Συγκεχυμένη έρχεται η αναφορά των εξελίξεων στα μέτωπα της Ουκρανίας, καθώς αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι φαίνεται να βρίσκονται σε ένα ατέρμονο κλείδωμα εμπλοκής και απεμπλοκής.
Σύμφωνα με την Ukrainska Pravda, μέχρι στιγμής και για σήμερα, έχουν λάβει χώρα 87 συγκρούσεις σε όλη την ζώνη εμπλοκής με την Ρωσία να αριθμεί 523 επιθέσεις, τόσο εναντίον ουκρανικών δυνάμεων, όσο και οικισμών.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα πάντα με την Ukrainska Pravda, μέχρι στιγμής υπάρχουν 5 επιθετικές επιχειρήσεις εν εξελίξει στις περιοχές Στεπόβα, Νοβοσελίβκα, Πισάνιε, Στελμαχίβκα και Τέρνυ, στο μέτωπο του Κουπιάνσκ, ενώ έχουν απωθηθεί άλλες 3 επιθέσεις εναντίον της Στελμαχίβκα, με την ουκρανική ηγεσία να κάνει λόγο για “σταθεροποίηση του μετώπου”.
Στο μέτωπο του Σιβιέρσκ, αναφέρεται μια μάχη εν εξελίξει στην Ροζντολίφκα, με τους Ουκρανούς να έχουν απωθήσει ήδη 4. Υπάρχει αναφορά στο “μέτωπο του Κραματόρσκ”, αν και οι μάχες που λαμβάνουν χώρα, δηλαδή στους οικισμούς Ιβανίφκα, Αντρίφκα, Κλιστσίφκα και Καλινίφκα, βρίσκονται κυρίως Νοτιοανατολικά του Τσάσιβ Γιαρ και ανατολικά της πόλης φρουρίου, Κονσταντινίφκα (μακριά από το
Κραματόρσκ).
Υπάρχει επίσης αναφορά για έντονες μάχες στην περιοχή του Τορέτσκ, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στις προσπάθειες των ρωσικών δυνάμεων να εκτοπίσουν τους αμυνόμενους από θέσεις κοντά στο Σούμι και στον οικισμό Νιού Γιόρκ.
Εν μέσω αναφορών και φόβων για δημιουργία ενός νέου μετώπου από τους Ρώσους, στο Σούμυ, είναι αβέβαιο αν τα γεγονότα αποτελούν προπομπό επικείμενης εισβολής, αφού υπάρχουν αναφορές πως ούτως ή άλλως διενεργούνται προπαρασκευαστικοί βομβαρδισμοί από το έδαφος της Ρωσίας.
Τα πράγματα για τους Ουκρανούς φαίνονται δύσκολα στον άξονα του Ποκρόφσκ, με τους Ρώσους να έχουν επιχειρήσει 12 φορές να διεισδύσουν στην ουκρανική άμυνα στις περιοχές κοντά στους οικισμούς Ολεξαντρόπιλ, Νοβοσελίφκα Πέρσα και Τονιένκε. 10 από αυτές τις επιθέσεις είναι ακόμα εν εξελίξει.
Σύμφωνα με το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο, η κατάσταση είναι κρίσιμη και οι αμυνόμενοι προσπαθούν να εξασθενήσουν τους επιτιθέμενους, αμβλύνοντας τις ίδιες τις επιθετικές επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με το Ποκρόφσκ και παρά τις επίμονες (συνολικά 7) ρωσικές επιθέσεις στις Χεορχίβκα, Παμπιέντα, Κοστιαντινίφκα και Παρασκοβίβκα, ο άξονας του Κουράχοβο έχει σταθεροποιηθεί.
Επίσης, στο μέτωπο της Βρεμίβκα, οι Ρώσοι προσπαθούν να προωθηθούν από την μεριά του Βοντιάνε (Νοτιοδυτικά της Αβντίβκα), αλλά προς το παρόν οι Ουκρανοί κρατάνε τις θέσεις τους. Αναφορές από την 3η Ταξιαρχία Εφόδου των Ουκρανών, κατά την Kyiv Independent, κάνουν λόγο για προσπάθεια κατάληψης της Μπορόβα, από τους Ρώσους.
Η πόλη βρίσκεται Βόρεια της Λιμάν και Βορειοανατολικά του Ιζιούμ, πόλεις που κατείχαν οι Ρώσοι το 2022, πριν την ανακατάληψή τους από τους Ουκρανούς, η οποία έλαβε χώρα μετά την ρωσική αποχώρηση. Το Ιζιούμ αποτελεί κόμβο επιμελητείας και η κατοχή του μπορεί να “στραγγαλίσει” το Σλαβιάνσκ (που μαζί με το Κραματόρσκ αναφέρονται ως τα δίδυμα οχυρά του Ντονιέτσκ και αποτελούν τον κύριο Αντικειμενικό Σκοπό των επιχειρήσεων σε όλο το Ντονμπάς).
Η δε Λιμάν μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο επιθέσεων των Ρωσικών δυνάμεων κατά του Σλαβιάνσκ.
Από τα άνω γραφόμενα βγαίνει το συμπέρασμα πως οι Ρώσοι θέλουν να περισφίξουν τα δίδυμα οχυρά Σλαβιάνσκ και Κραματόρσκ, καθώς επίσης και τις Ντρουζκιβκα και Κονσταντινίβκα, επιχειρήσεις κατά της οποίας (και παρά την εν εξελίξει πολιορκία του Τσάσιβ Γιαρ), έχουν ήδη ξεκινήσει.
Με την κατάληψη του Ποκρόβσκ, οι γραμμές ανεφοδιασμού των Ουκρανών στην Κονσταντινίβκα κόβονται, ενώ μια επικείμενη προέλαση κατά μήκους του οδικού δικτύου Μπιλίτσκε-Ολεξαντρίφκα έχει την δυναμική να ενθυλακώσει όλες τις ουκρανικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τα τελευταία οχυρά του Ντονιέτσκ.
Η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη αν πέσουν Λιμάν και Ιζιούμ.
Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας στο Telegram, κάνει λόγο για απανωτές ουκρανικές αντεπιθέσεις και την ανάσχεση αυτών, μαζί με την καταστροφή έμψυχου δυναμικού και οπλισμού, από τις ρωσικές δυνάμεις.
Η ομάδα στρατιών Βοράς συνεχίζει τις επιχειρήσεις εναντίον του Βολτσάνκ στην περιοχή του Χαρκόβου, όπου το μέτωπο φαίνεται στατικό για την ώρα.
Η ομάδα στρατιών Δύση επιχειρεί στο Λουγκάνσκ καθώς επίσης στους οικισμούς Σινκόβκα (πλησίον του Κουπιάνσκ), Γκριγκορόβκα, ενώ η ομάδα Στρατιών Νότος, φαίνεται να έχει αναλάβει τις επιχειρήσεις εναντίον του Τσάσιβ Γιαρ και της Κονσταντινόφκα.
Τις επιχειρήσεις στην επικράτεια του Τορέτσκ έχει αναλάβει η ομάδα Στρατιών Κέντρο, ενώ για όλες τις δυνάμεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, αναφέρονται επιτυχίες καθώς και καταστροφή έμψυχου και άψυχου δυναμικού.
Όπως και όλα τα ξένα μέσα, έτσι και εμείς δεν μπορούμε να αναφερθούμε στον αριθμό των απωλειών, που αναφέρονται τόσο από τους Ουκρανούς όσο και από τους Ρώσους, καθότι δεν υπάρχει τρόπος επαλήθευσής τους. Το μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η έλλειψη έμψυχου δυναμικού της Ουκρανίας, ωστόσο ακόμα και με αυτό το δεδομένο, όλες οι περιοχές γύρω από τα οχυρά του Ντονιέτσκ φαίνεται να κρατιούνται, τουλάχιστον προς το παρόν.
Παρά την εκτεταμένη χρήση drones FPV και Kamikaze και βομβών ολίσθησης, η Ρωσία ακόμα απέχει από το να συγκροτήσει μια ακέραια δύναμη που θα έχει τα φόντα να αντιταχθεί συμβατικά με το ΝΑΤΟ, παρόλο που το ίδιο το ΝΑΤΟ, ειδικά μετά τους πολέμους εναντίον της τρομοκρατίας, εξετάζει την αναθεώρηση του δόγματός του και την επιστροφή του στις καλές παλιές εποχές του Πολέμου του Κόλπου.
Και μόνο το γεγονός πως η Ουκρανική αεροπορία υφίσταται ακόμα, αυτό από μόνο του αφήνει αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την αντίληψη της Ρωσίας γύρω από τον σύγχρονο πόλεμο.
Η εμμονή σε παρωχημένα δόγματα χρήσης σχεδόν εξολοκλήρου του πυροβολικού, η ανύπαρκτη σχεδόν χρήση συνδυασμένων όπλων καθώς και η μη επιβολή μιας απαγόρευσης πτήσεων (που θα είχε και σαν Αντικειμενικό Σκοπό την καταστροφή των δυτικών όπλων που συρρέουν στην Ουκρανία) καθιστά την Ρωσία έναν “χάρτινο τίγρη”, καταραμένο να ανατρέχει φραστικά στο πυρηνικό της οπλοστάσιο, το οποίο φαντάζει κατά καιρούς, το μόνο μέσο αποτροπής.
Αν η Ρωσία ενδιαφέρεται πραγματικά να χρησιμοποιήσει τις τακτικές ήττες της στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως έγινε στο παρελθόν με αφορμή τη Nάρβα και το Σουομουσάλμι, τότε θα πρέπει να αρχίσει να ενσωματώνει τα ίδια της τα οπλικά συστήματα (τα ούτως ή άλλως ήδη διαθέσιμα, που βλέπουμε στις παρελάσεις κάθε χρόνο) στο αμυντικό της δόγμα.
Τέλος, οφείλει να θέσει standards σχετικά με το leadership ξεκινώντας από την διμοιρία και φτάνοντας στην ίδια την έννοια της ομάδας Στρατιών.
Δυστυχώς το φαινόμενο του “μπουλουκιού” που συνέρρεε από το τούνελ Ρόκι κατά της Γεωργίας το 2008, είναι ακόμα εμφανές σε πολλές περιπτώσεις, αντικατοπτρίζοντας, αν μη τι άλλο, τα λεγόμενα του Καντίροφ, όταν μιλούσε για νεποτισμό και έλλειψη οργάνωσης, στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
*Ο Αλέξανδρος Μπούφεσης είναι πρώην συνεργάτης του περιοδικού Στρατηγική και των Επικαίρων, κάτοχος τίτλων PgC in Counter-Terrorism (St Andrews University) και Msc in International Security Studies (London Metropolitan University)
