Τα σαλιγκάρια, μήκους 10 μέτρων το καθένα, είναι κατασκευασμένα από υλικά τα οποία μπορούν να ανακυκλωθούν με τη μέθοδο του κομπόστ, ώστε να είναι εφικτή η ανακύκλωσή τους μετά την αφαίρεση της εγκατάστασης στις 28 Φεβρουαρίου του 2019.
Πηγή έμπνευσης της Αλάλια ήταν η σειρά τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ «Life in the Undergrowth» του ειδικού Ιστορίας της Φύσης Ντέιβιντ Ατένμπορο, όπου η καλλιτέχνις πρόσεξε το ζευγάρωμα των σαλιγκαριών: τα σαλιγκάρια αυτά κρέμονται από ένα κλαδί στο οποίο τα συγκρατεί μια κλωστή σάλιου που εκκρίνουν και το βράδυ περιπλέκουν τις κεραίες τους το ένα με το άλλο, ο οποίες λαμπυρίζουν με μπλε φως καθώς ζευγαρώνουν.
Λωρίδες από μπλε, λευκά και κίτρινα ίχνη που αφήνουν στο πέρασμα τους τα σαλιγκάρια – σειρές LED – καλύπτουν την πρόσοψη του κτηρίου του 19ου αιώνα που φιλοξενεί την Tate Britain – με την πρόθεση να «αντιγράψουν» τη Φύση.
«Μέσω αυτών των απόκοσμων σαλιγκαριών και των υπνωτικών τελετουργιών τους ζευγαρώματος, η Τσέτγουιντ μας θυμίζει ότι η σκοτεινιά του χειμώνα μπορεί να είναι περίοδος ανανέωσης και αναγέννησης. Καθώς σβήνει το φως, πολλά ζώα επιβραδύνουν κι αναζητούν καταφύγιο, συχνά παχαίνουν όντας σε χειμερία νάρκη και ξέρουν ότι η ζωή και το φως θα αποκατασταθούν μετά τη σκοτεινιά» σημειώνεται στην ανακοίνωση της Tate Britain.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Πηγή
