Η μυθολογία λέει πως στην κορυφή Πυρά- που ακόμα έτσι ονομάζεται- έζησε τις τελευταίες του στιγμές ο Ηρακλής, βασανιζόμενος από τον χιτώνα με αίμα Κένταυρου που του είχε δώσει η Δηιάνειρα. Παρακαλούσε κάποιον να ανάψει φωτιά για να καεί και να λυτρωθεί, κάτι που τελικά έκανε ο Φιλοκτήτης. Ο Δίας δεν άντεχε να βλέπει τον γιο του να βασανίζεται κι έστειλε έναν κεραυνό. Από εκείνο το σημείο άρχισε να αναβλύζει νερό.
Πρόκειται για τις πηγές του Γοργοπόταμου και το βουνό που φιλοξένησε τον ήρωα στο τέλος της ζωής του δεν είναι άλλο από την Οίτη.
Με ψηλότερη κορυφή τον Πύργο, στα 2.152 μέτρα, η Οίτη είναι ένα από τα πιο ωραία ελληνικά βουνά. Εκτείνεται σε δύο νομούς, Φθιώτιδας και Φωκίδας, με το βόρειο τμήμα του να φιλοξενεί τον Εθνικό Δρυμό. Πολλά χωριά «στολίζουν» τους πρόποδες και τις πλαγιές του με γνωστότερα, μεταξύ άλλων, την Παύλιανη, την Υπάτη και το Μαυρολιθάρι.
Πολλοί λένε για την Οίτη πως είναι σαν να έχει δύο πρόσωπα. Από τη μία η νότια πλευρά της είναι αρκετά ομαλή, ενώ οι υπόλοιπες απότομες και απόκρημνες με χαράδρες και τραχύ ανάγλυφο. Από την άλλη πάνω από τα 1800 μέτρα το βουνό μοιάζει να γαληνεύει και ο επισκέπτης θα εκπλαγεί ευχάριστα από λιβάδια και οροπέδια.
Απολαυστική είναι και η φύση με δρυς, κέδρους, βελανιδιές, πλατάνια και κουμαριές ενώ σε μεγαλύτερο υψόμετρο εκτείνονται υπέροχα ελατοδάση.
Πλούσια και σε νερά η Οίτη έχει στα σπλάχνα της τις πηγές πολλών ποταμιών, όπως του Ασωπού και του Γοργοπόταμου ενώ ρέματά της καταλήγουν και στον Μόρνο. Το πιο εντυπωσιακό σημείο είναι οι Καταβόθρες όπου το νερό χάνεται μέσα στο έδαφος ενώ εξαιρετικός είναι και ο καταρράκτης των Καμποτάδων που όμως στερεύει τους καλοκαιρινούς μήνες.
