Μοιάζει να έχει φυτρώσει αυθάδικα σε μια πλαγιά που ανήκει σε κάτι άλλο, κάτι μεγαλοπρεπές.
Σε αυτά τα μοναστήρια που μοιάζουν να αιωρούνται, χτισμένα στους πελώριους βράχους καθώς είναι.
Για τα Μετέωρα φυσικά ο λόγος και τη μεγαλοσύνη τους, αλλά και το γραφικό Καστράκι που έχει ριζώσει στη βάση των βράχων.
Το τρικαλινό τοπίο είναι εδώ επιβλητικό, γεμάτο πλατώματα, χαράδρες και τα απόκοσμα βράχια των Μετεώρων, που μοιάζουν να ορθώνουν ανάστημα για να αγγίξουν τον ουρανό.
Καστράκι από το κάστρο που υπήρχε εκεί και διασώζονται ακόμη λίγα ερείπια, σηματοδοτώντας τη βυζαντινή ιστορία του μέρους. Το οποίο άλλοτε ήταν ένα ήσυχο χωριό, τυπικό της ελληνικής υπαίθρου, το είχαν φτιάξει Ηπειρώτες στην Τουρκοκρατία μπας και γλιτώσουν από τον Αλή Πασά, και σήμερα έχει εξελιχθεί σε τόπο αναψυχής όσων λένε να φτάσουν ως τα Μετέωρα.
Αμφιθεατρικά χτισμένο στα δυτικά των Μετεώρων, το Καστράκι διατηρεί την τοπική παράδοση και τα έθιμά του, θέλοντας να αρπάξει λίγη από τη λάμψη της μοναστικής πολιτείας με τα καλντερίμια και τα ξωκλήσια του.
Παράδοση και ιστορία συνυπάρχουν εδώ, αλλά και φυσικός πλούτος, σε ένα μέρος που είναι λες και το πήραν στην αγκαλιά τους τα Μετέωρα για να το προστατεύσουν…
