στοίχιζε 60 ευρώ, δεν μπορούσα ούτε στην τουαλέτα να πάω, πώς θα μπορούσα να δουλέψω; Τότε ήθελα να πάρω ένα παιδί από τη Ρωσία, ήμουν έτοιμη να το υιοθετήσω, αλλά έσπασα τη μέση μου. Πώς θα μπορούσα να το έχω έτσι, κι όντως, για να σηκωθώ κανονικά ήθελα δύο χρόνια. Με αγάπη για τη ζωή, τον Θεό και με πίστη, τα κατάφερα. Η μουσική μου, η φωνή μου, το ότι γράφω στίχους, μ’ έσωσε, όποια τέχνη κι αν κάνω, όπως και τη ζωγραφική. Όταν πέθανε η μαμά μου, έγραψα το τραγούδι: “It’s not taboo”, για τον διαβήτη. Μπορεί οι άντρες να μ’ έχουν απογοητεύσει, η μουσική μου ποτέ.
