Υπό το βλέμμα της εντυπωσιακής και άκρως επιβλητικής γέφυρας του Ρίου- Αντιρρίου, ένα έργο- ορόσημο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα και τη μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο, στέκει αγέρωχο στο πέρασμα του χρόνου το κάστρο του Ρίου.
Γνωστό και ως Καστέλι της Πάτρας ή Καστέλι του Μωριά, δημιουργήθηκε από τον Τούρκο Σουλτάνο Βαγιαζήλ Β’ το 1499, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για την ολοκλήρωση του έργου χρειάστηκαν μόλις τρείς μήνες!
Χτισμένο πάνω στα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, σε συνδυασμό με το κάστρο του Αντιρρίου ακριβώς απέναντι, ανοικοδομήθηκε προκειμένου να ελέγχεται το θαλάσσιο πέρασμα από το Ιόνιο Πέλαγος προς τον Κορινθιακό Κόλπο, το οποίο ονομαζόταν «Κιουτσούκ Τσανάκ Καλέ», δηλαδή «Μικρά Δραδανέλλια», σε μια τοποθεσία που κατά τους Ρωμαίους αποκαλούνταν «σιαγόνες του Κορινθιακού».
Στα βασικά χαρακτηριστικά του η πλατιά τάφρος που το περιβάλλει, οι δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κάστρο με πέτρινες γέφυρες και οι δύο πύλες εισόδου, η μία εκ των οποίων θαλάσσια.
Το κάστρο διεκδικήθηκε από Βενετούς, Τούρκους και Γενοβέζους, ακόμα και από τους Ιππότες της Μάλτας, με την σημερινή του μορφή να οφείλεται στους Βενετούς, οι οποίοι ήταν οι κύριοί του από το 1686 μέχρι το 1715.
Από το 1831 έως και το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή, ενώ κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνδέθηκε με εκείνο του Αντιρρίου με χοντρές και μακριές αλυσίδες, ώστε να αποτρέπεται το πέρασμα των πλοίων προς τον Κορινθιακό.
Σήμερα είναι επισκέψιμο από το κοινό, ενώ χρησιμοποιείται και για πολιτιστικές εκδηλώσεις.
