Ήσουν πάντα τόσο επίμονη;
Είμαι πολύ επίμονη. Όταν βάζω έναν στόχο, ένα δεν τον κατακτήσω, θα σκάσω.
Και τότε γιατί άργησε να έρθει τόσο η επιτυχία;
Ήταν οι συγκυρίες. Επίσης έπαθα υποθυρεοειδισμό και πήρα 22 κιλά μέσα σε ένα χρόνο. Όλα τότε πήγαν πίσω. Η δισκογραφική δεν μου έδινε τραγούδια γιατί ήμουν ένα παχουλό κορίτσι και θεωρούσαν ότι δεν είχα καμία δουλειά σε αυτόν τον χώρο.
Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Θυμάμαι να μου κλείνουν τις πόρτες παντού. Πήγαινα σε ερημικές παραλίες για να κάνω μπάνιο μόνη μου, μην τυχόν και με δει κανείς. Δεν μπορούσα να ντυθώ όπως ήθελα, δεν έβγαζα τα μπράτσα μου έξω, δεν μου έκανε κανένα από τα ρούχα μου. Έμπαινα στα δικαστήρια να δοκιμάσω μαγιό και έφευγα κλαίγοντας, γιατί δεν ήθελα να δω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν πάντα ένα αδύνατο κορίτσι και ξαφνικά ξεκίνησα να παραμορφώνομαι. Άρχισα να μην τρώω τίποτα, με αποτέλεσμα να πάθω αναιμία από την αφαγία. Δεν αισθανόμουν καθόλου καλά με αυτό που ήμουν. Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου. Είχα πάθει κατάθλιψη.
Για να μην παρεξηγηθώ ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει και να νιώθει όμορφα. Στην περίπτωση μου όμως, ήμουν ένα κορίτσι που είχε μάθει να είναι πολύ αθλητικό και ξαφνικά, σε λίγους μήνες, είχα μια παραμόρφωση στο σώμα μου που δεν μου άρεσε.
Έκανα τέσσερα χρόνια να επανέλθω στα κανονικά μου κιλά, με πολύ κόπο, πολύ πόνο, πολλή στέρηση, πικρία και πείσμα. Έκανα θεραπεία, πήρα χάπια που παίρνω ακόμη για τον θυρεοειδή μου. Έκανα γυμναστική κάθε μέρα. Ο διατροφολόγος μού είχε πει να περπατάω δύο ώρες τη μέρα και εγώ περπάταγα τέσσερις. Το είχα βάλει πείσμα.
