Ο φίλαθλος με τη μεγαλύτερη συλλογή φανελών στην Ελλάδα

Φανταστείτε πως κάνει ένας πιτσιρικάς όταν αποκτά μια φανέλα. Φανταστείτε τώρα πως νιώθει κάποιος που έχει γεμίσει τρεις ντουλάπες με φανέλες. Και όχι όποιες κι όποιες… Μέχρι και φανέλα του Ντιέγκο Μαραντόνα έχει. Ο Θεόφιλος Αδαμάκης έκανε χόμπι το όνειρο κάθε φιλάθλου και μίλησε στο newsbeast.gr για το πόσο δύσκολο ήταν να καταφέρει κάτι τέτοιο.

– Θεόφιλε, πως ξεκίνησαν όλα αυτά; Θυμάσαι πόσο χρονών ήσουν;

Όταν ήμουν μικρός δούλευα σε ξενοδοχεία της Κρήτης. Ανάμεσα στους πελάτες που υποδεχόμουν ήταν και διάφορες αποστολές ομάδων. Εκεί γνωρίστηκα με κάποιους παίκτες. Χτίζαμε φιλικές σχέσεις και κάποιοι ποδοσφαιριστές μου έδιναν τις φανέλες τους ως ενθύμιο της γνωριμίας μας. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Τότε ήμουν 17 χρόνων περίπου. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο φανατικός γινόμουν μέχρι που κάποια στιγμή το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν πως θα καταφέρω να αποκτήσω την επόμενη φανέλα.

– Η πρώτη που απέκτησες ποια ήταν;

Δεν μπορώ να θυμηθώ. Φαντάζομαι πως λογικά ήταν κάποια του ΟΦΗ.

– Πόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσεις μια τέτοια συλλογή;

Πολύ δύσκολο. Θέλει πολλά παρακάλια, πολλά τηλέφωνα, πολλές γνωριμίες αλλά κυρίως χρειάζεται να κάνεις έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή να σε εμπιστευτεί τόσο ώστε να σου χαρίσει τη φανέλα του ή τη συλλογή του. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί ως δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παρουσιαστής εδώ στην Κρήτη είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Νιόπλιας, ο Μαχλάς, ο Αναστόπουλος και άλλοι με τους οποίους χτίσαμε μια σχέση εμπιστοσύνης. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν που μου άνοιξαν τις πόρτες που έπρεπε. Μου έδωσαν τα τηλέφωνα παλαίμαχων ποδοσφαιριστών και εγώ ήρθα σε επαφή μαζί τους. Έχω έρθει σε επαφή με πάνω από 300 παλαίμαχους. Στην αρχή κάνεις ότι μπορείς. Με τον καιρό δουλεύεις πιο μεθοδικά και αν είσαι και λίγο τυχερός καταφέρνεις αυτό που θέλεις. Με την άνοδο στη χρήση των social media, ας πούμε, όλα έγιναν πιο εύκολα γιατί έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους από διάφορα μέρη του πλανήτη που έχετε το ίδιο μεράκι. Σου στέλνουν φωτογραφίες με το τι φανέλες έχουν και έτσι μπαίνεις κι εσύ στο τριπάκι να το δεις πιο σοβαρά.

• Είπες πριν πως υπάρχουν ποδοσφαιριστές που σου χάρισαν την προσωπική τους συλλογή;

Ναι βέβαια! Και είμαι ευγνώμων γι αυτό. Ο Νίκος ο Νιόπλιας μου χάρισε τη δική του. Πάνω από 170 φανέλες. Δικές του αλλά και ξένων ποδοσφαιριστών που είχε ανταλλάξει μαζί τους μετά από κάποιο διεθνή αγώνα. Μου έχει δώσει και μια από τις φανέλες που φορούσε στο μουντιάλ του 1994! Το ίδιο έγινε και με τον Νίκο Αναστόπουλο. Μου έχει δώσει πάνω από 70 δικές του φανέλες. Όταν μιλήσαμε και είδε την αγάπη που έχω για το συγκεκριμένο αντικείμενο μου έδωσε το χάλκινο παπούτσι που κέρδισε το 1983 όταν αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ στην Ευρώπη. Τι να πούμε για το Νικόλα; Σπουδαίος παίκτης. Σπουδαίος άνθρωπος. Μεγάλο ίνδαλμα. Μεγάλωσα με τις αφίσες του μουστάκια στο δωμάτιο μου. Γνωριστήκαμε σε μια προπόνηση του ΟΦΗ όταν ήταν προπονητής εδώ στο Ηράκλειο. Η τρέλα μου για τις φανέλες ξεκίνησε από την αγάπη μου για τον Αναστόπουλο και την τρέλα μου για τον Ολυμπιακό.

– Είσαι τρελός Ολυμπιακός αλλά συλλέγεις και φανέλες του ΠΑΟ ή της ΑΕΚ;

Το ένα είναι η αγάπη μου η μεγάλη. Το πάθος μου και η τρέλα μου. Αλλά πως μπορείς να αγνοήσεις τη φανέλα, για παράδειγμα, που φορούσε ο ΠΑΟ στο ιστορικό ματς με τη Λίβερπουλ ή εκείνη που φορούσε ο Θωμάς Μαύρος στην ΑΕΚ; Αυτά είναι ιστορικά κομμάτια. Είναι η ιστορία του ποδοσφαίρου μας.

– Ποια είναι η αγαπημένη σου φανέλα;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Είναι σίγουρα όλες του Ολυμπιακού που μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια. Όπως εκείνη η μπλε άσπρη από την μεγάλη πρόκριση επί του Άγιαξ.  Συναισθηματικά έχει μεγάλη σημασία για εμένα και η φανέλα που φορούσε η ομάδα τη χρονιά που είχαμε τη τραγωδία στη Θύρα 7. Το 1981. Αν θυμάμαι καλά μου την είχε δώσει ο παλαίμαχος του Άρη Γιώργος Ζήνδρος στον οποίο την είχε δώσει ο Γιώργος Ορφανός. Αλλά και πάλι… Πως μπορώ να τις ξεχωρίσω.

Έχω την φανέλα του Μανωλά από τον πρώτο αγώνα της ΑΕΚ στο Champions League. Ο Νιόπλιας μού έχει δώσει τη φανέλα του Μπατιστούτα από το ’94, έχω και του Κανίγια από τον Κολιτσιδάκη. Έχω την ιστορικότερη φανέλα του ΟΦΗ, αυτή από τον τελικό του Κυπέλλου το 1987 με τον Ηρακλή, του Γιάννη Μιχαλήτσου. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο μεγάλος αρχηγός του Ολυμπιακού, μου έχει δώσει τη μπλε φανέλα με τον Άγιαξ,και το λάβαρο του αρχηγού που αντάλλαξε με τον αρχηγό των Ολλανδών. Έχω φανέλες των Καρέκα, Αλεμάο, Μπατιστούτα, Ματέους, Ζίκο, Γκιγκς, Γκούλιτ, Λίνεκερ, Ρόμπσον. Έχω τη φανέλα του Μαραντόνα από τον τελικό του Κυπέλλου UEFA που πήρε η Νάπολι και την οποία μου την έδωσε ο επόπτης Κουναλάκης. Έχω του Φαν Μπάστεν από το 1-1 στην Ολλανδία με το γκολ του Σαραβάκου. Αλλά δεν έχω μόνο ποδοσφαιρικές. Έχω του Διαμαντίδη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, είναι στα χέρια μου η τελευταία φανέλα του Χριστοδουλουλου απο την Ατλάντα το ’96, του Καμπούρη από το πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού το 1992, του Τριανταφυλλίδη στο βόλεϊ από το πρώτο ευρωπαϊκό του Ολυμπιακού με τη Βούπερταλ το 1996. Όλα αυτά δεν είναι φανέλες. Είναι κειμήλια.

– Η πιο ακριβή φανέλα που είχες ποτέ στη συλλογή σου;

Είναι πολλές. Αρκετές. Τώρα αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια νομίζω πως θα διάλεγα μια του Άγιαξ που φορούσε η ομάδα το 1971 στον τελικό του πρωταθλητριών με τον Παναθηναϊκό. Η φανέλα που είχα από εκείνον τον αγώνα ήταν εξαιρετικά σημαντική δεδομένου πως την είχε φορέσει το νούμερο 10 της ολλανδικής ομάδας και σκόρερ του πρώτου γκολ. Ο Βαν Ντάικ μόλις στο 5ο λεπτό του αγώνα. Αυτή είναι μια φανέλα η τιμή της οποίας είναι σήμερα τουλάχιστον 10.000 ευρώ. Εξαιρετικά σπάνιο κομμάτι.

– Άρα αντιλαμβάνομαι πως είναι ένα ακριβό… άθλημα η συλλογή φανελών. Σωστά;

Εξαρτάται. Αν έχεις τις κατάλληλες γνωριμίες, σου ανοίγονται πόρτες και έρχεσαι σε επαφή με τους σωστούς ανθρώπους μπορεί και να μη σου κοστίσει πολλά. Αν όχι τότε σίγουρα θα πρέπει να δαπανήσεις κάποια χρήματα παραπάνω μέχρι να φτιάξεις έναν κύκλο μέσα στον οποίο θα κινείσαι για να αποκτάς στο τέλος αυτό που θέλεις.

– Εσύ πόσες φανέλες έχεις σήμερα στη συλλογή σου;

Σίγουρα είναι πάνω από 1.000!

– Και που τις έχεις όλες αυτές τις φανέλες; Έχεις φτιάξει κάποιον χώρο μέσα στο σπίτι σου;

Τις έχω μέσα σε 3 ντουλάπες. Τακτοποιημένες και κατηγοριοποιημένες. Ανά ομάδα, ανά περίοδο. Ανά άθλημα. Γιατί δεν έχω μόνο ποδοσφαίρου. Έχω και αρκετές του μπάσκετ. Έχω ακόμα και διαιτητών. Πέρα από αυτές που είναι στις ντουλάπες, ωστόσο, έχω και 20 κούκλες, όπως αυτές στις βιτρίνες των καταστημάτων και στις οποίες βάζω διάφορες φανέλες που θέλω να χαζεύω. Ανά περιόδους τις αλλάζω και βάζω κάποιες άλλες. Και αυτό ξέρεις είναι ένα μεγάλο παράπονο και ταυτόχρονα ένα μεγάλο όνειρο που έχω;

– Δηλαδή;

Είναι λυπηρό να μην έχει ο Ολυμπιακός ένα μουσείο αντάξιο της ιστορίας του. Ξέρεις, η φανέλα είναι η ιστορία της ομάδας. Και όχι μόνο οι φανέλες του Ολυμπιακού αλλά και οι φανέλες των αντιπάλων μας. Στο μουσείο της Μπαρτσελόνα υπάρχουν φανέλες της Ρεάλ και το αντίστροφο. Από ματς σπουδαία, όπως διάφοροι τελικοί. Στο εξωτερικό πληρώνουν εισιτήρια για να βλέπουν τέτοιες συλλογές. Αυτά είναι έσοδα για την ομάδα. Ακόμα και φανέλες της εθνικής πρέπει να έχει αυτό το μουσείο. Το 90% των φανελών που έχω της εθνικής είναι από παίκτες του Ολυμπιακού. Αυτά πρέπει να βρίσκονται στο μουσείο της ομάδας. Δεν επιτρέπεται να έχω εγώ στο σπίτι μου το χάλκινο παπούτσι του Νικόλα του Αναστόπουλου. Πρέπει να βρίσκεται στο μουσείο της ομάδας μας. Ας αποκτήσει ο Αναστόπουλος, αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας του Ολυμπιακού τη δική του γωνιά στο μουσείο της ομάδας. Όπως έχει ο Μπέκαμ σε εκείνο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή ο Τζέραρντ στο αντίστοιχο της Λίβερπουλ.  Αυτό είναι το όνειρό μου. Να δω τη συλλογή μου στο μουσείο του Ολυμπιακού. Να τη βλέπει όλος ο κόσμος. Να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.

– Έχεις βάλει στο μάτι κάποιες φανέλες που δεν έχεις αλλά θα ήθελες να αποκτήσεις;

Από το 75 και μετά δεν έχω μόνο δυο φανέλες του Ολυμπιακού! Από την Εθνική, μου λείπουν 7-8 σχέδια, έχω σχεδόν όλες τις φανέλες από το 1965 και μετά. Έχω του Κούδα, του Σιδέρη, του Γαλάκου, του Κρητικόπουλου, του Αναστόπουλου, του Μητρόπουλο, του Μίχου. Ψάχνω, γενικά, φανέλες πριν από το 1992 που άρχισαν να δημιουργούνται οι μπουτικ των ομάδων και πλέον όλοι μπορούσαν να αποκτήσουν από μια φανέλα. Οι φανέλες, όμως, από τη δεκαετία του 1980 και παλαιότερα είναι πραγματικά κειμήλια. Ειδικά τις πιο παλιές δεκαετίες ένας παίκτης θα μπορούσε να βγάλει όλη τη σεζόν με την ίδια φανέλα.

Αυτές οι φανέλες, λοιπόν, είναι πάντα στόχος. Γι αυτό το λόγο, απευθύνω έκκληση μέσα από την ιστοσελίδα σας σε όποιον έχει τέτοια φανέλα (πριν από το 1992) να μου στείλει μια φωτογραφία, να την αξιολογήσω και γιατί όχι να την αγοράσω. Όποιοι επιθυμούν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω του facebook ή του instagram. Είναι κρίμα να μένουν ξεχασμένες σε συρτάρια και ντουλάπες αν μπορούν να αξιοποιηθούν διαφορετικά.