Τη δημιουργία του Καταφυγίου Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου – μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια – στο νησί των Λειψών ανακοίνωσε η Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια Έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος».
«Αν όλα πάνε καλά, στις αρχές του χρόνου θα έχει ολοκληρωθεί ένα κτηνιατρείο και μια υποδομή και αδειοδότηση, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη φιλοξενία δελφινιών που ελευθερώνονται από την αιχμαλωσία» εξήγησε η κα Μήλιου κι εξήγησε το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία του συγκεκριμένου κέντρου.
Η επιλογή των Λειψών
Σύμφωνα με τη διευθύντρια Έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», για να βρεθεί το κατάλληλο σημείο, χρειάστηκαν περίπου έξι χρόνια αναζήτησης σε κάθε γωνιά του Αιγαίου.
«Οι Λειψοί έχουν έναν μεγάλο κόλπο σαν φιόρδ με πολύ εύκολα ρεύματα, καλά βάθη κι εξαιρετική βιοποικιλότητα, ενώ το σημαντικό είναι ότι έχουν και μια εξαιρετική τοπική κοινωνία, η οποία πίστεψε σε αυτή την προσπάθεια» εξήγησε η ειδική επιστήμονας.
«Περίπου 20 θα είναι οι επιστήμονες και οι ερευνητές. Παράλληλα με το κομμάτι της περίθαλψης που θα προσφέρουμε στα τραυματισμένα δελφίνια, θηλαστικά ή χελώνες που βρίσκουμε στην περιοχή, κάτι που επίσης δεν υπάρχει στην Ελλάδα, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει και ένα (σ.σ τέτοιου τύπου) ερευνητικό κέντρο» επισήμανε η κα Μήλιου.
Οι λόγοι που δεν μπορούν να απελευθερωθούν στη φύση άμεσα τα δελφίνια
Σχολιάζοντας το ενδεχόμενο να υπάρχει η εναλλακτική απελευθέρωσης των δελφινιών στο φυσικό τους περιβάλλον, η κα Μήλιου ανέφερε πως αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο.
«Θα ήταν ιδανικό και η καλύτερη λύση να τα αφήναμε ελεύθερα, αλλά είναι ένα ζώο το οποίο βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση από τον άνθρωπο, δεν έχει τραφεί μόνο του, έχει βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση μετά από είκοσι χρόνια εγκλεισμού σε μια μικρή πισίνα, ενώ μάλιστα σε πολλές χώρες τα δελφίνια ήταν και σε εσωτερικούς χώρους, δεν βλέπουν καν τον ουρανό και το περιβάλλον» εξήγησε και τόνισε πως τα δελφίνια δεν είναι από τα ζώα, «τα οποία μπορεί κάποιος απλά να ανοίξει και να φύγουν».
Μόνη λύση είναι η φροντίδα τους με επιστημονικό τρόπο. «Είναι πολύ πιθανό πολλά από αυτά να μην μπορούν να ζήσουν στο ανοιχτό πέλαγος και χρειάζεται ημιελεύθερο περιβάλλον, που να μοιάζει με το φυσικό, στο οποίο να παρέχεται και τροφή χωρίς να υπάρχει η συνεχής ανθρώπινη αλληλεπίδραση, με την παρουσία να είναι διακριτική και εξ αποστάσεως ενώ όπου απαιτείται να υπάρχει και συμβολή του κτηνιάτρου», σημείωσε η κα Μήλιου και κατέληξε: «έτσι τα ζώα αυτά θα μπορέσουν να ζήσουν σε μια κατάσταση που θα είναι κάτι σαν… συνταξιοδότηση για όσο ακόμη θα μπορέσουν να ζήσουν».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ
Πηγή
