Φεβρουάριος: Ο δεύτερος μήνας του έτους, με διάρκεια 28 ημέρες για τα κοινά έτη και 29 ημέρες για τα δίσεκτα. Αρχικά ήταν ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου.
Γύρω στο 153 π.Χ, όταν ο Ιανουάριος έγινε ο πρώτος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου, ο Φεβρουάριος καθιερώθηκε ως δεύτερος, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα στο δωδεκάμηνο πολιτικό ημερολόγιο. Με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του Ιουλίου Καίσαρα το 45 π.Χ. ο Φεβρουάριος είχε 29 μέρες τα κοινά έτη και 30 μέρες στα δίσεκτα. Όμως, το 4 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος αφαίρεσε από τον Φεβρουάριο μία μέρα και την προσέθεσε στον Αύγουστο, που ήταν αφιερωμένος στο πρόσωπό του.
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (εξαγνίζω, καθαίρω), λόγω των τελετών εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη (Februa και Feralia), από τις οποίες προέρχονται οι μεταγενέστερες γιορτές των Απόκρεω και οι εκδηλώσεις του Καρνάβαλου.
Στο λαϊκό καλεντάρι ο Φεβρουάριος ονομάζεται κυρίως λόγω της μικρότερης διάρκειάς του:
Μικρός
Κουτσός
Κουτσοφλέβαρος
Γκουζούκης (ατελής)
Κούντουρος (κολοβός)
Κλαδευτής, επειδή θεωρείται μήνας κατάλληλος για το κλάδεμα των δέντρων.
Φλεβάρης, από τη συσχέτισή του με τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά, που αναβλύζουν λόγω των πολλών βροχών.
Φλιάρης (χλιαρός)
Για να δικαιολογηθούν οι λιγότερες μέρες του Φεβρουαρίου σε σχέση με τους άλλους μήνες, είναι γνωστή η λαϊκή παράδοση ότι ο Μάρτιος δανείστηκε από τον Φεβρουάριο τις τρεις τελευταίες ημέρες του, τις πιο χειμωνιάτικες, για να τιμωρήσει την γριά τσοπάνισσα των βουνών που καυχήθηκε ότι τελειώνοντας ο Μάρτιος δεν μπόρεσε να της κάνει κακό.
Η εμβόλιμη εξάλλου ημέρα στον μήνα αυτόν κάθε τέσσερα χρόνια κάνει όλο τον χρόνο δίσεκτο (bis-sectum στα λατινικά) και, κατά την λαϊκή παρετυμολογία, «δύστυχο», με όλα τα δεισιδαιμονικά επακόλουθα που επέφερε η παρανόηση αυτή. Παρ’ όλα αυτά, ο Φεβρουάριος δημιουργεί αισιοδοξία, ως τελευταίος μήνας τού χειμώνα, σχετική η παροιμία «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει».
Οι τρεις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου λέγονται «Συμόγιορτα» από την εορτή του Αγίου Τρύφωνα (1η του μηνός), ο οποίος θεωρείται άγιος των αμπελιών, της Υπαπαντής του Κυρίου (2/2), που εορτάζεται με αργία από του αγρότες για να μην πέσει χαλάζι και καταστρέψει τη βλάστηση, και του Αγίου Συμεών (3/2), τον οποίο τιμούν ιδιαίτερα οι έγκυες γυναίκες, καθώς αποφεύγουν να κάνουν οποιαδήποτε εργασία, από φόβο μήπως το παιδί γεννηθεί «σημειωμένο», «με σημάδι».
Ποια ονόματα εορτάζουν τον Φεβρουάριο
1 Φεβρουαρίου
Αναστάσιος, Αναστασία, Περπέτουα, Τρύφων, Τρυφωνία
2 Φεβρουαρίου
Δέσποινα, Μαρία, Μαριέττα, Μαριανός, Μαριανή, Μάριος, Μαρουλία, Παναγιώτης, Παναγιώτα, Υπακοή, Υπαπαντή
3 Φεβρουαρίου
Συμεών, Συμεωνία
4 Φεβρουαρίου
Ισίδωρος, Ισιδώρα
5 Φεβρουαρίου
Αγάθος, Αγάθη, Αγαθή
6 Φεβρουαρίου
Φώτιος, Φωτια
7 Φεβρουαρίου
Παρθένιος, Παρθενία
8 Φεβρουαρίου
Θεόδωρος, Θεοδώρα
9 Φεβρουαρίου
Νικηφόρος, Νικηφόρα, Παγκράτιος, Παγκρατία
10 Φεβρουαρίου
Χαραλάμπης, Χαραλαμπία, Χαρίλαος
11 Φεβρουαρίου
Βλάσιος, Βλασία
12 Φεβρουαρίου
Μελέτιος, Μελετία, Πλωτίνος
13 Φεβρουαρίου
Ακύλας, Πρίσκιλλα
14 Φεβρουαρίου
Βαλεντίνος, Βαλεντίνη
17 Φεβρουαρίου
Μαρκιανός, Μαρκιανή, Πουλχερία
18 Φεβρουαρίου
Αγαπητός, Λέων, Λεώνη
19 Φεβρουαρίου
Φιλοθέη, Φιλόθεος
22 Φεβρουαρίου
Ανθούσα, Θαλάσσιος, Θαλασσία
23 Φεβρουαρίου
Πολύκαρπος, Πολυκαρπία
24 Φεβρουαρίου
Θεόδωρος, Θεοδώρα
25 Φεβρουαρίου
Δόξης, Δόξα, Ορθόδοξος, Ορθοδοξία, Ορθούλα, Ρηγίνος, Ρηγίνα, Ταράσιος, Ταρασία
26 Φεβρουαρίου
Θεόκλητος, Θεοκλήτη, Πορφύριος, Πορφυρία, Φωτεινός, Φωτεινή
27 Φεβρουαρίου
Ασκληπιός, Ασκληπία, Λέανδρος, Λεάνδρα
28 Φεβρουαρίου
Κύρα, Κυράννα
Παροιμίες για τον Φεβρουάριο
Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
[Αραβική]
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, κι αν ξεχάσει και ξεφλεβίσει του γαϊδάρου την πέτσα θα μαδήσει.
[Ελληνική]
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν κάνει πως κακιώνει, (αν θυμώσει) μες στο χιόνι θα μας χώσει.
[Ελληνική]
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν τύχει και γαϊδουρίσει, μες στα χιόνια θα μας κλείσει.
[Ελληνική]
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα ’χει φλέβες κι αν τσι ανοίξει, ποταμούς θα ξεκινήσει.
[Ελληνική]
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι η άνοιξη θ’ ανθίσει.
Ο Φλεβάρης με (χωρίς) νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Ο Φλεβάρης ο κουτσός, πρώτος μπαίνει στο χορό.
Ο Φλεβάρης όταν βγαίνει, τενεκέδες του χτυπούν.
Το Φλεβάρη το χιόνι είναι μέσα στο τηγάνι. (λιώνει εύκολα)
Το χιόνι του Φλεβάρη βάνει στάρι στο κελάρι.
Τον Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
Φλεβάρης κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας.
Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος, μικρός – μικρός και κουντουρός.
Πηγή:sansimera, dogma.gr
