Φτάνοντας στο λιμάνι της Αλοπρόνοιας, καθώς το πλοίο πλησιάζει αυτό το όχι τόσο γνωστό και μάλλον παραγνωρισμένο νησάκι των Κυκλάδων, η εικόνα της Σικίνου σε αιφνιδιάζει. Η πρώτη σου σκέψη είναι «πώς και δεν την είχα ανακαλύψει νωρίτερα;»
Η μυθολογία λέει πως η Σίκινος πήρε το όνομά της από τον Σίκινο, γιο του βασιλιά Θόαντα της Λήμνου. Στην αρχαιότητα λεγόταν Οινόη, επειδή στο νησί η αμπελουργία ήταν σε άνθιση.
Η μικρή και όμορφη Σίκινος βρίσκεται ανάμεσα στη Φολέγανδρο και την Ίο και το ταξίδι από τον Πειραιά διαρκεί πολλές ώρες. Μην αμφιβάλλετε, αξίζει. Μόλις φτάσετε στην Αλοπρόνοια, το νησί θα σας παρασύρει στους ρυθμούς του. Ήτοι, χαλάρωση κι ανεμελιά με φόντο αυθεντικό παραδοσιακό κυκλαδίτικο χρώμα και το μπλε του Αιγαίου.
Εκτός από την Αλοπρόνοια, το Κυκλαδονήσι αυτό διαθέτει άλλους δύο οικισμούς, το Χωριό και το Κάστρο, που μαζί αποτελούν τη Χώρα. Το Κάστρο, παλιός οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα, είναι χτισμένο σε γκρεμό, στα 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Τα σοκάκια της Χώρας θα σας συνεπάρουν, ήσυχα και λουσμένα στο εκτυφλωτικό φως του ήλιου την ημέρα, ζωηρά, με τον κόσμο να βολτάρει κάτω από το φως του φεγγαριού το βράδυ.
Στην Επισκοπή -μπορείτε να φτάσετε εκεί με λεωφορεία από την Αλοπρόνοια- εντοπίζονται ερείπια του ναού του Πυθίου Απόλλωνα, τα οποία χρονολογούνται από τον 3ο π.Χ αιώνα.
Στις παραλίες της Σικίνου θα απολαύσετε καθαρά καταγάλανα νερά. Άλλες είναι προσβάσιμες οδικώς, όπως η Αλοπρόνοια, ο Άγιος Γεώργιος και το Διαλισκάρι, και σε άλλες θα φτάσετε με καΐκι ή βαδίζοντας στα μονοπάτια του νησιού.
Στις βόλτες σας στη Σίκινο, μην παραλείψετε μία στάση στην Παναγία την Παντοχαρά, στον δρόμο από το Κάστρο προς το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Το εκκλησάκι ήταν προσωπικό τάμα του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.
ΠΗΓΗ
