Όταν ξεκίνησε το “τρενάκι” για τη διαδρομή Διακοπτό-Καλάβρυτα, υπήρχε ένας ενθουσιασμός για το γεγονός, πιο πολύ όμως επικρατούσε η ψυχολογία της “παρέας”.
Ωστόσο αν κάνεις για πρώτη φορά τη διαδρομή, όπως εγώ, (παρότι έχω πάει πολλές φορές οδικώς στα Καλάβρυτα), κανένας δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το μεγαλείο της διαδρομής.
Το φαράγγι του Βουραϊκού, η ανεύ ορίων ομορφιάς της ανοιξιάτικης φύσης αλλά και η διαδρομή σε μία συνεχή ανάβαση, σε κάνουν να μετανιώνεις που δεν έκανες αυτό το ταξίδι στο παρελθόν και ταυτόχρονα πριν ακόμα τελειώσει η διαδρομή, δίνεις υπόσχεση ότι θα έρθεις το συντομότερο δυνατό και θα το ξανακάνεις.
Η δημοσιογραφική αποστολή που ξεκίνησε από την Αθήνα, έφτασε στο Διακοπτό με προορισμό τα Καλάβρυτα για να γιορτάσει τα 120 χρόνια συνεχούς (σχεδόν) λειτουργίας του Οδοντωτού Σιδηρόδρομου. Τελικά η αποστολή αυτή κατέληξε σε μία συνεχόμενη γιορτή, με 2 περιοχές όπως είπαν οι Δήμαρχοι τους “σχεδόν αδελφοποιημένες” που είχαν την τύχη να ενωθούν με ένα μέσο που στην Ελλάδα του 2016 αποτελεί σχεδόν κάτι ξεχασμένο.
Άνοιξε τις πύλες του το 1896 και έκτοτε είναι ένα μοναδικό μέσο μεταφοράς που δεν θα το βρεις πουθενά στον κόσμο.
Τα μοναδικά χαρακτηριστικά του το κάνουν την ισχυρότερη τουριστική ατραξιόν της περιοχής, όμως στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τις ανάγκες σύνδεσης της ορεινής περιοχής των Καλαβρύτων και των γύρων χωριών με το παραλιακό μέτωπο της Αιγιαλείας και του μεγάλου αστικού κέντρου της Πάτρας.
Η διαδρομή κρατά περίπου 1 ώρα και κάνει 3 στάσεις. Στην τρίτη, στη Ζαχλωρού, αποτελεί εμπειριά να κατέβεις, να πιεις ένα καφέ, ή να φας κάτι νιώθωντας ότι είσαι στο πουθενά, σε ένα μαγικό απόκοσμο σημείο.
Στον τερματικό σταθμό των Καλαβρύτων, κατεβαίνοντας είσαι στο κέντρο της πόλης. Το Μουσείο του Καλαβρυτικού Ολοκαυτώματος (είναι μία εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε), ο πεζόδρομος της πόλης και η ανηφορική κεντρική οδός των Καλαβρύτων αποζημιώνουν τον επισκέπτη.
Σίγουρα οι περισσότεροι εξ ημών δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τον Οδοντωτό, καθώς υπάρχουν τα ι.χ. Όμως αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσετε το Διακοπτό και τα Καλαβρυτα, ντυμένα στα Ανοιξιάτικα (και προσεχώς στα καλοκαιρινά) χρώματα, χωρίς το άγχος του δρομου και να κάνετε αυτό το ταξίδι-εμπειρία της 1 ώρας.
Στα 120 χρόνια λειτουργίας ο Οδοντωτός συμμετείχε στην νεώτερη ιστορία του τόπου. Αρχικά υπήρξε ο μοναδικός συνδετήριος κρίκος των Καλαβρύτων και του ορεινού όγκου του Χέλμου με την Αιγιαλεία μιας και δρόμος τότε δεν υπήρχε.
Στην περίοδο του Β` παγκόσμιου πολέμου αποτέλεσε μέσο τόσο για του Γερμανούς, όσο και για τους αντάρτες της περιοχής ενώ 2 φορές σώθηκε από την καταστροφή, ως εκ θαύματος, μπορεί κάποιος να πει.
Τις πρώτες δεκαετίες λειτουργούσε ατμάμαξα και ο εκγυχρονισμός της ντιζελομηχανής ήρθε πολύ πιο μετά. Σήμερα τα τρένα είναι σύγχρονα, ελβετικής κατασκευής και κινούνται με άνεση στα “δόντια” των γραμμών, όπου σε κάποια σημεία υπάρχει η εντυπωσιακή κλίση του 18,5% (για περίπου 3χλμ).
Η λειτουργία του διεκόπη μόλις για ένα χρόνο μεταξύ του 2003-2004 για να ανακαινιστεί και έκτοτε συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία του, μεταφέροντας επιβάτες και τουρίστες, ανθρώπους και αγαθά, κάνοντας το καθήκον του όπως το ονειρεύτηκε η Ελληνική Εθνοσυνέλευση τη δεκαετία του 1880, επί εποχής Χαρίλαου Τρικούπη, του πατέρα του Ελληνικού Σιδηρόδρομου.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
